Alle inzendingen over metaal OR taal OR metaforen

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als het golven van een metafoor jou, het kleinste beetje, dichterbij zou kunnen brengen. Zou ik je ogen vergelijken met de glimlach van een kind. Jouw woorden rond zien waaien met een zachte zomerwind. Ik zou schrijven tot je danste op het deinen van die ene metafoor. Schrijven tot je dansend, langzaam dichterbij kwam.…

Loof met klinkende cimbaal Van metaal; Loof met vrolijke cimbaal Van metaal. Loof, met al het geestendom, Hem alom!…

de gedachtenloze dag begint geen woord, geen lied verwacht een zin, geen metafoor verstoort mijn stille dromen, weg van waar de woorden stromen…

Metaforen, maar voor wie?…

Daverend schoot de trein voorbij uur na uur elke dag alsmaar weer Die trein, hij stopte nooit voor mij desondanks hoopte ik ‘t elke keer Denderend sneed één stuk metaal als een kogel langs de stille nacht Met eigen ritme, in zijn eigen taal sprak hij dat hij mij had verwacht Woedend hortte ‘t staal langs mij krijsend nodigde zijn ijzer…

maak ruimte voor de raconteur reizende dienaar van verhalen luister met ingehouden adem naar zijn heroïsche heldenzang toehoorder geef je over vloei samen met het tableau vivant de meanderende stromen van historie in zingende taal…

De zon op mijn huid maakt de tranen in mijn ogen meer dan goed…

is god dan jaloers genadig en liefdevol ook op z'n tijd de reformator had het nog niet door dat zonder metafor je beeld van god ook afgebroken moet worden dat zal wel zei hij verstandelijk dan blijf ik onveranderlijk…

ik stempel af, sluier het geweten met onoplosbare momenten, momenten die spaarzaam en onthand zich hebben geijkt in de stille rondes van het bestaan was ik een boom, dan zonder bast ergens achter mijn netvlies sterven kegels af die mij de scherpte van dit leven hebben laten zien, ik zal ze missen in de chaos van mijn eigen rangorde liever…

Bonte zinnen fascinerende metaforen ik kan ze niet beminnen nee, ik wil er niet van horen een eenvoudig liefdesgedicht brengt een glimlach op mijn gezicht maar met de liefde mag je niet spotten die gaat nog terug naar een tijd toen leefde heel de mensheid nog in kille klamme grotten ze krasten hun liefde in het kalksteen simpel misschien…

Op willekeurige plekken midden in een zin ineens van regel doen verspringen Vullen van de kale leegte met een vage metafoor Rijmen doet het nergens Noem het een gedicht…

wegbereiders zijn het recept kwijt met de zeebenen van een landrot uitzichtloos op golven deinen een beetje zonnig zinnen schijnen klankrijmen in dubieuze tweestrijd men ziet geen metaforen bij de zot ik zie vreugdevuur op alle pleinen we dalen af in vergeten mijnen roestvrij stalen zenuw leidt er is geen gebod en geld is God laat mij…

Straks knallen kronen met metalen tonen. Omzeilt men zo niet de wapenwet ?…

kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

bastoon de darmen het peristaltische echokamer en kleur bekennen op het ritme van de lendenen metafoor het luistert er naar de roffel van vroeger era's terug toen we nog dansten om de regen…

Boterbloem als metafoor Vinkentouw als rode draad Arendsoog als antiheld Romantiek als houden van Paringsdans als ritueel Ongekust als maagdenvlies Onsterfelijkheid was zijn deel Maar leven kon hij niet…

Tergend langzaam worden gedachten weer begaanbaar, verbleken metaforen in de tijd, zwerven purper deeltjes taal in kortstondige regenbogen, gekastijd door toevalligheid, kwinkslagen schieten droom – kastelen aan flarden, associaties van herinneringen uit het niets en uit wollige kluwens van overtal en hernieuwde nalatigheid.…

Grote brede robuuste riemen met opvallende metalen gespen verhullen dikke vrouwenbuiken... Een tikkeltje te maar 't slankt af!…

Nachtverpozing door weemoed eenzaam in echo van stilte bijna aanraakbaar door uitzichtloze horizon die in het duister metaforen zoekt voor het alleen zijn in de nacht op het palet van jouw dromen.…

denderend door m’ n kop gillend metaal recht door kromming oorverdovend stil verwrongen staal dampend als een macaber kunstwerk…

Passagiers groepen drommen, verspreken zich in volle talen, lezen allen de krant van Babel. Stations worden open monden van verbazing, daken verdwijnen, deze wereld wordt van glas. Sacrale blauwen versmelten met grond, dalen naar benden engelenveren, metalen schubben.…

metafoor uit het ongerijmde woorden op een leeg blad een niet brandend licht majesteit der angst onverwachte zekerheid laatste slaapliedje plaats ruimen voor nieuw leven einde van het sterven…

alleen grote zware woorden omschrijven mijn gemoed ook slimme metaforen doen het meestal goed op een schaaltje afgewogen staat dan weer een woord de tranen in de ogen omdat het zo bekoort "afdruiprekje"…

blijf maar nog even zoek een schuilplaats voor alles wat verdwijnt herken de lege plekken hang de metaforen aan de wilgen in het aanwassend duister blijf nog even tot de nacht haar onmetelijke armen spreidt…

Zoektocht door intellectuele oude plunje van vele denkvermogens Tussen een mengelmoes van edele en onedele metalen schittert de Hemelse diadeem met Edelsteen het goud uit de rotsbedding.…