Alle inzendingen over ouderdom OR grijze haar

Verbazingwekkend werkt het muizenbrein: Zo bleken laatst een aantal grijze muizen Bereid te zijn hun hoofdmuis te verguizen Omdat die muis opeens te grijs zou zijn. Nu is een nieuwe hoofdmuis aan de beurt Die uiteraard weer net zo is gekleurd.…

hand in hand lopen ze te sloffen over het drijfnatte strand terwijl de wind boosaardig om hen heen huilt en grijze wolken zich vormen tot een klagelijke massa regen valt onverdroten neer op hun reeds doorweekte en verkleumde lijven even staren ze naar de golven waar schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om vervolgens met geweld uiteen…

de straten zijn grijzer geworden er is weer mist, regen en wind mensen dragen weer de zorgen van hun werk en huiselijke plicht de vakantievrijheid is nu voorbij het leven krijgt zijn gewone sleur de schilderachtige herfst is nabij en de winter staat voor de deur we zoeken binnenshuis behagen met verse vruchtentaart en wijn maar de terrasjesmensen…

De grijsheid blijft ons eerbiedwaardig. Maar, is ze ook al de kluts niet kwijt, Ze is, wat ze ook zijn moog, eigenaardig Niet op de hoogte van de tijd.…

Als de kleuren vervagen En ik zie alleen grijze tint Als de kleuren het licht niet meer verdragen En als de pijn zich uit in grijze tint Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte Het wordt grijs…

Grijze liefdes spieken soms waar niemand komt dan ik. Grijze liefdes geven graag waar gulle gedachten gedijen. Grijze liefdes kleuren wit, dan zwart. In vijftig tinten speculeer ik, hoe en wat, waar en wanneer, waarom en hoewel. Grijze liefdes zijn grenzeloze liefdes.…

de jaren weten dat de jonge wijnstok meer druiven draagt en betere als hij ouder wordt dat jeugd roes is zonder wijn en ouderdom wijn zonder roes de jaren weten dat ouderen jeugd kenden maar jeugd geen ouderdom dat zorg om prille blik slechts nieuwe rimpels geeft de jaren weten dat je zo jong bent als jij je voelt dat je eerst oud bent…

De tijd gaat in ons leven toch zo razend snel amper kunnen wij van jeugd nog te spreken dagen van ons goede doen verdwijnen in een tel komen we in ouderdom gevuld met gebreken.…

getuige van jeugd schoonheid ouderdom de spiegel voegt niets toe laat alleen waarheid zien rimpels zijn slechts een kwestie van tijd belangrijk de spiegel liegt nooit je kunt er altijd van op aan…

Het vorderen van de jaren Toch sneller dan gedacht Inzet, presteren, carrière Op het eerste plan, Spelenderwijs gaat het leven Er met je vandoor - En dan kijk je even om: Opeens ben je zestig, En dan gaapt de leemte Van de ouderdom…

In een grijze lucht vliegen grijze meeuwen door een druilerige regen ...het schijnt ze niet te deren... onder zich de grijze gebouwen van een doods Almere Dit alles waargenomen door de gaten van een aan stukken gereten zonnescherm ...zelfs dat is grijs...…

stilte was lucht, was morgen en avondregen werd zee in het openvouwen van flarden mist ik tastte naar duinen en ouderdom terwijl mijn navelstreng onder stenen kroop samen met het meisje van zes en niemand zei nee…

Niet jeugd maar ouderdom gaat naar de kloten: Bejaarden sufgeblowd en aangeschoten…

Heb altijd alles tot in de Puntjes willen voorbereiden, Onverwachte schuivers voor te zijn - Maar nu de leemte gaapt, Ouderdom die met de jaren komt, Merk ik dat voorbereidingen niet bestaan; Er bestaan alleen gewaarwordingen Die de meetlat zijn waaraan Ik mijn leven af kan meten…

Ik snapte niet waarom het lot mij trof Dat ik steeds zo actief blijf en nooit moe ben, Maar nu weet ik goddank waar ik aan toe ben: Mijn hersenpan zit vol met grijze stof. Dus boor ik gauw een gaatje in mijn kop En zet de grijze-stofzuiger er op.…

ook bij mij verzakt onder de ogen het vel tot wallen alsof daar zichtbare jaarringen de ouderdom willen tonen als beelden van sterfelijke demonen er wordt lucht in bogen onder mijn bril gezogen waar de huid te vroeg door het leven is bedrogen…

