Alle inzendingen over mediteren OR school

Op school zocht ik naar snijpunten, gedreven schreef ik in logaritme schriften vol. Mijn jongensbrein stond van formules bol, maar veel is mij er niet van bijgebleven. De leerstof was niet bruikbaar in het leven en bracht mij af en toe het hoofd op hol. De vraagstukken eisten een hoge tol, oneindig meer dan ik had willen geven.…

Een pagina omgedraaid in het leven van een kind Groot geworden, door een vriend bemind Geboortestek verlaten, om studiofreak te worden. Gewapend met tassen en borden. Microgolfoven, om punten in te stoven. Wordt gaar gestoomd, voor het werk waarvan zij droomt. Studentenleven begonnen, nog onbezonnen. Zonder tegenslagen of negatieve…

De vakantie is weer voorbij de scholen zijn weer open hier in het dorp zie je ze nog kinderen die met stoetbomen lopen Een moeder pinkt een traantje weg heeft haar kind voor 't eerst naar school gebracht het ventje glundert om zijn groot zijn van opwinding weinig geslapen vannacht Het is weer drukker in de straten 'k zie grote en kleine…

De eerste stapjes, de eerste schooltranen, de eerste melkbeker, de eerste dag De eerste ochtend dat je buiten mamma broers en zusjes in je eentje mag. De eerste dag, de eerste schooldag, al dan niet gepaard met tranen, zul je altijd in je hoofd en je gedachten wel bewaren. De eerste schooldag, een nieuw persoon, die je dag invult,…

De tranen die worden geplengd op de eerste schooldag, zijn het begin van de loopneuzen! De overvloed van indrukken die de kleintjes opdoen, lijken teveel voor zo’n klein hoofdje en toch: zijn de eerste tranen er de oorzaak van, dat een uitlaatklep zich voeden kan, met alle leerstof die een kind zich indrinken kan!…

de zomer is voorbij kinderen gaan naar school een andere juf of meester in een nieuw lokaal spullen zien er mooi uit alles ruikt nog fris schriften zijn nog onbevlekt eerste les staat op het bord vriendjes en vriendinnen vertellen over hun vakantie…

ik wil weg weg van hier ik verveel me heb niets te doen ik val in slaap trrrrrrrring de bel gaat yes nu snel naar huis…

jongens het haar kort geknipt een meisje met zwaarmoedige blik rechtop zitten in de klas bang te verlangen wat niet mag een knippert met de ogen tegen het licht een vage glimlach op het gezicht meester sluit aan het einde van de rij waar ze nu nog samen staan zo verdeeld zullen ze later gaan.…

terwijl ik wacht op eten heb ik een kijkje in de keuken waar twee koks bezig zijn het voedsel te componeren obers rennen af en aan de sommelier vult glazen eigenlijk is hij de gérant die ieder kundig aanstuurt de koks schelden hem tot rotte vis op mijn bord ligt verse schol…

Als 's avonds de telefoon gaat weet ik al wie eraan de andere kant praat kleindochter lag met juf in de knoop was een beetje brutaal, sapperloot. Dat was twee avonden geleden alweer en oma zei: zeg maar sorry de volgende keer. Dat deed ze, maar ontliep niet de straf vond het niet leuk, maar weet nu al vast: Dat je beter even op je tong…

Dat hadden we nog nooit zo hard gevoeld. Een herstart vol nervositeit, gebalsemd in het plezier van een nieuwe boekentas en een driehoek die nog in zijn plastieken tasje zat. Het zou me niet verbazen dat meer ouders dan gewoonlijk een uurtje vrij namen. Om ‘s ochtens mee te kunnen lopen tot aan de poort, of om ’s avonds aan de deur…

Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Mediteren doe ik met trappistenbier. Dat bier brengt een goddelijk gevoel. Rustig schrijven is wat honden willen. Niet in manden, maar in een luie stoel. Genieten wil ik van mijn sigaren. Mooi is het leven van een dichter! Proost en nog vele gezonde jaren!…

Toen bliezen de poortwachters op gouden horens, buiten daar spartelde het licht op 't ijs, toen fonkelden de hoge bomentorens, blinkende sloeg de Oostenwind de zeis. Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel, uw ogen brandden de blauwe hemellucht, uw haren waren een goudgespannen weefsel, uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…

