15893 resultaten.
Opgaan in het licht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 173 Die met oneindig veel stipjes
Jouw werkelijkheid weergeeft,
Zelfs als het onderwerp
Van jouw studie nog niet af is,
Laat de materie van de bekendste
Parijse toren opgaan in het licht -
De scheppende kracht van jouw kunst
Die de nuchtere waarheid heeft ingehaald
En mij in jouw droom meeneemt
En me verzoent met de werkelijkheid…
In het rode opgaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 315 zacht streel jij
mijn hart met
warmte mijn huid
je licht me op
laat schaduwen verdwijnen
brengt contrasten in het reine
scherpt de kanten af
weet vloeiend in het rode opgaan
dat het bloeien wordt gedaan
je lacht in ogen
opent morgenblik in
een stralend dag gedogen
streel mijn hart
en warm mijn huid voordat
de avond ons weer binnensluit…
In rook opgaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 101 Stop mij niet in de grond
doe me dat niet aan
laat mij bij voorkeur
in rook opgaan
Geef mij de kans om de wereld
dan toch nog luchtig rond te zweven
bespaar mijn lichaam het akelig ontbinden
daar is niets aan wat beschouwd kan worden als verheven
Ik laat me daar naar toe waaien
waar ik in leven nooit ben geweest
laat de wormen maar een…
Heengaan en opgaan
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 173 er is zoveel gebeurd
de laatste
dagen dat mijn
hoofd een
braakliggend
land lijkt te zijn
waarop niets
kan groeien
dood als de dood
die mij voor
ogen is gekomen
een kaars gedoofd
in de koude aarde
waarboven de
stille blauwe hemel
een witte wolk
wachtend hangt…
we zijn in de hemel geweest
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.243 we zijn in de hemel geweest
hebben de aarde gevoeld
in zijn glansende kleuren
geluk ruikt andere geuren
en tijdloos werd ons feest…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Kerstnacht
gedicht
2.0 met 134 stemmen 54.944 Kerstnacht - het eenzaam zwerven der gedachten
rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken
verlangen naar het helder zingen in de nacht en
het opgaan van de ster, een lichtend teken.…
Kerstkaart
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 jezelf door aarde te helpen
word donateur van het Wereld Natuur Fonds…
Mens zijn..
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 79 Mens
Je kwam
Hier
Op deze
Aarde
Hulpeloos
Puur
Wijs
Natuurlijk
Als
Een wonderlijk
Natuur
Verschijnsel
Groei
Maar op
Dicht
Bij jezelf
Alles
Wat je nodig hebt
Zit in jou
Mens
Wonderlijk
Natuurverschijnsel
Jij bent oke
Op je mooist
Gewoon
Door
Er te zijn…
Kerstnacht 1
gedicht
2.0 met 552 stemmen 70.041 Kerstnacht - het eenzaam zwerven der gedachten
rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken
verlangen naar het helder zingen in de nacht en
het opgaan van de ster, een lichtend teken.…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.150 Verlaten onschuld
achter muren mist
die ondoorgrondelijk
mijn zicht blinderen,
laten zoutloze sluiers
in leegte opgaan en
onthullen mijn dorst
naar wat mij ooit zo na was…
AARDIG & NATUURLIJK !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 818 Begraaf mij maar onder een oude boom
het allerliefst een eeuwenoude eik
Maak een precies passend diep gat
wentel mijn dode lichaam in doeken
gemaakt van vers geschoren schapenwol
en vertrouw me zo toe aan de aarde
Zo natuurlijk mogelijk wil ik
mijn lijk in de natuur laten begraven
Dan zal mijn geest natuurlijk aardig en
vol hemels vertrouwen…
HEIDE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 de heide zo paars
verenigt rood met blauw en
hemel met aarde *
~~~~
de paarse heide
natuurlijk magisch kleed van
liefde en vrede
*rood de kleur van aarde - blauw van de hemel
paars zelf o.a. van inkeer, vrede, liefde, mystiek…
natuur
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 629 We groeven in de aarde
met onze handen, tastend
door talloze lagen
naar de oorsprong.
Onze vingers bloedden,
nagels scheurden,
sneden zich een weg
door het puin
van ons menselijk gemak;
konden niet bevroedden
dat de bron van leven
reeds lang was opgedroogd.…
Tegenvleugs
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 38 zo her en der
lijkt aarde
tegenvleugs
gestoffeerd
waar rotsen
nog eruptie-
warm zijn
verschroeit het
opkomend gewas
baant lava
zijn wegen alsof
de infrastructuur
er al eeuwen ligt
is land eonenlang
verzonken in de tijd
waar rood zand zijn
vele woestijnen weet
door oases benijd
de geosfeer
lijkt te spelen
met een overvloed…
Aarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 286 De aarde is voor eeuwig
gehuld in het kleed
van de seizoenen
en haar blik
doorboort wolken,
ze is bezaaid
met de bloesems
der lente en
ze bestaat uit
regenbogen en nachtegalen.…
Deze pastorale
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 49 ik heb mijn
droomvleugels
afgelegd de fantasie
stopgezet en ben
geland in vette klei
was meteen weer
helemaal bij toen
een vreemde aan
kwam hollen en ik
hem niet kon scrollen
het achterland gaf
geen verband wel
de boerderij dichtbij
met koeien in de wei
die naderbij kwamen
ze loeiden hun namen
droegen overvloedig
hun nog geuierde…
Nieuwe kans
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 59 natuurlijke
processen zijn pardoes geblokt
apocalyptisch zal het
menselijk bestaan naar
zijn zelf veroorzaakt einde gaan
door intrinsiek fysiek
verval en niet te pareren
aanslagen van overal
de natuur zal ooit weer het
voortouw nemen om de menselijke
soort een nieuwe kans te geven…
Ieder jaar...
