Alle inzendingen over missen OR meester

Meester, ik wil niet leren. U moet mij motiveren!…

Lieve mama We zullen je missen, als moeder, zus en vrouw. Afscheid was er nauwelijks, want het ging veel te gauw. We zullen je missen, ook als vriendin. Maar we zullen je het meest missen, in dit gezin. We zullen je missen, met alles wat we samen deden. Maar we zullen het onthouden, als een kleurrijk verleden.…

De dagen zijn lang, te lang voor haar Nog ampel twee weken tot kerstmis Ze denkt vooruit: aan 't nieuwe jaar De lege stoelen, het zware gemis. De dagen zijn lang, te lang voor haar De nachten vol kommer en kwel Ze denkt vooruit aan 2016 Ach: eenzaam, verdrietig en wel: Geen boom, versiering of anderszins Geen vrede in haar hart Geen kerstbrood…

Dus meester, ’t is daarom dat ik niets leren kon. (titelgedicht van de bundel Meester ik heb geen boek en andere schoolgedichtjes)…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De lucht schildert zich zelf, of, is het toch de hand van de Meester?…

Kijk, daar ziet meester Henk Iets blinken in een mond Zijn wangen worden rood ´t Is gewoonweg ongezond Och hemel, denkt Janneke Kijkt meester haar nu aan?…

Als de dagen van het diepste kwijt zo zonder einde kunnen zijn en toch niet kwellen dan zal ik zelfs jou missen missen en geen tijd meer tellen…

Dat menig PaBoleerling slechter rekent Dan een begaafd Groep Achtscholier vermag Zou alarmerend zijn vandaag de dag Terwijl 't misschien de tijd rooskleurig tekent Wie weet wat later de scholier bereikt Die nu reeds juf of meester meester blijkt…

Ik ga je missen met je mooie ogen stralend als altijd om mij heen. Je lieve gezicht dichtbij mij Ik ga je zo missen nog meer dan jij mij.…

zo Vlaams bescheiden de Haiku meester strooit met dankuwellekkes…

Zij was een vrouw van alle markten thuis en schreef sonnetten of een kundig vers. Haar vrije werk ontlokte veel gekners want menigeen vond dat gepruts; een kruis! Zij leed niet onder de gelaagde toon van de kritieken op haar dichttalent. Ze had een missie -zij was géén scribent om maar te zwijgen van een epigoon- dus rijmde voort, vergat…

de halfvolle fles geen angst meer voor de bodem zijn meester rust zacht.…

Wanneer je mijn weekend kleurt met liefde en met alles wat je mij kunt geven, staat doordeweeks het licht op grijs en verdwijnt je kleur weer uit mijn leven. Dan zijn je woorden mijn pallet en schilder ik op doek de kleuren van je liefde waar ik zo wanhopig naar zoek. Maar ik ben geen kunstenaar zie het bewijs, vertaal ik kleuren…

Fred Grim en Danny Blind gaan met elkaar ‘Oranje’ voor de duur van twee jaar coachen. Mislukt het die naar Rusland toe te loodsen, Dan staat het hakblok voor het tweetal klaar. Niks is nog zeker maar één ding staat vast: Een scherp geslepen bijl ligt in de kast.…

De meester die las prachtig voor ik zal het nooit vergeten de hele klas riep steeds in koor “o meester, ga nog even door……” In mijn bagage reizen ze mee Abeltje en meester Van der Rest ik zal hen nooit vergeten deze twee een gouden herinnering op zijn best…

gebroken ruggen star en stijf hun glimlach waaiend met alle winden mee hun ogen neergeslagen zingend als troost omdat ze zijn overgeleverd aan mensen die ze meester noemen ze zijn gebrandmerkt als waren zij vee slaafs zijn ze nog zijn de meesters niet tevree ze willen nederigheid zien zich de baas wetende niet goedschiks…

