Alle inzendingen over nodig OR afhankelijk

Je ligt daar in je nieuwe wieg Zo zalig pril te zijn Zo klein en zo afhankelijk, zo puur nog en zo rein... Lief, klein nieuw wezentje, er wordt voor jou gezorgd! Dus geniet maar van je baby-zijn En wees nog niet bezorgd...…

De mens is zo ontvankelijk voor invloeden van buitenaf; daarmee maakt hij zich afhankelijk en ziet dat pas achteraf... Sluit oren, en kies waar jij wilt gaan, en luister naar je hart; geen invloeden van hen die buitenstaan, het levert je niets, alleen, nog meer verward…

Vrij is de zanger niet Maar vlug en schamper en toppen scherend als een baard. Vrij is hij niet want zijn doorboord geklater En zijn sprekend wormhout hangen in zijn mond, huig en zijn tong. Losgelaten in zijn huid, dit huis, Groet de zanger koekoek noch vinkenvanger Noch de schuwe spieders in het laagland. De zanger is zijn lied.…

Boven de smetteloos gebleekte kleren staat haar gezicht als onecht jong, verheven in de macht van hoger sferen voert zij gedachteloos de opgedragen rituelen. Het klimmen van de jaren laat geen sporen, hoogstens de harde echo van haar blik en de metalen weerklank van haar stap. haar roeping blijkt het meest als, op de grens van waanzin…

blindelings binnen gehaald zijn wij als onnozele kinderen gaan spelen met deze onschuldig lijkende energie nu hebben zij ons in hun spookachtige greep met een ultra fijnmazig netwerk waarin robotisering spel is geweest tot de nano en stealth praktijk ze in grote hoeveelheden hebben verspreid zij hebben ons als slaaf al totaal afhankelijk…

Ik zag het als mijn opdracht haar van alle onheil te ontdoen, van alle ongemak te zuiveren haar te verpuren tot het klare, mijn leed te logenstraffen, haar in mijn leven tot die ene te maken, tot die ware - ik zag haar als mijn lot. Zij, wel gemaakt van spier en bot, leek mij op water stromend uit een beek of kraan en haar…

Er is iets Iets wat duidelijk zou moeten zijn Het is gericht, zonder doel De pijn, het verlangen, alles spreekt. De glazen muren om je heen Je kan geen kant op, met je boodschap Je spreekt,niemand hoort het Iedereen weet het, je hebt geen stem. Ooit was daar die oprechtheid Nu afgenomen door deze muren. Jouw boodschap zonder doel deed…

Zoveel om mij heen heb ik niet: een raam en een boom ervoor die me vertelt wanneer het herfst wordt en wanneer lente. Een vrouw die mij thee brengt en de krant voorlas. Nu is zij telkens haar bril kwijt en als zij leest, leest zij keer op keer haar boodschappenlijst voor. En halen: ho maar.…

liet ze binnen bood ze angsten aan ze wilden niet beminnen neuken en dan gaan onderliggend janken eerloos mijn verzet vaak om stilte bidden als er weer niets werd gezegd ik vergrendel slotenloos ramen zijn gebroken uitzicht splintert weg in een leven zonder hopen gebarsten is mijn kop gedachten zijn mijn scherven het lichaam is…

De mensen van deze vernuftige tijd zijn verrukt, dankzij grote uitvindingen, vol bewondering voor wonderdingen, wellicht trots op hun eigen vaardigheid. Bij al wat wordt gegeven en bereid: wil men niet eindeloos juichen en zingen tot de Heer van aard' en Hemelingen, die steeds de menselijke krachten leidt? Duizenden jaren her was Israëls…

Als die waan verdwijnt is het al te laat en ben je niets wijzer of kan je zelf niets afhankelijk van anderen dans je naar de pijpen maar hoe communiceer je met mensen die je niet begrijpen?…

Want als je je zelfbeeld Door hopen laat bepalen Zul je steeds afhankelijk zijn En valt er weinig eer te behalen.…

Geluk en vervulling zijn afhankelijk van je vermogen om risico's te nemen om te confronteren en problemen uit te werken om je diepste geheim prijs te geven en je vrij te voelen je hart te luchten wanneer de ander belemmeringen in de weg legt…

jij hebt vast wel een lijstje met wat wensen voor jou: wat spullen, wat prullen, wat warms tegen kou... vandaar mijn stil gebedje wie weet, wordt eraan voldaan: vooral dat de zon aan de hemel blijft staan…

Jij zult je geborgen en veilig voelen...daarginds: hoog in de hemel. Er bestaat geen één God... of verheerlijking van bepaalde profeten martelaren, heiligen en asceten. Het is fijn daar, zó fijn als jij je ooit veilig en geborgen hebt kunnen voelen: bij iets of iemand op aarde, tijdens die paar secondes, het is roze, warm en vredig je…

Mijn krachten heb ik verkregen via het erfelijk materiaal, van opa Jan Goossens en opa Petrus Hermans. Géén eenvoudige taak voor een vrouw! Ik heb zo'n krachtige potentie, dagdagelijks in me dat menig mens terugdeinst. Ik brand van verlangen, om dat wat is om te buigen in positiviteit... Ik heb alles in mijn schrijfster handen waarin…

