Alle inzendingen over onthullen

De stretching en de pasvorm stichtelijk gedragen zoals het hoort, onthullen nimmer meer dan een paar benen sterk genoeg voor het woord.…

ik zeg niet dat er dan een leegte is aan gedachten en verwachten is er geen gemis het zijn de pijlers, zij houden mij, met muziek erbij, op de been, en tracht ik boven mijzelf uit te stijgen in stilte, wandelend naast het water met aangrenzend groen laat mijn blik zich vullen al spiegelend voor mij zullen zich nieuwe vergezichten onthullen…

En om aan ieder te onthullen: “Wat is het leven goed.”…

Ingeving, zo onthullend en lang gewenst. Oplossing voor het grijpen. Inzicht lag daar al die tijd te rijpen. Eindelijk de sleutel voor dat slot gevonden. Legpuzzel compleet. Kwam dit van hogerhand - deze vondst die je vond in een grot van dromenland? Maar zij verdween in een zwart gat.…

In pastel polychroom draaiend, bewegend onthullen zich flinters, zichzelve gelijkend, aan de laborant. Sliertend en slijmerig waart er nog immer een schijn van sporen in schaduw en schemer, in helix van genen onder microscoop schuilt de kracht van bewijs zonder eenmaal muteren. 2016…

Schrale woorden die schrijnend zullen onthullen wat er conflicteert: haarkloverijen, rancuneuze spelletjes, raketaanvallen. Plotseling zie je hoe tegenstrijdigheden 't af moeten leggen. Wapenstilstand heerst. Er is voor niets gevochten. Halleluja zeg! 'Kijk', roept een imam. 'Plein vol smekende mensen die léven willen!'…

heb geduld het gaat wel goed komen het is niet jullie schuld dus blijf vooral dromen echter ze blijven komen omdat daar niets valt om over te dromen geen toekomst geen werk alleen te vaak honger eventueel te beschrijven in alles onthullende gedichten toch blijf hopen op een wonder doe het dus maar niet ga de vogels niet achterna…

er lag toch die belofte van vervulling van warme liefde vrijen overvloed in het fluisteren van de wind die lieve zachte wilde woeste lieve zoete wervelwind jouw lijflijke onthulling voerde mij op haar stromen mee ik werd weer vrouw en ook weer kind in lieve zachte wilde woeste lieve zoete wervelwind de wind zwol traag naar zoete pijn verdween…

het zal vast geen zeer doen je voelt er niks van of alles zal je ervaren in één flits schiet aan je voorbij herinneringen, fantasiën en al die keren dat je je veilig voelde maar wie zegt dat het dan over is als de dood slechts de B-kant is van de cassette van al 't zijn blijf je voor altijd één - of zal je net als anderen het geheim onthullen…

De Ridderzaal geniet weer interesse Wat wordt daar dit jaar aan het volk onthuld Met welke hoedjes wordt de zaal gevuld En heeft de jurk van Maxima finesse En Alex? Ook al blijkt hij goed gebekt De strekking van zijn tekst is wéér gelekt…

Wensen die zich niet vervullen, zo veel vragen die ik niet kan onthullen. Mensen kunnen niet begrijpen wat ik nou voel, wat er in mij omgaat en wat ik nu eigenlijk bedoel. Ik heb zoveel maar ook weer niet. Ik lijk zo gelukkig, niemand die het ziet. Misschien moet ik mijn IK nog leren kennen of het hoort er gewoon bij.…

Gauw, heel gauw komt het uur van onthulling, als wat hij verborgen heeft wordt ontdekt. Het brandt in zijn vingers, het geheim dat als een formule aan het kind trekt.…

pijnlijk de vragen of het ooit gelezen wordt of het ooit geprezen wordt of het wel begrijpbaar is of het past in deze tijd of het raakt of net niet raakt of het voldoende literair is of het leidt naar vage afgunst of het leidt naar medelijden of het belandt in trollenland of het lachwekkend wordt bevonden of het nog wat woke is of het ook onthullend…

Hij heeft miljoen sterren verzameld en warme dagen die een seizoen kan baren onthulling hoe de tijd, meester van alle illusies onder teder natuurgezang bezwijken kan en vergeten hoe zelfs de zon donkere vlekken draagt en ziel alhoewel bemind, ongezien blijft maar zijn huid liet lezen als brailleschrift ontdaan van alle zwachtels het…

wil haar blik niet aan mij vertonen enkel hem zonder schroom met een onaantastbare verleiding belonen zij bespeelt een minnaar die ook door adem is omhuld en in hetzelfde verlangen gekleed in deze pas de deux is pure passie door dragende zuchten te vermoeden enkel beider ogen hebben weet van zuigende harten hun driften mogen een onthulling…

voller aarde zeer geliefd, sterk en rijk aan ijzeraards en kwarts staal omspant de zachte brokken van het doordringende scheppingsverhaal geschiedenis spreekt haar moedertaal heeft de aarde lief bloed spugt de vulkaanuitbarsting ontspringt de dans en ook de rommel de visualisatie van het verhaal letterlijk aards instrument om te onthullen…

