Alle inzendingen over onsterfelijk OR kruispunt OR sterven

Kleuren en vormen Stuk voor stuk meesterwerken Taal van een vlinder. Hoe je als een vonk in het leven sierlijk jouw breekbare en kwetsbare vleugels laat zweven in een licht wiegend spel tussen de zingende vogels terwijl ze geheimen van natuur bij zich hebben die in jouw kleuren worden ontrafeld. Verder fladder je op de golven van een wind…

Verstokt de adem inhoudend, de snijdende pijn verbijtend, priemend door merg en been Dwalend door ultieme helrode landschappen; zwoel prachtig wel betraand doch extreem sereen. Hunkerende emoties opgeborgen in felle helblauwe wolkjes speels weggedreven naar verre horizonten Geborgenheid en tedere genegenheid, trouw en integer plots brutaal ontnomen…

gezicht en de gewogen woorden uit een gedicht, in de kromming van de tijd vergoten, spiegeling uit voorspelbare bron, gewichtloos, doorschijnende bestemmingen voorbijgeschoten, om op onbekende kruispunten ideeën te ontmoeten, krijgt alles z'n gewicht.…

Al zoekend naar de diepgang de nieuwsgierigheid voorbij dromend over al het goede voor mij zoek ik de weg die ik verlang De juiste weg niet waargenomen het kruispunt ooit al wel begroet misschien dat ik de diepgang toch ontmoet als ik de weg zal blijven dromen Opnieuw zal ik op het kruispunt kiezen keuze is mijn macht Dit keer zal ik mijzelf…

Mijn wegen gingen als ze gaan, tot jij zei tof, dat vind ik jou, van wie ik hou; toen kwam ik op een kruispunt aan.…

Het gevaar zit in een klein hoekje echter ’t kruispunt is enorm toch zei de automobilist “ik zag haar niet”?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

na je aardse tocht leef je zeker nog verder in je eigen kroost. jlb de schouders rechten glimlachend door de dag beurt medemensen op. jlb warme ontmoeting kan koude herinnering opnieuw milderen. jlb stil en gesloten kan met lieve aandacht worden ontsloten. jlb als t' einde nadert hoop je op je kinderen tot bij de overgang…

geen ongelijk Ware het niet dat ook zij min beminnen En de nieuw geboren alom wetende god Verdoemd is tot gruwen in het onsterfelijke En dankbaar wieg ik mijn roze kleinood En wenst het een gelukkig en waardig bestaan…

Ik ben oud, ik maal niet om onsterfelijkheid – ik wil weer jong zijn!…

Kennen de vrouwen samen het geheim van de onsterfelijkheid?...…

dat het dichterbij kwam, te dicht om slechts in jou te willen leven zoals zon in rozen of in ademhalen zo geef ik je nu mijn laatste wens liefste, mijn lief geef je hand en leg ze op mijn sterven…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

Zoals wolken ontstaan en weer oplossen in de lucht. Zo leven golven in oceanen. Water is het dat verandert en blijft voortbestaan. Mensen worden klein geboren en groeien groot. Ze komen uit en verdwijnen weer in het zogenaamde niets. Wolken en golven verdwijnen niet. Water sterft niet. Hemels en oceanen blijven. Draag dan water, water…

Onsterfelijke gedichten Zijn soms niet meer Dan vier regels lang.…

Het mes dat de Meester Van de Literatuur bijna Had gedood, maar dat Hij gelukkig overleefde De Duivelsverzen zijn Waren en blijven aanleiding Ook in de zomer Van 2022, NB na 33 jaar Een nieuwe poging, de Meester van de Literatuur De onmiskenba- re Meester om zeep te helpen Wederom beslist, maar Geenszins (on)gelukkig, schrijft,…

Lief, eens zullen wij sterven, wij beiden, wij samen of ieder alleen En het graf is zo diep en de hemel zo hoog en of God leeft weet geen. En 'k heb niets dan de stem van mijn hart, die mij 't eeuwige leven belooft, En de heilige onsterfelijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd.…

Lief, eens zullen wij sterven, wij beiden, wij samen of ieder alleen, en het graf is zo diep en de hemel zo hoog en of God leeft weet geen - en 'k heb niets dan de stem van mijn hart, die mij 't eeuwige leven belooft, en de heilige onsterf'lijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd.…

Doodgaan doet ieder mens wel een paar keer op een dag, sterven is doodgaan bij het gevoel en stilstaan bij het liefdesverdriet wat je hebt, overgaan doet elk mens maar één keer bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…

Zo graag schreef ik iets opbeurends, zo graag schreef ik iets grappigs, lolligs, of gewoon over idiote acties die buiten plaatsvinden. Dat kost me geen moeite. Maar wat boeit het jou wat er allemaal gebeurd buiten, niks toch? Kan 't jou iets schelen dat de zon schijnt? Vast niet. De avond valt, langzaam maar zeker komt er een donkere deken over…

Je mag, maar 't hart klopt je kunt, bent 't zo moe je moet, maar wacht op hem je wilt, dan zie je hem, een zucht, een lach een traan eindelijk, eindelijk mag je gaan. Voorbij de pijn, voorbij de lijdensweg, je laatste zucht nam alle ellende weg. Dag lieverd…

I. Nog niet al wordt het avond ga niet weg laat bladeren verdorren rood goud is in je haar verweven dat ik streel tot aan je ingevallen lendenen de nacht kan je nog niet verzwelgen want de flonkerendste sterren zijn je ogen toe, ga niet weg je maakt je mooi je blijft II. Koestering niet de seconden tellen tot ze lijdt…

Ze willen vast geen publiek monument voor het voltooide leven nu uitzwaaien genaderd uren afsluit wat jij niet ziet als jij alleen papier leest. Dus schrijf ik over hun gedachtes en dat we met te veel zijn op aarde om alle prachtige kleuren te beschrijven ook over wandelingen in het park. Ze vonden het wel grappig kenden mij niet eens van…

Haar wangen droegen al dagen vele tekens, naast kraaienpootjes rondom haar ogen intens blikken als bijeengebonden schoven, vers op het land die prachtige vergezichten. En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die…

Vandaag en gisteren zijn en worden dagen zinnen, wellicht beleefde momenten om te bewaren te beschrijven, liefdevol te schetsen in dagboeken. Hoe ook nu weer de ene maand de andere werd deze regels in je hart herinneringen bewaarden vele dagen wel of niet een potje konden breken. Wellicht zeg je zand erover al was het aarde nu zij gisteren…

Ontwortelen. Langzaam naar het einde Al wat je was afpellen Een lange strijd voeren Naar iets wat je niet wil Er is geen ontkomen aan Wanneer alles is gedaan Vergevend berustend Naar de kern van zijn Overgegeven , los van wat was De schoonheid , de intensiteit van leven Openbaart zich Je wordt mooi, steeds mooier Dan je ooit daarvoor was…

De gezichten van weleer van verre eerdere levens komen nog wel eens in een flits voorbij op facebook: het bekendste medium van het digitale sociale netwerk Ze vragen dan om te reageren of iets of wat leuk te vinden Ik vind het hartstikke leuk reageer zo origineel mogelijk voeg een te 'jonge' foto bij maar ga dan weer snel over tot…