Alle inzendingen over nacht OR horizon OR donkere sfeer

wachten voor de nacht door een zwoele duisternis neen, geen middernachtmis straalt zoveel macht ben je werkelijk zo zwart hier nog wat licht weet dat ik zwicht waar zit jouw donker hart…

Het is altijd donker, donker voor mijn ogen, donker in mijn hart. Het is leeg daar binnen, want mijn ware ik heb in nooit kunnen zien.…

ik nam wat nacht hield hem tegen het licht hij was niet de moeite waard om wakker voor te blijven…

Een koude , donkere stille nacht Waarin plots een heldere ster verscheen Een prachtige ster die niet meer verdween En die de herders naar Bethlehem bracht.…

voorbij het geraas gedoe de plichtplegingen de hoge muren het oog van de storm de donkere horizon voorbij dit alles landt een beroering…

ik heb je ooit ontmoet na een stille groet een lach die zonnestraalde door het bos verlichtte toen jouw plekje op het mos we luisterden naar het ruisen van de wind tot mijn hand de eerste liefde in de jouwe vond wij dwaalden af naar hogere sferen zonder horizon in het wederkeren beseften wij terdege dat dit het echte…

rode gloed in de horizon zeevaarders zeilden in de ochtendzon deden nevelige verslagen van land in zicht tuurden voortdurend naar je glinsterend licht maar de sfeer werd grimmiger modernere boten meerden aan en iedereen weet hoe het je verder is vergaan je ijskappen smolten, een nieuw station verscheen de wetenschap zegevierde en je rode…

ik zag je voorover buigen met lange vingers en gestrekte armen naar de horizon wuiven voor meer licht en helderheid de ochtend kleurde al zijn zacht pastel in voorzichtig schijnen waarbij de nacht zijn donker volume liet verdwijnen in een uiterst ludiek spel waar je lach de lange nacht verwarmde met haar verbonden zijn van liefde…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

waterkant, aflopend zand glinsterende watersplinters spatten door fladderende kwekkende eenden uit boven de rieten oeverkant stotende zonnestralen op een wazig herhalend transparant trekgordijn dromerige projectie op een waarnemersbrein zwoel is het dampend gras door regenwater gedoopt ruikt weer naar jeugdig elan dat blindelings…

de wind zingt ijl in de statige sparren de toppen deinen mee op het rustige ritme van een eeuwig lied schuchtere vroege vogels zingen het zilver van subtiele lentemuziek in het gewijde ruisen tussen hemelhoog groen…

de herfst ruist in hoge sparren fluistert over het late gras rimpelt het koude donkere water een gebroken spiegel in de rode ochtendzon .…

Je stem in mijn hart omhoog gevlogen, in hoger sferen meegenomen.…

Lichtjes in de schemering, kerstkonijntjes, tierlantijntjes, zoete wijn en dennengeur, maretak boven de deur in hoopvolle schittering. Kerstwensen in elke taal, winterkiekjes, sfeermuziekjes, uitbundig of ingetogen sterretjes in kinderogen, kerstmis driedimensionaal. Drukte en gezelligheid, flitsfotootjes, kerstkadootjes, glühwein en…

Weltbildungsroman Het wereldvormend wezen is de man Hoho, niet steigeren, 't gaat om 't idee Bij Peter doet de vrouw net zo goed mee De mens als sferenhabiterend wezen Al sferenbouwend in zijn "binnenzee" Als een omhulling van zijn binnenruimte Immunisering tegen al het vreemde Het onherbergzame, hem onbekende In wezen is een sfeer…

de een loopt warm van een nostalgische auto grappig toch doch de ander van de hoop op lotto's hoofdprijs misschien verloren tijd is dit wijs weer een ander krijgt een warm hart gedurende het daten hoop op einde eenzaamheid weer iemand rustig van binnen fouten zijn vergeven na betoonde oprechte spijt voorts sfeermakende…

Nu dit jaar begint met nachten langer dan de dagen kort begeleiden wij streelsgewijs langzaam maar zeker ons liefdesritueel naar hogere sferen terwijl ik je in mijn ogen neem en niet meer loslaat…

Glad en wijd ligt het ijs in een veeg wit en grijs en de lucht, tastbre kou, is gestolpt onder blauw. En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak. Na een sprong voor een scheur als een koord, schiet ik voort op het staal…

Breng me naar huis na een nacht om nooit te vergeten. De sterrenhemel was onze deken en laken tegelijk. Door het daglicht worden we begroet. En kijken om naar de voorbije nacht. Die ons voerde naar hemelse sferen. Ontnuchterd gaan we terug naar de realiteit en de sleur van alledag.…

Wat ik van het donker weet (veel is het niet) is dat het donker donker is. Net als dat ik van de wind weet dat ze waait. Zo weet ik van treinen, van regen en van een muggenbeet en van de herfst in de bomen. Het is wat het is. Zo weet ik van je ogen dat het je ogen zijn en dat ze me nacht na nacht aanstaren.…

Zon roest achter horizon. Vreemde vogels roepen, zoeken in donker grasland. Een zwaan glijdt over het roetglas van water. ----------------------- uit: Tirade, 1976.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Slechts wolken kunnen vreugde verdrijven donkere schaduwen die licht doorboren alleen in somberheid te beschrijven. Dan trekken kou en regen diepe sporen door al mijn mooie dromen van die nacht en mijn pen houdt die dag stil de wacht.…

Bombastisch na een maartse bui lonk ik door een gekleurde boog naar de horizon in oranjegloed nu mijn hart een sprongetje maakt. Lage zon in hoge sferen het licht dat duisterheid verlicht mijn route naar de droom waar het uitzicht nooit vervaagd.…

Hij was het graf al uitgegaan Vóór ik Zijn dood bezoeken kon. Een zwarte leegte in de zon Gaapt de spelonk mij aan. O wát ik hoopte in mijn verdriet, Hij kwam mijn ongeduld nog vóór. Maar, Die ik door de dood verloor Vind ik ook levend niet. De olijven met de lichte wind Verzilvren in de zonneschijn, Waar 't hart niets dan zijn oude pijn…

Het was al avond, toen hij 't huis genaakte, Een lauwe geur van vee dreef uit de stal, En heerste over 't parfum van zijn verval; En was de essence van wat hij verzaakte, Dit: wat het leven klaar en helder maakte, De grote knuisten van zijn vader, al Moeders gedrentel, en het driest geschal Van lach en grap, als 't volk de arbeid…

Er is geen leed, er zijn geen tranen meer. 't Is al door Uwe liefdebrand verslonden.. De dood is als een schaûw voor u verzwonden. Wij zien slechts licht, wij zien alleen de Heer!…

O Heer, ik ken die zaalge zondares; Het was mijn ziel, die wenend voor U bukte, Die met haar liefde Uw minnend hart verrukte, De nardus gietend uit albasten fles. Ze ontwond in drift de slingerende tres Der haren die haar teedre schouders smukte. Slavin, die kussen op Uw voeten drukte, Was ze aller zondaars zoete meesteres. Nooit in haar…