Alle inzendingen over opgebrand OR emotieloos OR aangeslagen

ogendiep en mijlenver kijk ik over het glazen water langs een zwarte spiegelwand naar bevroren stilleven onder het beloofde land waar vogels zijn gevlogen rest slechts het witte leven bij hamerend geluid van mijn hartslag onder de ijskoude huid…

Toen, na dat verdiende loon - ze moesten het eens wagen - heeft men tegen mij zo'n toon nooit meer aangeslagen.…

Van Bommel was natuurlijk aangeslagen Toen men hem wegdroeg van het voetbalveld; Hij had het zich heel anders voorgesteld Dat hij op handen zou worden gedragen. Maar ja, een crack met zulke dure benen Moet volgens mij uit voorzorg nooit gaan trainen.…

aangeslagen zien dat wil ik niet meer verblijven in kassen als cellen van de ziel met een verkrampte atmosfeer en oogleden als verkreukte jassen nee, zo zet ik mijzelf voortaan niet neer ik heb de engel in mij te lang bereden…

Fiscaal gezien viel er wel wat te klagen, maar nu zijn ze volledig aangeslagen.…

is mijn restwaarde gelijk aan de voorbijgaande geur van een afgebrande lucifer op het houtwerk is de kop rood en tijdelijk voornaam tot het zwart is hij even een ster als ik ben opgebrand blijkt de eeuwige roem reeds te ver die was al eerder naar de maan…

Boos ben ik, teleurgesteld verward en aangeslagen waarom is dit gebeurd iedereen heeft zoveel vragen De zon scheen toen ik opstond ging naar de vrijmarkt, keek t.v opeens was daar die auto ongeloof, wat maken we mee !…

De kroeg was leeg jij was er niet De muziek zweeg jij was er niet Kaarsen brandden het licht zo kil mensen praatten de ruimte stil Koud mijn handen bevroren mijn hart kleurloze wanden mijn hoofd verward Wijn was water gezelligheid koel vooraf de kater emotieloos gevoel…

een mooi boeket alleen de bloemen spraken niet gekregen maar zonder liefde in een vaas gezet zag je ogen emotieloos langs vorm en kleuren gaan jij nam ze aan een routineus gebaar het kaartje was je totaal ontgaan heb het teruggenomen deze bloemen zullen zonder warmte nooit tot bloeien komen…

Nu voortaan door de fiscus wordt geheven Op zwartgeld uit belastingparadijzen Valt menig burger stevig in de prijzen En moeten spaarders hun tegoed opgeven Je hoort die mensen nu niet alleen klagen Ze zijn ook nog behoorlijk aangeslagen…

De laatste tijd werd er gespeculeerd Of Beatrix al snel zou abdiceren Maar door opzettelijk verkeerd chaufferen Is nu het tij voor lange tijd gekeerd Door onze Koningin flink te belagen Wordt zij daarna veel hoger aangeslagen…

Schel en hard klinkt oergeknal het echoot heuvels door hel en waan dreigt overal verzet gaat soms teloor Zij vliegen aangeslagen hoog vrij blijvend nog ternauwernood.…

Akkoord na akkoord, aangeslagen. En terwijl ze wegsluipt, mijn hart als opbrengst welhaast onzichtbaar onder haar trui verborgen, sis ik haar zachtjes na: ‘verlaat me niet.’ Het is te laat.…

Beroer de snaren Die eeuwenlang De klank bewaren Die door het Leven in haar Werd voortgebracht Het oude leven Dat opnieuw Geboren wordt, Gedragen door muziek Die eeuwig doorklinkt Lang nadat ik Haar snaren voor Het laatst heb Aangeslagen…

Ons lot ligt gevloerd op straat, lantarens werpen hun lichtend teken, en schaduwen de monden snoert, van wie het gezicht niet plooit, blijft in gebreke in de spotlight van het bestaan, lazen de half gevulde glazen in beider ogen, om die te laten staan, van onszelf vervuld, waarin we de liefde hebben voorgelogen, met…

bijkans opgebrand lijkt jouw oude hout ontkracht in jaren die vergingen herinner jij je de ringen waarin je weer en wind vergaarde? blussend doorbreekt een lach die voor een leven vocht bewaarde…

Ik weet ook wel wat hebben we gelachen Maar de monsters vanzelf opgebrand treurend smeulend Brachten zij ons dood dood gedanst dansten zij Treurend smeulend Er kwam geen eind En ik weet ook wel Wat hebben we gelachen…

De strijd is gestreden Een strijd zonder winnaar Een breuk zonder aanwijsbare reden In gelukkige tijden ondenkbaar De strijd is gestreden Het is nu eindelijk welletjes Tijd om de horizon te verbreden Een einde aan psychologische spelletjes De strijd is gestreden Het afscheid kort en emotieloos De tranen reeds verspeeld in het verleden…

heb de laatste stukjes gelegd de puzzel van mijn leven zijn uiteindelijke vorm gegeven maar alles voelt emotieloos heb nooit de goede kleur kunnen bekennen in wennen aan de kleine scenes gaan daar smeult en vonkt de liefde nog plaats en tijdloos zonder gêne maar het vlakke overheerst zwart wit in een bestaan met grijs gezicht…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Een pianist met fraaie aanslag. Kreeg van de fiscus als cadeau. Geen applaus, wel heel veel aandacht. Maar dat vond hij maar zo, zo. Hij kreeg een boete opgelegd. De fiscus zei: u speelde zwart. Hij vond dat echter niet terecht. En ontkende dus glashard. ‘Ik speel op 88 toetsen. De een is zwart, de ander wit. Het valt echt niet te ontkennen…

de zon schijnt uit een ander perspectief kleurt nog vaag oranje schaduwen rafelen zacht klappende handen maken een grijs gebaar nog dwaalt een verloren schreeuw als spook door de aangeslagen stilte verwondering in toon omdat de vriend verloren ging op wie men dacht te bouwen verdriet omdat de helden gewone mensen zijn die spelen…

Een republikein van allure Doorstaat dapper duizenden vuren Maar het stralende franje Van een gloeiend Oranje Doet hem geleidelijk verzuren…

De rekening van ruim een half miljard Die deze week uit Brussel is gekomen, Zet bruut een streep door Europese dromen, Mark is flink aangeslagen en verward. Want voor het eerst in de geschiedenis Weet men hoe groot de 'zwarte handel' is.…

Ik kan de laatste tijd niks meer verzinnen Het heilig vuur lijkt even opgebrand Misschien is er geen donder aan de hand Of toch een kwestie van opnieuw beginnen Te laat, te laat, zei ook al Winnetou Al kruipt mijn zaad zelfs niet naar binnen toe…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

de woorden zijn geschreven in klank en kleur tot zin geweven strofen structureren het verhaal de wende lijkt banaal voorkomt puntig een schandaal het mes is kil gezet in harmonie fileert emotieloos patronen om de pointe weg te honen de woorden zijn gekist gedicht en titel al begraven schrijvers naam is van het kruis gewist…