'Het ruiterstandbeeld van het zelfbedrog in het publiek onthullen' Nuttig en waar. Het trekt het gordijn weg van de beschaving, de ijdelheid, de zelfgenoegzaamheid. Het legt iets wezenlijks bloot. Zelfbedrog. Van de anderen. Uitbuikers die over alles hun schouders ophalen.…

ik was op pad met de broer van Jezus zonder pasklare antwoorden maar altijd met de paradox van alle tijden: onthullen en zwijgen we stonden stil en brachten iets in beweging een schepje water op gloeiende kolen we zaaiden wolken al wisten we niet van wie ze waren we lazen van wie bijna de hele Britse zeebodem is een…

het was als vuur wij voelden het alleen de warmte ging ons voorbij er waren geen vlammen wel ongekende emoties niet op een rij maar in chaotische werveling waarbij de een snel de ander verving om gaten te vullen die alles zouden onthullen het was stilte die joeg door ons bestaan het steeds laten gaan van niet te raken zaken…

hier stort het ribgewelf in het dwarsschip zinkt die grote aardewerken kruik is een pedaalemmer met rozetten, arabesken en niksnuttige ornamenten traag trekt het sfumato uit haar ogen heldere sferen die alles onthullen het stucwerk haalde ik gisteren al van haar lijf – ze was al wat lijk toen taille douce heette ik haar ze was een…

langs steile paden van ravijnen of in uitzinnigheid te bloeden in de fata morgana van woestijnen, waaruit uitgestoken handen groeien en tranen en geluk over wangen vloeien om in een melancholisch verlangen te verzanden, beweegt het telkens als ik het betast, vult de schroom, om door de mij gebonden spiegels heen te kijken, parabolen onthullen…

Soms, in één van zijn verdwaalde dagdromen, waait er nog een sexy zomerjurk omhoog, een bollende slip onthullend, maar zijn stenen bezwaren weten van geen wijken, hij is nog erger dan de paus. Ontsporen is voor slappe kwezels, meent hij.…

ik eindelijk met twee van mijn allergrootste schatten de pannenkoekboerderij binnen ik neem er één met chocola riep Ella, Sofie natuurlijk ook toen nog met schone handen het feest kon gaan beginnen dicht bij ons de wensvijver tussen het goud van de vissen blonk geld uit alle landen mag ik ook een muntje opa toen deed ik een onthulling…

Terwijl de halfontwasemde spiegel mijn vroegoude kop onthullen zal komt het krakende "Gloomy Sunday" mij pontificaal verontrusten.…

, vervloekt zij het mededogen de tijd die men heeft wordt nagenoeg opgegeten door het zoete van moeten hoe ik dat zelf ervaar of hoe de ander dat beleeft kunnen gedachten wel, doch gevoelens onvoldoende meten men loopt niet meer op blote voeten van schoeisel is men vervreemd we zoeken onze magen te vullen met waarheden die niets onthullen…

Ook kleine criteria onthullen gedetailleerd het èchte werk: aldus dien je Kunst aan te treffen. Ondanks dat alle kunde suggereert zeer overtuigend te presteren! Welnu, sta voor een schilderij, stel je op voor muziek, confronteer je met een beeld - Heb je het wel gezien? Draai je nu al aan de knop? Doet het je vrijwel niets?…

Voor meer bijzonderheden en achtergronden bij het nieuws, details, podcasts, bekentenissen, een terugblik op onthullingen in warrige retrospectieven, verwijs ik u allen naar het, bij wijze van uitzondering, even verrassend als opmerkelijk welluidende snelsonnet van Jan B, aka de Woordenaar, getiteld 'Mieren', (sic, zonder toevoeging)... ________…

lieve fee van de vervulling trek je toverstafje aan want ik doe je een onthulling ik wil de zon en ook de maan ik wil sijpelend van regen dansend naar de hemel rijken ik wil op een zeemeeuw lijken wil op golven voortbewegen ik wil zilte zwoele zanden aan een eindeloze zee ik wil blote voeten stranden en ik wil mijn hondje mee ik wil…

Madeliefjes in hoog gras En de zomer is nu in zicht Leven onder zonnestralen Zorgeloos en warm verlicht Mijn hart zwanger van liefde Glanzend mijn rode krullen Ogen die helder sprankelen Nieuw leven doen onthullen Geluk is zo zeldzaam mooi Als een vlinder van fluweel Zwevende vleugels zo teer Breekbaar als stokjes kaneel Dromen kleuren…

Wacht op de onthulling van je gezicht In ons eerste lentelicht.…