Ze mijmert wat in het zachte zonlicht welk haar vale gezicht rimpelig beschijnt versleten wrijft ze over de leuning het oude houten bankje toont in aanzicht de gelijkenis van een beleefd leven... Ze tuurt in kringels van het water maalt in herhaling met gewichtige knauwen haar hand tast in zekerheid haar metgezel het tweezijdig craquelé sluit…

Het is geen klein vermaak, te zitten met een boekje Omtrent een groene laan, of in een eenzaam hoekje, Te lezen enig werk, dat onze ziele sticht, Of God een offer doen, met enig zoet gedicht. Dit zou het leven zijn, dat ik me zou verkiezen, Ik wou mijn eigen zelfs met zo te doen verliezen; Ja wens alzo te zijn, tot aan mijn leste reis Om, eer…

Niets minder, niets meer dan een bliksemschicht met angstige woorden in donkere bossen grijpende handen. Vlees dat langzaam verteert een holle blik van verdriet, een ziel die je omhelst zo innig en sterk als de bomen in de verte. Een glimmend gezicht stralend van licht dat van niemand en iets zegt te houden maar eigenlijk alles en iedereen…

De man zit peinzend, met gebogen hoofd. Gehuld in een zwarte mantel kijkt hij neer op dichte mist: een verborgen veld of meer? In die wolken wordt zijn verleden gestoofd: "Al wat ik beleefd heb, wacht als rijpend ooft, gestreeld door dampen, sprekend van weleer. Vreugde verdrijft eens geleden hartzeer. Mijn werken en streven zijn speels verdoofd…

Loom telt de boerin haar oogst kijkt uit over het dampend land het zweet in de aarde, constant de zorg om het groeiend gewas Dankbaar om wat is en was keert zij zich krakend om Nog steeds vermoedt zij vaag dezelfde boerderij, achtergelaten tussen de bomen na het avondeten de lezing en het gebed om regen geen antwoord op haar vraag Zij…

Haar oorbellen, Te zwaar geworden Voor haar oren Scheuren net niet Haar huid. Doorzichtig zie je In haar handen, Aderende rivieren Zuchtend het beetje Leven, dat er rest Vervoeren. Haar ogen verstomd, Lachen, spreken Niet meer. Slechts af en toe Zie je een glimp Van een geleefd leven. Achter gesloten ogen Staart ze in…

Des avonds wilde hij verhalen doen Over doodspuwende kanonnen, Waarmee soldaten, koel zowel als koen, De vuigste vijand overwonnen. Dan kwam er speeksel om zijn heldenmond En streek hij moedig door zijn haren En ongeveer een meter in het rond Was elk beducht voor zijn gebaren. Ook zie ik nog het opperheilig vuur, Dat hel hem uit de ogen…

kijk ons daar lopen ginds aan de horizon van ons leven we sprokkelen houterig wat woorden bijeen onze herinneringen allang in bruikleen tussen stapels generaties waar niemand zich nog aan waagt. straks hangen we in doorkijkkastjes, tuurt de wereld in onze ogen op zoek naar wat licht, volgt onze vermoeide stappen, staart…

De jaren liggen in het kussen In voorgaande avond ging je terusten Welgemeend, in de hoop van wakker worden Een nieuwe dag tegemoet Een nieuwe dag tegoed Onbeholpen, speekselsliert Mondhoek ontsierd Je keert weereens weerom De jaren dreigen ouderdom…

hoe de tijd aan me knaagt stilaan zichtbaar wordt als ik in de spiegel kijk zie gelukkig nog de knipoog van een tijdloos kind dat huist in mij…

Wanneer ik in de spiegel kijk, Dan staar ik in een aangezicht Dat mij nog nauwelijks herkent: Een maanlandschap Met kraters en ravijnen Die ik nooit eerder had gezien. Nee, dit is geen gezicht En hier moet dringend wat gebeuren: Dus ga Ik nog vandaag Een nieuwe spiegel kopen.…

op de fiets rijd ik achter mijn vader aan we gaan naar het strand van ijmuiden aan de overkant van het noordzeekanaal branden de imponerend hoge hoogovens en in die stank en hooggekeelde rookpluimen besluit ik nooit groot en oud te worden…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

U heeft een misdaad begaan, sprak de rechter aangeklaagd voor ouderdom het vonnis luidde schuldig ik wankel claustrofobisch nu in hooguit drie bij drie tussen bed en enkele stoelen kijk door de geranium bezette ruit jeugdige bemoeials schrijven wetten voor vaste tijden schema’s en de wasbeurt, zó gênant hoe zalig is het zoemen dat…