Alle inzendingen over onuitwisbaar

In tergend trage tijd torst zijn ziel een onuitwisbare last de dood suist in zijn oren. Diepe rouw balt in hem samen als hij denkt aan dat ene ogenblik van volmaakt kindergeluk. Papa tilt hem op reigers vliegen hoog met de jongen mee mama lacht in onbevangen licht.…

(voor Alexei Navalny) Wie staat op na jou met dezelfde moed van onverschrokken leeuwen onuitwisbaar de glimlach om je mond en ogen die keken dwars doorheen verdorven zielen?…

“Ik zal zolang zwijgen om de geluidloze woorden op je grafsteen te laten rijpen, onuitwisbaar en afgewogen om de betreden grond en gaven samen schoon te wassen.”…

herhaalt in het alles wat rijpt in de wil van de onuitwisbare…

gouden pen je huid verzorg ik met een verjongende crème neen, je hele lijf boetseer ik zo dat je volledig aan mijn mannelijke verwachtingen voldoet meer is er toch niet achter jouw façade ja, de duivelse macht die je eeuwig beboet hij is heerser over een onveilige haven hij heeft het vertrouwen, lang geleden, besmeurd met onuitwisbare…

diepe sporen in z‘n brein; neemt ze mee naar volwassenheid waar op afstand de gebeurtenissen in een groter verband te beoordelen zijn Wat moet dat joch hier, vraagt de vrome vrouw onder het schilderij van Christus aan het avondmaal; in haar blik leest hij dat zij een kind ziet van gescheiden en niet kerkse ouders, een bastaard; onuitwisbaar…

“Zie, in Mijn hand staat geschreven, jouw naam, onuitwisbaar vast. Ook voor jou heb Ik Mij gegeven. Ook van jou draag Ik de schuldenlast”.…

Een lange week geleden was het ’t is een week geleden ’n week geleden was het dat we spraken met elkaar een aanraking probeerden Een bange week geleden was het ’n week geleden was het ’t was een lange, bange week dat we spraken en gevoelens deelden, proefden van elkaars lippen even, maar onuitwisbaar.…

Verdwenen en voor jou, mama, onzichtbaar Maar één blik naar beneden en ik zie ze, ze zijn voor mij niet onuitwisbaar. Maar ik hou van mijn stiekeme tranen.…

vrijheid als koningen willen heersen met richtlijn in mijn hart de wijzen verstandig gebogen heersten duizend jaren lang duizend tellen uitgescholden in fascinerende stromingen verwondering geeft pure schilderkunst open je ogen de routekaart van het leven, onze visuele cultuur als openbaring in schildersinkt duizend jaren drukken de onuitwisbare…

Mijn naam onuitwisbaar in Uw hand. Hoeveel dagen heb ik nodig, om mijn hand in de Uwe te vervlechten? Mijn ommekeer als een vluchtig moment. Geduldig bent U, U die leeft van eeuwigheid. Mijn woord broos en tweeslachtig. Uw woord Waarheid, blijft gestand. Geeft hoop aan wie verlangen, Geeft richting aan mijn bestaan.…

Jaargetijde, een verstrengeling van oudzijn en smart onuitwisbare herinnering, inkepingen van het hart. vallend de droge bladeren..goud de rand.…

genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets te verliezen om alleen te kunnen winnen, om uit die gave als toegevoegde overdracht te kunnen kiezen, voor zichzelf en voor zijn geselecteerd publiek, karakter om vooroordelen te overwinnen, toont wat we ons allen wensen om te kunnen zijn, zijn gekozen en gedreven rimpels, die onuitwisbaar…

sfeer van warme huislijkheid het water zingend op het vuur de schemer van het vroege uur het zingen van de kleine meid nog weet ontroering licht en klaar het werken van haar rappe hand haar neuriën zo en passant eenheid, een moeder-kindgebaar in mijn herinnering gegrift voor driekwart in mijn meisjeshart is het geborgen, stil apart in onuitwisbaar…

die de fluwelen kosmos tot een vrij gebied hebben verklaard, draaien landen om hun eigen as om een nieuwe taal te kiezen die ik hun ogen las om zo de geschiedenis te herschrijven , ofschoon die al begonnen was, om alle stof van verwachtingen te malen, tot vruchtbare inkt, die zal drogen aan de waslijnen van de hoop, wachter van een onuitwisbaar…

perversiteit geen volwassenen of ouders, maar wrede verslaafden die zonder spijt en impulsbeheersing de uit eigen vlees en bloed geboren ziel overmannen, barbaars overweldigen, het levenslicht uitbannen in alle vroegte en overschaduwen met niet los te wrikken aanrakingen die de vrees diep griffen in tot steen verdroogde herinneringen onuitwisbaar…

