Alle inzendingen over misanthropie OR lelijk OR mom

Liefhebben is lelijk en ouderwets men doet het niet meer ik weet het ik werk ook met handen en voeten om mijn hart te boven te blijven. ------------------------------------ uit: ‘Een hand voor ogen’…

Gerimmpelde wangen een ouder gezicht Wie vindt dat nu lelijk.... zo'n gezicht vertelt je een verhaal lach en zorgrimpeltjes lijntjes van pijn denkrimpels fronsjes soms een ietwat verweerd van het buitenzijn je bent al wat ouder maar je mag er toch zijn blauw geaderde handen een dunnere huid ach gossie, is dat lelijk...…

‘Lelijk!’ zegt gij. - Neen voorwaar! Veel moge aan dit schoon ontbreken: De adel van een ziel is daar, Die van 't schoonste weet te spreken, En de liefde van een hart, Dat nooit moe van weldoen werd. ‘Mooi!’ verklaart gij. - Waarlijk niet!…

laat de stilte maar even niet alles heeft woorden niet alles is te omschrijven te verklaren, te rijmen laat het maar helend zijn als zodanig beklijven want als de woorden zouden komen als niet meer te houden stortvloed zal geen kabbelend beekje meer beeldvormend veilig zijn dus laat de woorden maar even anders verbleek je de kunst…

Dagelijks maakt ze zich op met rouge en mascara voor de schone schijn ouder worden wil ze natuurlijk ook niet haar ziel weerspiegeld de passie die ze jammer genoeg zelf niet ziet ze is lelijk bezig met mooi te zijn…

de kinderen kwamen er graag toverballen kopen zo’n toverbal kreeg mooie kleuren als je er lang op zoog rood, geel, blauw en groen het was net een regenboog de kinderen verdrongen zich kozen de mooiste bal één meisje stond wat achteraf iedereen vond haar mal nu waren er in de grote fles veel mooie toverballen maar ééntje was erg lelijk…

Maar nu ben ik lelijk en moe. Lelijk ben je niet en moe ook maar een beetje. Maar wat wil je dan zeggen eigenlijk ? Dat je er prachtig en stralend uitziet. Echt waar ? Ja, hoe zou ik dat kunnen verzinnen ?…

Ik zou me bijna schamen om een nederlander te zijn vraag me af; waar moet dat heen leven wij hier onder het mom van schijn ?…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

In jaren is ons leven een lengte van goed en slecht mooi, lelijk gealterneerd maar wat als de waarheid haar gram komt halen...?…

Gelukkig wist Max ongeschonden uit te stappen maar met een onredelijk protest weet hij zich daarna toch nog lelijk pijnlijk te verstappen.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

onder het mom van god er liever zelf een willen zijn hij sprak vanuit het standpunt van door ego’s verkarteld modernetijds gezeik: verwerven van individualiteit valt niet bandeloos te ontvluchten gevolgd door vervolgen op zijn eigen tijd, kwam hij plots tot wat hij redelijk vond: wie niet weg is, is gezien en dat ze hun plan ermee trekken…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan dekmantelen wij ons aanzien met een schijn van veiligheid tot gezichten zonder mond met daarin ogen van paniek die bang de afstand blikken waaraan wij nu gehouden zijn nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan is er als onzichtbaar korstje het eelt van gebleven angst…

Ik had jaren geleden kunnen besluiten Niet meer te komen naar jouw graf Onder het mom van: Jouw tijd is over Het boek gesloten Een leven af Ik had geen moeite hoeven nemen Om nu en dan eens langs te gaan Jouw graf, jouw graf te laten Niet meer eenzaam daar te staan Ik had jouw verjaardag kunnen vergeten Zoals dat soms vergeten wordt…

Daar kwam een lelijk plein. Nu in 2004 mag ik kiezen uit twee ontwerpplannen, ´Bastion´ en ´Plein voor iedereen´.…

Roodharige meisjes zijn niet lelijk Met roestige sproeten in hun gezicht Inspireren zij tot een platonische Liefde, of een vurig rood gedicht. Roodharige meisjes doen mannenharten Vlammen; geven aan de liefde een diepere Betekenis; en wanneer zij mannenlippen Kussen, weet je dat er nog echte liefde is. Mooi rood is niet lelijk.…

Je bent niet lelijk Je straalt Ook onzeker Mannelijk met een beetje vrouw Sexy, oh, zo sexy. Lief, maar niet voor altijd… Je zit in mijn hoofd, en komt er niet meer uit.…

er zijn dingen die ik niet begrijp hoe een rups een vlinder kan worden om eens wat te noemen maar als ik dat al niet snap wat dan wel een lelijk ding wordt een mooie vlinder maar kan waarschijnlijk ook precies omgekeerd…

vliegen over de gracht zijn er echt niet zo veel maar straks als het kouder wordt zullen er veel meer zijn en ze krijsen lelijk op zoek naar voedsel in de storm van morgen vergeet je hun vleugels…

Ook al wil je het zo graag doen Ook al vind je jezelf lelijk Ook al denk je bij jezelf dat niemand om je geeft.......…

Wanneer ik dacht dat iemand dacht, dat ik oud en lelijk ben, dan verschoot ik direct van kleur. Wanneer iemand over me oordeelde, dat ik naief of onnozel ben, dan ging ik het tegendeel bewijzen. Wanneer ik mooie bloemen lelijk vond, dan bleven zij toch prachtig bloeien.…

in de gracht daar zwemt een stel gevolgd door pracht gevlekt gevederd lelijk als de nacht als kind vernederd roomwit meer zwanen, meer elegant halsbrekend…

Uiteindelijk word JIJ er glad van, en het schuurpapier VERSLETEN en LELIJK…

Natuurlijk heb ik ook liever tijden van vloed, maar de natuur leg je niet aan banden, ook al toont Fortuna haar vrolijkste snoet, aan schijnvertoningen kun je je lelijk verbranden.…

Eeuwenoud mansportret Lijkt op een Rembrandt, toch Jammer alleen Van die lelijke hand Toch is Jan Six hiermee Hieperdehyperblij Dadelijk was er Een schatrijke band…

en neem er dan twee de aard dient herdacht de droom verkracht hier zijn geen wezens slechts mensen met zichzelf te koop hier loop ik immers met al mijn vragen zonder antwoorden of herinneringen aan wat ik vermoed te weten ik ben mens meer weet ik niet en minder al evenmin dus blijf ik grijpen in die grote grabbelton onder het mom…

ruik de aarde van je adem Proef het zout van je huid Ga onder in de zee van je ogen Ik begraaf mijn vingers in je zachte vormen Mijn lippen proeven bevend hun tegenpolen De zeven chacra's stromen, wijd open in kosmische extase, in zoete razernij Even is alle leed geleden De eenheid hersteld De liefde bloesemend In dit magische momen…

Onder het mom van de globale dreiging Gluurt Big Brother over onze schouder mee; Worden argeloze burgers langzaam paranoïde En digitaal gekoppeld aan de ogen van de A.I.V.D.…