Alle inzendingen over marathon OR lopen OR rust roest

Ik loop en kom vooruit, ik loop kijk in de rondte 'k loop, 'k voel m'n kuit alsof m'n been niet wil. De verte komt niet nader lijkt steeds verder weg toch zet ik elke stap omdat m'n hoofd het zegt. De einder is nog net zo ver als toen ik begon te lopen, m'n benen willen nu niet meer 'k begin naar het einde te hopen.…

Zuijderwijk Postbank runners Halve marathon businessloop recreatie 2:59:44…

Haar ogen als het grijze wijde ijs Waarop ze overwinningen bevocht De marathons en de Elfstedentocht Olympisch zilver was de mooiste prijs Wij zaten aan de beeldbuis vastgekit Wat zullen we je missen, Gretha Smit!…

het druppen van de kraan heeft de klok doen roesten minuten duurden langer vielen uiteindelijk stil water kan de tijd niet stoppen slechts de maat valt weg de duur van het verloop telkens dezelfde druppel die op dezelfde plaats valt holt de hardste steensoort uit zo voed je op, zei vader even zag ik weer zijn handen verweerd, vol sproeten…

Oude liefde Teruggevonden, Oude liefde In jouw hand Oude liefde Zonder zoeken Oude liefde, Oude liefde, want Oude liefde Kan niet roesten, Oude liefde blijft en gloeit Oude liefde Zonder moeten Zoals alleen een Oude liefde groeit.…

Ik loop van steen naar steen de straat verdwijnt achter een stille zucht verderop het onbekende een auto claxonneert de bekende melodie van haast en jagen Ik loop en denk waarheen tegel na tegel lost op in lucht van alles wat ik kende en stilaan heb geleerd waarom wanneer en wie moet ik het antwoord vragen Ik loop en tel mijn pad met…

Harder lopen langer lopen verder van mezelf vandaan Gedachten in de achtervolging Gevoelens op me neer te slaan Altijd op weg maar nooit kom ik aan Harder lopen dan de waarheid verder van mezelf vandaan…

of niet maken tranen mij nu een miet of moedig blijf bij de tijd samen met mij samen lopen door de bladeren de winter tegemoet gegroet.…

Wankele stapjes verwonderde oogjes verroest mijn beentjes kunnen me dragen, een stapje en nog een, drie stapjes en ineens, loopt ze door de kamer, vergeten is het kruipen, want die voetjes, aan de onderkant, zitten niet meer aan de achterkant, als ze voorbij komt, maar stapje voor stapje, verkent ze haar groter wordende wereld. Nog…

In gezwinde pas, lopen zij vier avonden van jong tot middelbaar, ik zag geen oude, of toch ja eentje die het lef had te gaan lopen voor een kruisje, geen heilig kruis ach welnee, hij loopt gewoon voor de gezelligheid mee, de kinderen rennen, gillen en lachen vier avonden lang, tot aan de intocht op de avond van de vierde dag.…

Mijn kleindochter wat ben ik trots op haar, want daar, waar andere kinderen van hun vrije zaterdag genieten, loop zij in Rotterdam voor KIKA de benen uit haar lijf! Mijn kleinkind van acht jaar, ze DOET het toch maar, net als al die andere stoere kinderen, die zich door het weer niet laten hinderen.…

De marathons van New York, Rotterdam En Tokyo Had hij moeiteloos Uitgelopen - Op de laatste Parkeerplaats Voor thuiskomst Laat hij zijn Afval midden Op de carpool staan, Die extra 25 meter Tot aan de afvalbak Waren voor hem Echt niet meer Te belopen, Hij zou eens Een blessure Kunnen oplopen…

Mijn blikken zijn roest gestaalde hardnekkigheid verzet tegen de schijn dat krassen mij verwonden. Ik viel diep in haar en vond een tweede adem nieuw ijzer om te roesten bottende twijgen aan stam. Zij kwam nog op tijd om in liefde te geloven in metalen die smelten als hardheid ze dwingt.…

Je loopt de marathon en plots lig je bloedend en gewond of dood op de grond. Moet ik nu voor of tegen de doodstraf zijn... Ik weet het echt niet meer....…

Huis in ruste haar op het kussen zachte zuchtjes van welterusten Stilaan loop ik heen en weer tussen de kamers van jou en mij mijn en jouw huis in ruste…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

Dat brengt mij op een schitterend idee : Parijs – Roubaix begint voortaan in Londen, Luik – Bastenaken – Luik start in Den Bosch, de marathon van Rotterdam in Oss.…

Doelend op waarheen vraag ik me af of de marathon levensecht niet enkel een rondje blok is dat nergens toe leidt Als je tenminste the road not taken inderdaad weerstaat onderweg Heiligt soms het middel het doel van onderweg zijn? Van weg zijn? Van zijn?…

Als een onbekend object waar mensen omheen lopen..... Een enkeling herkend hem nog, maar de meeste zien alleen maar een aangespoelde grafkist. Lelijk geworden door de tand des tijds. Met grote roest strepen langs zij. Het deert hem niet meer wat men zegt. En toch steekt het hem dat hij een soort attractie is geworden.…

Zij die zich aan niemand wil binden onderverzekerd voor haar eigen wijsheid Reflecterend in haar glimlachend gelaat stralen ogen duizenden mogelijkheden Zwevend op Beatles en Elvis Costello verwikkeld onvermoeibaar in een marathon Nieuwjaar omstrengeld onopgemerkt voorbij ons vuurwerk harder en mooier dan ooit…

Zelfs wanneer ik in alle rust loop neemt de tijd mij te pakken en wandelt met mij mee…

nu wanstaltig roest…

droevig schuilende dromen vervlogen met de wind in het hunkerende zand gebrand op verse sporen wacht het pad de leegte lang ogen die hier ruimte zien zijn dichterbij de marathon en vinden stil hun glans mijn voeten voelen warm tijd om vlam te vatten…

Een sloper, een kerel uit Sloten Die handelt in tweedehands boten Maar hoe je ook poetst Je ziet alleen roest Zo'n boot is dus zo naar de kloten…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

de schaduw achtervolgt mij als zij een oogje op me heeft ik loop daarom het liefst in duisternis mijn hersenschim en ik rusten dan, ongedwongen, in de avondgeest…

Loop buiten diep in de nacht Voel de stilte en de rust van de nacht Dat is wat m'n leed verzacht Geen mensen om me heen Die zijn koud en gemeen De rust en de liefde van de nacht Dat is waar ik naar smacht…

42 km en 195 meter op de Coolsingel in Rotterdam, in 010 De kwaal overwonnen, een kanker-kanjer en zijn vrienden, zijn collega’s onvervalst Rotterdams, aandoenlijk beperkt maar met een portie dagelijkse humor waar je de tranen je in de ogen vliegen maar bovenal onvervalst, sterk sentiment vasthoudend en sterk: “sterker door strijd” De Marathon…

Een marathon is een bijna onmogelijke menselijke prestatie. Tweeënveertig kilometer en nog iets met gratie. Een mens lijdt de wegen door de stad die hijzelf kiest. En verliest nooit uit het oog de ambitie te existeren. Want van de volharder kan men leren, dat men aan de finish al de palmares kan oogsten met het juiste gevoel.…

Aandacht voor wie ik ben, mag zijn Rust, in acceptatie. Hoop op beter, maar zijn in nu en sterk in mij groeit de hoop die rust gezaaid heeft en opkomt in mijn lente. Loop de berg op en rust wanneer, het mij te moede is. Bezoek mijn ziel, en rust in zijn gedachten, het zij goed, het zij kwaad.…