Schaduwen hebben geopende parasols geplant in een verdichte wereld, lappendeken onder een blauw gewelf, een brug over ravijnen, euferismen van onuitwisbare lijnen, een verbond tussen water en land en de melkweg z'n tranen lekken laat over te winnen grond, de kern van onschuld ligt in de kringloop van vragen en in een symboliek die een…

Venijn in het zijn wat voel ik mij klein de dageraad keert weer een dag verschijnt de duisternis verdwijnt de haat verscheurt intens het is de plaaggeest van de mens maar blijft een onuitwisbaar feit het leven staat bij ons in het krijt verdoemden doemen steeds weer op getallen groot met vele cijfers radicaal, funest in grote ijver plotseling…

Dagen van onuitwisbaar bestaan. Mijn naam op jouw lippen Mijn hart in een ander ritme. Niets liever gewild dan jou Bemin me, verzin me Koorts die me niet verlaat. Als dit gek is, dan maar nooit meer genezen. Streel me, heel me. Bemin me, verzin me Omarm me, verwarm me. Hunker en verlang me Die mij doet zuchten en smachten.…

Jouw glimlach warmt die late avonduren als mijn hart op een naakte winter lijkt verdrietig om ons geluk dat niet mocht duren en waarvan de glans toch onuitwisbaar blijkt mijn koude handen wil ik aan je warmen mijn ijzig voorhoofd tegen je zachte hals die zaligheid voelen van een intens omarmen als het dromerige zweven op een trage wals.…

Terwijl ik dromend uit het halfverijzelde vensterraam kijk draag ik je zachte fluisterwoorden onuitwisbaar in mijn hart. Langzaam versmolten de beelden tot duizelende lichtjes in de stille nacht vol van liefde omgeven kerstgedachten.…

Er is een onuitwisbaar spoor geslagen Alsof ik iemand in me draag Of dat ooit weer af zal zwakken Is meer een weten dan een vraag. Niet alleen klanken kunnen zingen Het hele leven kent een ander geluid Dat gebeurt als iemand diep weet door te dringen Voor altijd …onder je huid.…

en allen getuigden UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS, wij dit later, in het nieuwe korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN HUN KRUISPUNT EEN VOOR- poten, inprentend in je huid een onuitwisbare…

genoeg van heeft En het spel breekt om het procent En hoe de papegaai aan zijn rechter hand Boven zijn zucht uitroept Dat hij beslissen moet Dat er anders naakte ontslagen vallen Terwijl de late ploeg ondertussen Rubberbanden in de fik steekt En iemand zich naakt aan de gevel ketent Met de boodschap “Over mijn lijk” Op de buik geverfd In onuitwisbare…

gekoesterd en verweesd achter haar stam bood rugdekking aan allen die balanceerden op het gruwelijke koord tussen leven en dood ze was de zwijgende eenzame waarnemer die diep in de aarde haar getuigenissen verankerde het is we lopen steil omhoog op een geasfalteerde weg de Bloedstraat in de schemer van het vergeten de illusie van het onuitwisbare…

de staartjesprinses: waar zíj was – van adriaan tot zonnehof – onuitwisbaar stickerde zij: het is een wonder – te léven! hoe drukker – hoe gekker hoe gekker – hoe mooier! de staartjesprinses, ze genoot én liet genieten een kroeltje hier, een knuffeltje daar; en dansen! zij stráálde het: ík dans, omdat ik wil vliegen!…

Niets was en is onmisbaar of onuitwisbaar in ook dit misschien toch wel kortere bestaan.…

'k heb niet veel nodig. een minuut of wat dat ik mij keer langs zakken en langs dozen verrijkte vruchtennectar afgeprijsd per krat een nauwe loopgraaf tussen ouderen en werkelozen laat mij daar in die hof van overvloed denken 't gezicht te zien dat in een ver verleden zijn onuitwisbare indruk op mijn leven liet: god dacht ik god dat daar…

Het kind in mij heet Jantje met knalrood haar En dat kind is aan de veel beterende hand Ik draag het kind veelal met liefde op handen Of we lopen, wandelen hand in hand Over mooie bergen en in diepe dalen Onder ’t motto: ‘Voor 1 betalen en 2 halen’ Het blijft een intense onuitwisbare band Tussen mij Jan Jacob en mijn Jantje van foetus, baby…

kerkelijke hoogmis, even losgaan op niks de bos of strand-wandeling om niet, verdriet ik liep van 400 m naar 5500 meter in Nepal (1982) ik huilde op die Himalaya pas, de Thorung La ik rende hard naar beneden (Muktinath) 3700 meter weg hoogteziekte, liep 3 dagen op blote voeten waste ze elke dag in de heilige fonteinen wist dit is mijn onuitwisbaar…