Het virus Godgeklaagd is het hoe mensen blijven spelen met hun leven en dat van anderen. Hoe ze het virus blijven uitdagen door de gedragsregels feestelijk met de voeten te treden of door aan die regels hun eigen invulling te geven. Gezond verstand? Russische roulette is het. Die roekeloosheid contrasteert met de steeds scherpere waarschuwingen…

je zult het weldra niet meer weten wat je mij vroeger hebt aangedaan maar ik zal het nooit vergeten het orgelpunt van je bestaan verslaving is een harde drug het voorwerp lijdt en speelt geen rol het karakter dwaalt, valt van de brug je hoofd is leeg en klinkt als hol wat kan een mens toch stom gaan doen als de duivel heerst over…

Eerst altijd goed de ogen opensperren Voor 't gevelbord ‘geregistreerde hoer’ Met locker, naspel en een petit four Afhankelijk van skills en aantal sterren Nu de OV-chip echt is doorgestoten Is Nederland gecontroleerd ontsloten…

Over een grindplein naar de binnenstad Langs fietsers, winkels, stoplichten Het was maar even dat ik vergat Langs grachten, gebouwen, toeristen Hoe afhankelijk we zijn, we zwichten Langs kleine huizen, panden, tegels Ik wandel van bovenaf De metroroute…

als ik mijn plek op de wereld bekijk voel ik me dobberen in een zeilbootje afhankelijk van wind zon en rustig vaarwater terwijl de wereldzeeën volop door vrachtschepen worden bevaren die bijna overal maar doordenderen om aan de onverzadigbare elitehonger van de meedogenloze mens te voldoen…

Wij zijn een speelbal op de golven; afhankelijk van de golfstromen. Mensen zijn mieren in het zand: proberen hun eigen luchtkasteel onafhankelijk te bouwen. Ik doorzag alles. Het was het énige wat het leven van mij vroeg. Ik schikte en schik me in dit lot. Ver boven alles, bezag ik van een afstand.…

In Parijs Vond ik wat ik zocht Gebouwen, Lichtjes en De Liefde Toen was het geluk Bijzonder groot Tegenwoordig is geluk Heel gewoon en Afhankelijk van de geestestoestand Ik zal Parijs nooit weer zien Maar de herinnering blijft Geluk is overal Als je vindt wat je zoekt…

heen en weer geslingerd verraadt mijn lichaam me vol onbegrip doorsta ik het donkere van mijn zijn afhankelijk geworden van hen die mij uitsluitsel kunnen geven over de weg die ik gaan moet bewandel ik onzeker geplaveide paden tegen muren opbotsend duurt de nacht lang…

wat heb je in de hand als je spreekbuis te nauw is geworden je bang voor vrijheid bent omdat de deur nog niet geopend is terwijl verwachten groeit met de dag was het loslaten met de conceptie al begonnen kom en schreeuw maar lieve kleine eindig je afhankelijkheid wij hebben je zo graag erbij…

Er is moed voor nodig om door te gaan Om niet bij het verleden stil te blijven staan Er is moed voor nodig om aan je zelf te denken Er is moed voor nodig om te voelen ook al is het allemaal pijn Er is kracht voor nodig om te blijven geloven in je zelf En te geloven dat alle ellende een keer weg zal gaan Er is moed voor nodig om door…

Het hart bloedt van onbegrip Een vader die zijn zoontjes vermoord Zij krijgen hun toekomst nooit meer te zien Hun stenen voor een gezin zijn verpulverd. Lafheid, zijn eigen vlees en bloed Dat zo iemand dat doet Haat heeft zijn hart opgevreten Had die man wel een geweten. Hun mama is voor de rest van haar leven getekend haar kinderen die…

Ik heb hem ontmoet Ik heb een handtekening Ik heb z’n hertaling gehoord van de Mattheus Passion (MP) In 2006, op 11 april in Den Haag Ik was zeer onder de indruk van zijn taalvondsten Ik ben nog meer onder de indruk van hem nu Hij die laat zien wat leven is Hij laat zien wat sterven is Hij die zo vertalend verrassend schreef In zijn hertaalde…

morgens, de dagzaal van vrouwen-2 te duin-en-bosch, harry mulisch geheel ontkleed met alleen zijn sokken aan, een overnachting in osnabrück omdat ik in de trein naar italië was gestapt doch daar niet naar toe wilde en het gat dat ik op mijn eerste schoolreisje in mijn tong viel brachten geen uitkomst er is godzijdank niets waarvoor ik je nodig…

Toen ik jou zo nodig had kon je er niet voor me zijn wachtend op jouw schouder zat ik alleen met de diepe pijn Waarom liet je mij toen alleen juist op dat moeilijke moment smachtend naar jouw aandacht mijn hart zwaar uit haar isolement Met hoop bleef ik op je wachten ik had behoefte aan jouw hulp je liet mij over aan mijn eenzame lot…