Alle inzendingen over najaar OR natuur OR afscheid

Een nieuw seizoen kondigt zich aan Eerder dan gedacht Loslaten en nieuw beginnen Is het najaar dat ons wacht…

Natuurlijk, best belangrijk allemaal Zo'n Trump verrassend aan de macht gekomen En Hillary nam afscheid van haar dromen Maar nu weer naar het Sinterklaasjournaal Dat is nu eenmaal op óns grondgebied In deze tijd de allerhoogste Piet!…

Die klachten die je in de trein kon horen ("Het is wat met het openbaar vervoer" En meer van dat forensgeouwehoer) Daar ging men zich bij de NS aan storen Dus kregen ze een lumineus idee: Er komt een spreekverbod in de coupé!…

is de bewering van; ' aan alles komt een eind ' ik zal er nooit aan wennen afscheid nemen van mensen en de dingen die voorbijgaan natuurlijk zijn er de herinneringen maar ook die zullen spoedig vervagen in mist van tijd rest ons slechts het berusten en het gedogen van vergankelijkheid…

hoe kan ik van mijn lijf houden of nu nog blij met je zijn het waarom blijft onbeantwoord want oh jij was ook nog zo klein met alle liefde was jij welkom toch nam de natuur 'n ander besluit zo onwerkelijk dit dubbele afscheid ik kan er nog steeds niet over uit…

ik liep niet zomaar voorbij want ik keek en zag schoonheid in natuur waaraan ik niet voorbij kon.…

de fase van groei planten komen tot leven en sieren de omgeving Zomertijd oogt monotoon bont alles gaat zo zijn gangetje tot het najaar zich weer aandient…

Twee dauwdruppeltjes glinsteren in het zonlicht: een blozend herfstblad verkondigt het najaar met vrolijk lachende oogjes.…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…

gevulde schalen mijn zomerbloemen dragen dit rijke najaar want heikele herfsttijden brengen winter te dichtbij…

in de lente wil ik met je springen in de zomer dan rozen erbij in het najaar ons ermee omringen onze winter beginnen in mei…

gulzig slurpen van de lente máánden kan ik zo vooruit tot pas in het verre najaar ik weer op kille koude stuit…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Het ligt in het geheim van de natuur besloten hoe gij het hart hebt weten te bevriezen het leven met ingenomen dood tot stilstand bracht om te verteren onder zuiverend maanlicht uit 't duister van de nacht gekomen volgt afscheid om nieuw geboren ochtendgloren van lente in stralend begin gelouterd om de kringloop te volmaken het is met het…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

viert zijn zelfs de meest doorgewinterde snavels met opvallend kleurig herfstblad versierd vogels vluchten zuidwaarts in een lange sliert en hier de vallen truitjes weer onder de navels want we ontvangen het najaar welgemanierd…

Prachtige kleuren in ruimte, rust en stilte steeds weer ander zicht.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik koester Jouw laatst gestuurde brief Een brief Waarin je afscheid neemt Niet lang En zonder sentimenteel te zijn Wijs jij Op een naderend einde Een einde Tussen jou en mij Natuurlijk vloeide er een traan Ontstond er een orgasme van pijn Maar ik begrijp waarom je moest gaan Waarom je niet meer bij mij kon zijn…

De natuur gaat zijn gang Bladeren kleuren zachtgoud Nog even dan mogen ze sterven Ze hebben hun taak volbracht Heerlijke verkoeling gegeven In de warme zomer De natuur gaat zijn gang Zacht wiegend op de wind Nemen de bladeren afscheid Van hun geliefde plekje aan de boom Met een zekere waardigheid Zwevend nog even in de vrije val Dan de…

de bodem tikt Is het enkel nog de boom die snikt Het afscheid had eerst heel natuurlijk geleken Maar niemand heeft sinds die herfst naar de boom gekeken…

op de één na laatste dag van het bijna verlopen jaar hebben we in de middag te maken met een natuurlijke vorm van vuurwerk d.w.z. bliksem en donderslagen juist door die flinke klappen en het heldere flitslicht krijg ik het vermoeden dat het jaar 2012 ietwat vooruitlopend op het einde al een beetje afscheid neemt…

ze leven op wilde viooltjes de kleine parelmoervlinders twee late vliegers dansen in het najaar boven bloemrijke graslanden hun laatste fladderende vlucht in oktober…

Door het open raam vangen je ogen de blauwe lucht Nog even genieten voor je allerlaatste zucht… Vogels laten zich meedeinen op de zachte adem van de wind Je ogen stralen in het schemerlicht Even voel je jezelf het kleine kind De angst voor je laatste reis is weg Genietend neem je afscheid van de natuur Nog één keer glijden je ogen de hemel…

Natuurlijk kom ik terug, zei je en pakt de stoute schoenen ga maar, ga maar en tart mijn tere ziel loop langs de zilveren stranden en waai de wind die zacht je ogen kust en leg je lege lichaam in de duin, die afscheid heet ga maar, ga maar ik zal je later zoeken.…