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 733 De lente zweeft over de koude aarde
Blaast zijn warme adem in de grond
De bodem opent zich in vruchtbaarheid
en geeft geboorte aan dit nieuwe leven
Trots laat de aarde ons weer genieten
van een warme deken vol lentekleuren
Lammeren dartelen in de weidegronden
Een zuiver genieten van dit schouwspel
De aarde nevelt zich in warme kleuren
en…
De ganse dag ...
poëzie
2.0 met 10 stemmen 2.231 Die drinkt de Natuur en de Mensen op.
De Aarde rondom ons wordt Kapitaal,
De Natuur, 't Zonlicht, d' Lucht wordt Kapitaal,
Het Heelal, alle Heelal's kracht Kapitaal.
Niets blijft er over van Vrijheid op de wereld,
Niets blijft er over van Natuur op de wereld,
Niets blijft er over van Mensheid op de wereld.…
- De moeder van verlies -
netgedicht
4.0 met 40 stemmen 238 een aarde, die niet lezen kan…
Mystieke engelenontvangst
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 35 wij
al getransformeerd
naar een geladen
vol van genade
voelend heden
niet meer
gebaseerd op
kracht maar op
verbinding zodat
er een verrassend
geheel kan groeien
naar een nieuwe
aarde met futuristische
toekomstwaarde…
bodemleven
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 203 wurmend door aarde
doorluchten dikke pieren
grondig en diepgaand…
Paarden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 370 Er spreekt een weten uit hun rustig staan
een tonen van bewust zijn van hun waarde
voor het bewerken van de zwarte aarde
door zij aan zij de ploeg weer voor te gaan.…
Voor de Aarde
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 230 (Op de wijs van 'She's the One' - zie link.)
Zij is jou
Zij is mij
Zij is ons
Zij is vrij
Wie zal haar beschermen
Haar beste beschermers
Dat zijn wij
(Wie zal haar beschermen
Haar beste beschermers
Dat zijn wij)
Want zij lijdt
Zij heeft pijn
En zij strijdt
Om te zijn
Haar regen en tranen
Zijn de oceanen
Dat zijn wij…
Genius Loci
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Mijn lichaamssecreties zijn een voedselbron
voor cactussen die hemelprikkend uit mij spruiten,
mij onwrikbaar ongenaakbaar voor altijd wortelen
op deze plek, waarvan ik de hoeder ben,
die helder resoneert met de krachtlijnen
van de aarde en de pulsering van de zon.…
In beweging
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 de duivel glijdt door alle mazen
omarmt de broze al te graag
begoocheling ligt in zijn aard
hij weet exact onjuist de weg
gebeden vallen uit de hemel
terug van religieuze nagalm
de geest van hoop en liefde
is zijn schepping meer dan zat.…
H2O
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Verpest het soms een zomerdag
Terwijl men het ook prijzen mag:
Komt men het in een zwembad tegen
Dan geeft het immers blij gelach
Als het weer een keer gaat vriezen
Raakt het behoorlijk van de wijs
Het zal de vloeibaarheid verliezen
Want het verandert dan in ijs
Misschien dat u er ooit naar zocht
Maar van alle soorten vocht
Is niets op aarde…
Wij zijn de soort
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.025 wij zijn de soort
die vraagt naar het waarom
hoe het voelt om vogel te zijn
waarom bromvliegen rondvliegen
waarom je dit zei niet dat (bedenk je later pas)
wat je liever wilt, cremeren of opzetten
mensen die veel aan de dood denken snoepen meer
mensen met veel rommel op hun bureau werken sneller
is onderzocht
zet de zak niet buiten, knip het…
Lichtgevende symbiose
netgedicht
3.0 met 48 stemmen 33 ik sprokkelde in
een narrige wind
streepjes licht
tussen herfstig
natte takken
met zwammen
en paddenstoelen
als kameraad
met goede neus
wat wij zochten
was eetbaar en
vochtig met een
schimmelkleur
in de rood met
witte stippengeur
van uiterst gevaarlijk
toch leefde ik nog
samen met bacteriën
die met het bleke
wit als schutkleur…