Zing, dans en lach, weet wat je wilt vermijden:
lees geen geroddel meer, stop leedvermaak
hou op met klagen en, tenslotte, staak
je stille onderstroom: zelfmedelijden
Wees licht, vul je ballon met optimisme
wie heeft beweerd dat dichten diep moest zijn?
dat je moest lijden aan verschrikkelijke pijn?
roep kiekeboe! sliep uit! surprise!…
Mijn hemel vandaag azuren blauw
hier en daar witte schapenwolkjes
met gouden randen
beschenen door warme zonnestralen.
Schitterend over parelend dauw
gevuld met smaragd en edelstenen
en aan de kim tegen somber grauw
een boog in prachtige kleuren.
Ik schilder mijn hemel azuren blauw
met schapenwolk en zonnestralen
zie hoe grauwheid over…
voel jij het ook die tinteling
dat feestelijke gevoel die herinnering
de verfrissende verkoelende vlokken
die je vol optimisme naar buiten lokken
sneeuw beschermend rond je te voelen
in smeltend ijs je woede koelen
witte kristallen uit je knuisten eten
het gloeiende gezicht in de zon doen weten
met vriendjes spontaan 'sleetje delen'
ravotten…
Door het lint, in woede, weg:
scheldend op de slangen in mijn leven
zwerend tegen ongeluk en pech,
bezwerend, bewogen en bedreven
vloekend om onwetendheid,
desinteresse en egoïsme
ik wil meer dan tranen kwijt:
aanschouw vervagend optimisme
Roep ik alleen in de woestijn?…
Geleerden en filosofen, tot dan toe vaak in de ban van het optimisme, debatteerden heftig over deze kwestie. Voltaire schreef er een lang gedicht over: ‘Poème sur le désastre de Lisbonne, ou examen de cet axiome: Tout est bien' (1756). (Gedicht over de ramp bij Lissabon, of onderzoek van dit axioma : Alles is goed.)…
Antwoorden,
die naar vragen blijven zoeken.
Zoals een medicijn,
dat naar zijn ziekte smacht.
Zoals starre pessimisten,
die op hun noodlot wachten.
Zoals een wanhopige mattenklopper,
die geen matten vinden kan.
Pessimisten,
die angstige vragen blijven stellen.
Die oplossingen onhaalbaar achten.
Die onoplosbare problemen zoeken,
die optimisten…
162
Bezig met laden