Alle inzendingen over moederhart OR wiege

Kindje wil lopen Kindje is moe Wagen wieg mij weer terug naar een zomer in Laren vlieg vlieg vlug weg door bladeren…

Zo stil lig ik in mijn hangmat Het minimale wiegen Schrijf ik toe aan mijn hartslag Of dat klopt maakt niet uit Alleen mijn hart is in beweging Heel zachtjes diep ver weg Haakt het slagen aaneen Tot elke vorm van tijd Mijn adem is er niet Mijn ogen drijven af Gedachten zeggen zachtjes Wieg mijzelf tot mezelf…

hij is van haar het is scheepsrecht geen schip te zien ze voelt het anker de berken wiegen het zijn haar golven geen weeën meer er is geen zee…

de wind ziet ze vliegen de vogels die deinen en wiegen op zijn snaren in de lucht tevreden in vogelvlucht…

Je zult nooit weten hoe jij door mij nog steeds wordt gemist toch staat jouw naam voor altijd in mijn moederhart onuitgewist. Lieve kleine ster daarboven blijf maar altijd stralen eens zie ik jou terug als God mij ook komt halen.…

wat heb ik vaak van jouw plezier genoten mijn kind mijn kind spelenderwijs liep je in zeven sloten mijn kind mijn kind soms ben ik bang hoe gaat het met je morgen mijn kind mijn kind ik zou zo graag nog heel lang voor je zorgen mijn kind mijn kind je bent al groot ik weet ik moet je laten gaan mijn kind mijn kind mijn moederhart…

Toen Jezus van het kruis werd afgenomen en op de schoot van Zijn moeder gelegd hoe werd een broos moederhart gekwetst die haar liefhebbende zoon had verloren stil kon men haar kreunen en klagen horen hoe kon zo’n lijdenskelk ooit worden verwerkt toen Jezus van het kruis werd afgenomen en op de schoot van Zijn moeder gelegd ook andere…

zichtbaar wiegen op een zucht van wolkenwitte bloesems zacht en zachter een nieuwe dag ontvouwt zich vol kleine tederheden het raakt me diep die passeert meer van nabij van groei naar bloei door de taal die ik bemin o, dacht ik is louter vreugde die heeft herkend door de stilte heen wieg je zachtjes heen en weer onder het hemelsblauw…

Zijn liefde is groot; 'k Heb speelgoed, kleedren, melk en brood, Een wieg om in te slapen! Ik leef gerust; Ik leer met lust; Ik weet nog van geen zorgen. Van 't spelen moe, Sluit ik mijn oogjens 's avonds toe, En slaap tot in de morgen. Geloofd zij God Voor 't ruim genot Van zo veel gunstbewijzen!…

Ik had zo geern uw wiegeken Met blommekens getooid; Zo geren om uw hoofdeken Wat verzekens gestrooid; Maar somber zijn mijn bloemen, kind, en triestig zingt mijn lied. Gij in uw sneeuwen beddeken, ge kent nog geen verdriet. Wat zou daar om uw koppeken, wat kàn daar anders zijn Dan woordjes van uw moederken En strikskens van satijn? Maar…

Het nestje schuilt op 't dak En 't wiegje schuilt er onder; En beide door Gods oog bewaakt, Is dit geen liefdrijk wonder!…

Slaap maar mijn zusje je bent immers moe Sluit gauw je heldere kijkertjes toe Rondom je wiegje zwijgt alles nu stil Niemand van ons die je slaap storen wil Wij hebben heerlijk tesamen gespeeld Het had ons zeker nog lang niet verveeld Had zusjes Moe niet gezegd:"Nu is 't tijd" En 't lieve schatje in 't wiegje geleid Slaap nu mijn kindje…

wees zacht m'n lief laat mij nog wat wiegen in het dons van vermeende gevoelens voordat de werkelijkheid als zoutzuur haar grenzen trekt…

In de wieg van het leven leg ik mijn grootste schat. Ik zal het voeden met nemen en geven en wikkelen in deemoed totdat.…

