Alle inzendingen over onzeker OR keuze

Kies nu, zegt zij tenslotte Ga verder op het pad der onzekeren of neem de weg naar de toekomst Kan ik die weg ook beïnvloeden? Dat is dan je volgende keuze…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

jij hebt het lang in gedachten gehouden de keuze uitgesteld ingekapseld tussen ja en nee die tijdbom brengt geen vrede mee de voors en tegens zorgvuldig onderzocht argumenten afgewogen onbeslist is niet te tolereren waarheid kent geen mededogen jij bent ervoor weggelopen laat ons alle knopen het dilemma zit muurvast…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

Als de waarheid snijdt Maar de leugen bevrijdt Is de keuze snel gemaakt Geef me wat me raakt…

hoe solide denk je dat de lijn is waarop jij balanceren wilt in de ene hand, houd je angstvallig jouw hart in de andere hand, viert jouw brein iet wat hoe zeker ben je van de ingeslagen weg of voelt het alsof er geen keuze was daar de duisternis vroeg invalt…

in de verte ligt een vraag, een analyse, een keuze. T-splitsing, sla ik linksaf of rechtsaf? linksaf en ik ga naar de stadse drukte, rechtsaf en ik ga naar de bosrijke stilte. in de stadse drukte jagen we op tijd, die we niet inhalen. in de bosrijke stilte onthaasten we in tijd die we genieten!…

De keuze is aan jou en dat maakt je bang of je vooruit gaat waar je het verleden achterlaat of dan toch terug waar treurnis geen onbekende is de keuze is aan jou hij wacht al zo lang.…

laat me nou niet nippen nippen aan die veel te zachte lippen daar er tranen vloeiden vloeiden van verdriet niet de jouwe waren wil ik me niet laten bevrijen door jouw ranke handen op mijn ronde dijen nee, voor alsnog maar even niet…

Ja, ik kies ervoor om te leven en te sterven op aarde, met lichaam en geest. En ja, ik koos ervoor om door de diepgang van het leven gewassen te worden door een schoon modderbad het meest, en nee, ik zal niet zwichten voor negatieve of kwade krachten maar ik zal weten dat mijn priester altijd het gebed voorleest.…

Adem in mijn nek; laag, lieflijk, maar ook intens. Kan ik anders nog dan stotteren? Anders nog dan klungelig de liefde ontkennen en mezelf?…

Zoveel keer maakte ik een keuze voor jou dit maal was het aan jou en het was waar het was heus, dit maal maakte jíj die keus.…

tussen jou en mij groeiden rozen waarom dan toch heb jij voor irissen gekozen…

Iedereen die in leven is, is mijn vriend, want niemand ondergaat de moeilijkheden van het leven zo uitgekiend.…

Wat de voorgeschiedenis Ook met je heeft gedaan, Hoe zeer je ook aan Het kwaad ten onder Bent gegaan, Je hebt altijd Weer een keuze Om de andere kant Uit te denken, Het kwaad en de dood Te laten voor wat ze zijn, En ondubbelzinnig te kiezen Voor het licht, voor de lucht, Voor het leven…

Wat moet de wereld nu het meeste vrezen Wordt jokkebrok of lomperd president De race was gewelddadig, ongekend Een kwade geur is er uit opgerezen Het 'Yes We Can' lijkt alweer lang geleden Met welke uitkomst hebben we straks vrede?…

Voelde ergens die vrees in samen gewortelde zinnen een verstrengeling verbroken behouden vorm van zelfzucht steeds bang voor heimwee weggezonken in de natuur met bewondering geleefd een aaneenschakeling van keuzen makend nam ik afscheid van jouw voelen mijn voeten te klein voor de deur en jij met jouw onzekerheid vaak magisch in…

Ja, je moet een keuze maken, want je staat nu op een weg die aan 't einde dood zal lopen en er is geen middenweg...…

Ach, slechts eenmaal de gewenste vergetelheid waarin schreienden momenten kunnen vervagen en jouw droeve beeltenis even wordt uitgewist, te vergeten, het onvermijdelijke van afscheid, voor eeuwig door innerlijk verdriet gedragen op het moment harten kiezen doch het leven beslist. Gelijk witte bloesem afgerukt van een lenteboom, de ontstuimige…

Het is twee uur 's nachts en donker hier ik slenter langs de ruiten er staat nog één meisje van plezier ze is jong en ze kijkt guitig ik loop vlug verder want ik weet zoiets kan nooit lang duren lig je in bed je kop vol zweet... God, wat is de liefde duur he ik ben geen jongen van fatsoen ik heb een sociale kater ik ben dronken van…

Maar als je in tweestrijd komt in je hoofd met jezelf en wat je me zojuist hebt beloofd Als je niet zeker bent van ruis en waarheid van keuze en spijt als je verdrinkt verminkt de wolken je overmannen in hun sluiers gevangen Zeg dan nog een keer "nee" dan mag je altijd met mij mee.…

Was het niet veel makkelijker een keus te laten gaan? Dromen van beslissing maar toch stil te blijven staan? Jaren huppelen zacht voorbij om het leven laten lijken als dat van een vallend blad, bestemming niet voor ogen maar langzaam vallend naar benee en daar een plaats bereiken.…

Het is een flinke stap, niet meer dan dat. Er ligt een sloot met donker water tussen waar ze is en waar ze wil zijn. Ze zou kunnen stappen, dan is ze waar ze wilde zijn en niet meer waar ze was. Maar zou ze stappen als ze wist dat ze niet meer terug kan? Zou ze dan nog willen, ook als Ruby kon?…

En dan is er nog die keuze waar ik nog niet uit ben welk einde het worden zal het geleidelijke proces van terugkeren in de aarde de evolutie tot stof of de snelle revolutie van de eenmalige kracht in het afscheidsvuur ook van belang is wat willen zij die overleven maar dat vraag je niet zomaar even…

als we nu doen alsof en teruglopen naar het prille begin naar de rode heuvel met kale boom en eerste melktanden hoeveel hadden we dan kunnen drinken zonder in slaap te vallen hoeveel hadden we gehouden van, mocht het ooit zo zijn…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

maakt mijn leven leeg en zeker niet fijn Wat is wijsheid, de juiste weg maar het moet wel mijn keuze zijn Stilte in mijn hart en hoofd niet meer denken aan hoe en waarom Een nieuw pad in slaan, overnieuw beginnen slechts voor mij het beste; daarom!…

Als ik ze consumeer, zoals ik ze adem, beproeft in de bijmaak van de bedoelde kwaliteit, uit een vlaag van het bewustzijn valt de keuze op een vat vol gegiste tekens die zich door het brein verbreiden, bekeerd tot de spelling van het enige woord wat ik begrijp om terug te keren naar de eerdere afdronk van de taal in het lot van onzekerheden…

lot van de onzekerheden,waar teksten eindigen stilte komen zal.…