A.s. weekend kan ‘k van alles doen: Stadswandeling Familieopstelling Extra mediteren Maar die lange kus met jou, moet ik nog verteren Alsof we samen in niets veranderden Geen jou, geen ik Na jouw vertrek de ongerijmde boosheid weg, voelde 'k me lekker loom, wil de kersenboom snoeien met handzaag Dus langzaam, langdurig als…

Mediteren. Verliezen. Mogen. Zijn. Taal zonder werk- en rustwoorden, is als muziek die onrustig maakt. Leven is van rust genieten, tussen doen en laten. Is gelukkig zijn.…

In de stad met het zilverig oogerondkijken, de tere omhoge volneergeblazen zachtgerande wolklucht, ’t strijkel van de blauw wittigbespeelde lucht. Hoe heerlijk. Het stille hoogdroge roodwange door de lucht. Met moeie voeten, maar warm lepelende lucht; stil langs de huizen, de lichtglazen, de donkerstenen, dat donker geloop naast, er over henen…

Naar voorbijgaan verlang ik. Nu nog niet. Niet vandaag. Nog niet voorgoed. Voorbij donkere wolken gaan. Gedachten zien verdampen, tot zuivere levensenergie. Tot ware liefde. Voorbij zorgen, haat en pijn. Naar waar aards bewustzijn, ons aardse lichaam overleeft.…

Ik mediteer. Er is een rijk en stil begrijpen.…

Ik las dat Adelmund heeft aanbevolen In een reactie op het bidverbod Dat er voor een intiem gesprek met God Een stiltecentrum komt in alle scholen. Waar is de oude school waarin de klas Nog zonder meer een stiltecentrum was?…

Wanneer een leerling geen diploma haalt En ongediplomeerd de school verlaat Dan komt dit ongewenste resultaat Omdat het onderwijs weer heeft gefaald: In leren hebben leerlingen geen zin En daar spelen de scholen niet op in.…

Eens had je blanke en ook zwarte scholen Geen droom van eenheid in verscheidenheid Maar rassenwaan, geen inclusiviteit De mens bleef door discriminatie dolen Intriest, je huidskleur had toen de regie Ook nu weer, in de school der poëzie…

Als in een baan om de aarde Zweef ik samen met mijn gedachten Er is geen begin en geen eind Zal er ergens iemand op me wachten? Ik vlieg hoger raak de wolken aan Zacht en teder strelen zij mijn wangen Ik ben gewichtloos heb het naar mijn zin Vanavond de hemel met sterren behangen De tijd is veranderd in een grote ruimte De zon verwarmd…

Niet te denken aan iets slechts aandacht voor het niets de kale essentie van de stilte zonder decadentie hoe ruim je hoofd kan zijn als het eenmaal leeg is…

zij heeft zich met stilte gekleed in zachte ondertonen haar ogen licht geloken hoofd peinzend gebogen maar de lach is al omvattend in tevreden weten er is niets vergeten de boeken liggen open spreken hun eigen taal warm zingt zij mantra’s en speelt met hun eentonigheid ze kijkt me aan of ik met haar mee wil gaan voor even…

ik zag je ogen gaan wegdrijven naar een verte zonder mijn bestaan jij keerde in ging naar het begin van rust en stilte vroeger ben ik met je meegegaan jou volgend in verstaan maar jij loste op ik verdwaalde in nevels die niet de mijne waren altijd ben jij terug gekeerd maar ik ben voorbereid ooit raak jij jezelf ook kwijt…

Zoals mijn rook nu oplost in het niets, zo zal mijn tijd oplossen in eeuwigheid, zoals mijn hier zal worden tot overal. Tussen hier en nu voltrekt zich ons leven. Wij mensen zijn als een stofje zo klein, toch is ons thuis ons eindeloos heelal. Aandachtig rook ik mijn edele sigaar. Plots lost ook mijn eigen wijsheid op. Dat is geen wereldvreemde…

Afwezig geïnspireerd mijmerend betoverd dromerig leven beeldend herinnerd belangstellend bonzend gekleurd teder terug naar jou…