Op de kwekerij wiegen alle bloemen zacht in roze schemer: een stil, onzichtbaar feest van losse elfenvoetjes.…

Maar hij voelt zijn vallen als een wiegen En de sferen rimpelen alleen. En het is in 't weerlichtsnel verschijnen Van de dingen, of hij stille stond. Even glanzen zij en zij verdwijnen, Als de glimlach om zijn zachte mond.…

nog ben je ongeboren maar thuis wacht al de wieg en het ouderlijk perspectief de kleine kamer waar jouw adem in de grote wereld leven brengt jij alle ruimten leert te delen in de zorg en koestering van velen tot je vrijheid grenzen vindt het kind op weg is naar volwassenheid en het ouderlijk perspectief ook dan nog warmte biedt…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, zo donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in het huis nog gedijen zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan. de hemel zal zich in blauwheid verblijden als Hij door zijn rijk ziet een nieuw engeltje…

Zeg het maar, dat ik te dom ben om met je te praten, dat je me liever naar huis zou laten; thuis bij het aanrecht en thuis bij de wieg. Zeg het maar, dat ik niet lieg, je wist dat het komen zou, vroeger of later.…

Jij klein wonder dat ons raden laat al zo bijzonder dat je niet meer uit onze gedachten gaat. Je belooft te komen in een roze of een blauwe droom jouw wiegje staat al op een troon Een engeltje is reeds aan het waken en zal je met Zijn rijke zegen door het leven blijven dragen. Wij gaan je met liefde omringen nu je ons hart onverpoosd…

Jouw wieg werd een baken op woeste baren. Ongehavend meerden wij aan, vermeerderd.…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, die donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in huis nog gedijen en zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan. de hemel zal zich in blauwheid verblijden als Hij door zijn rijk ziet een nieuw engeltje…

Ik wil slapen nu rust, ronken, laat mij gaan nu, slapen wieg, wieg, schapen regen Knotst KLETTerend op mijn daken bom in glASSS scherven rInkelen waarom KErft die vreemde onrust door mijn hermetische bovenkamer, gelijk door boter tegenstelling, geKRas krIIIIIIIIIpt ten einde laat mij slapen, ik wil slapen, laat mij gaan SLAPEN!…

ik wieg je in het koren bij het vallen van de nacht hoor de treurwilg lieflijk zingen zelfs de aren neuriën zacht ga maar slapen lieve jongen want jouw oogjes zijn zo moe van al jouw rare bokkensprongen nu mag je naar dromenland toe ik wieg je in het koren op het ritme van de wind welke niemand kan verstoren droom maar zacht lief sterrenkind…

Sneeuwklokjes wiegen zacht, nietig en bescheiden, worden bemoedigd door heersende narcissen. Knipoogt dichter Staring nog?…

Gegeven vanuit een moederhart vol liefde . Dat ik met de vrijheid die ik hen gaf om te komen en te gaan naar believen mezelf heb veroordeeld ...tot afwachten ? Maar ik hou me sterk , zet m'n glimlach op , en weet dat ik ze weer zie . Een bezoek vanuit hun hart en niet omdat het moet ! Wie weet zondag ...…

Het is helaas de weerschijn van de realiteit, waar hete as gloeit in de moederhart der dichters, waarin de taal jongleert in de blinde anonimiteit, zich niet bewust zijn in de wetenschap waarin zij denken heer en meester te mogen zijn en waar alleen zij de ruggen rechten.…

diep onder de deken laat ik alles varen mag ik alles even vergeten een plek zonder gevaren hier hoef ik niets te weten hier voel ik me zo beschermd weet ik mij als toen omarmd hier is alles helder en klaar hier voel ik wat zich over mij ontfermd hier klopt een moederhart die mij ervaart als waardevolste baar hier voel ik nog geen zorgen…

Zoals jij stond aan mijn wieg Zo sta ik aan jouw graf Jij huilde toen van blijdschap Ik om verloren uren...…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…