Hij was de zoon van een beroemde vader onze meester onze dode herder is verrezen niets dan leegte troffen zij bij die rots des anderendaags de vrouwen die de laatste zeven van zijn woorden hoorden, rouwen onze meester onze dode herder is aan mij verschenen, zoon van een beroemde vader…

Je handdoek hangt nog naast de mijne, nog even laten hangen……… Nog even terugdenken aan hoe leuk we het hadden, hoe leuk we het nog kunnen krijgen…… Ik mis je, ik mis je als je bij me bent. Wanneer we samen herinneringen naar boven halen, wanneer we bedenken hoe onze toekomst eruit ziet. Op zulke momenten mis ik je het meest, niet als je…

Jij bent daar, waar de zee de zandkorrels kust. Ik ben hier, waar de lucht haar helderheid mist. Ik kus de mist en mis de kust Uren van afscheid Liepen uit tot een dag. Woorden zijn er, maar hebben geen zin.…

Ik mis hem zo, is wat ze snikt en zit daar met beide ogen dicht, ze verloor hem, twee maanden geleden en het doet pijn. Ik voel me zo alleen, is wat ze mompelt, kan toch maar beter nu bij hem zijn, wat héb ik hier nu nog? Ze heeft gelijk, want al heeft ze kinderen, die kunnen nooit vervangen, wat hij voor haar was... Haar maatje, haar…

Ik mis iets onbestemds... De voortuintjes met stoelen Waar je dan met alle buren Je droge mond ging spoelen Tot in de kleine uren Ik mis iets onbestemds... De kronkelige boerenwegen Tussen weilanden met koeien Je kwam de rust daar tegen Genietend van wat kon bloeien Ik mis iets onbestemds... 't Is moeilijk te omschrijven Waarom verandert…

Missen en misselijk, twee heel verschillende zaken. Toch doet het eerste, me bijna braken. Ik hier en jij daar, kiezen is moeilijk, het leven zo zwaar.…

Nog nooit van mijn leven heb ik iemand zo gemist, nog nooit had ik het zo zwaar te verduren. Wanhopig speelde ik de eeuwige optimist, maar steeds verloor ik me na enkele uren. Hoezeer miste ik je mooie ogen, je lieve lach. Hoe groot was mijn verlangen jouw weer te zien. Vertwijfeld telde ik het teveel aan seconden in elke dag, maar te snel…

't Is dat missen, onverminderd en blijvend liefhebben, ongehinderd 't Is het zout uit nutteloze tranen en de dromen die zich waarheid wanen 't Is dat beeld, bewaard in 't archief, van betere tijden Ik mis je, m'n lief…

De gure grijze decemberwind doet mij dieper in mijn jas verschuilen Waterkoude regen vult ras de kuilen Maar killer ben ik onbemind Haar warme liefde is bevroren Toch vraag ik me vaak af, mist ze mij zoals ik haar, als ik met een vreemde vrij nu ik haar niet meer kan bekoren Mist ze niet die kleine dingen Hoe wij passioneel dansend lachten…

Met tranen in mijn ogen kijk ik je smekend aan, ik zeg een paar woorden, maar je mag ze niet verstaan. Het liefst zou ik je op mijn knieën willen smeken, maar het lukt me niet eens één enkel woord uit te spreken. Van schaamte durf ik je amper aan te kijken, angstig probeer ik je lieve ogen te ontwijken. De gedachte dat ik teveel van je verlang…

Toe laat me weten waar je bent. Ik mis je zo. Ze zeggen weleens alles went, maar dat is niet zo. Ik zal nooit wennen aan de eenzaamheid. Zo zonder jou ben ik de weg echt goed kwijt...…

In het holst van de nacht, liepen we samen over het strand, hand in hand, met elkaar verbonden. Op je werk, kwam ik langs, even een kusje halen, ik miste je. Maar nu? nu ben je weg, zomaar uit mijn leven gehaald, je bent er niet meer voor een strandwandeling, of een tedere kus. Weg, nergens, totaal onbekend, net of je nooit hebt…