Alle inzendingen over ouderlijk huis OR omgangsvormen OR herinnering

Het oude huis wordt gesloopt De grondvesten van vervlogen tijd In dit huis heeft mijn jeugd gewoond Herinneringen raak ik niet meer kwijt Eens was dit huis een bruisend hart Dat een schuilplaats bood voor iedereen Nu zullen de stenen voorgoed zwijgen De geluiden verstommen in het sereen Het oude huis wordt gesloopt De muren zullen in stof…

Het huis is zijn kamers de baas. Wat is geweest ben ik kwijt: volgorde, samenhang, plaats. Alles waarop ik vannacht op mijn tocht ben gestuit bracht mij verder van huis. Hoe langer ik terugkijk hoe strakker de knoop van de tijd. --------------------------- uit: 'Kindsbeen', 1995.…

Het huis is nu leeg en kaal Einde van een familieverhaal Klaar weer voor een nieuw begin Ik vraag mij even af: wie komen er in De herinneringen die neemt niemand mij af Die neem ik mee tot in mijn graf En later durf ik vast een keer de staat in te rijden Om weer even terug te denken aan vroegere tijden…

Het zijn alleen herinneringen, het zijn er o zoveel... Ze hebben alleen waarde Als ik ze met jou deel.…

De leegte is een gat vol licht is herinnering aan het huis vóór het brandde, vóór de sloop. De vreemdeling ziet niets: bijv. een leeg parkeerterrein. De straatbewoner ziet de leegte boordevol licht dat niet alle mystiek en droefenis verijdelt maar een beeld oproept: een huis.…

In elke steen van dit huis kon een herinnering ingebakken zijn. Onze belevenissen waren echter niet zo gefundeerd en constructief.…

Wij herinneren ons woorden als huis, als boom, als maan Wij herinneren ons dat als de maan zwom de vis klom Wij herinneren ons de maan en ook de dood Wij herinneren ons woorden als gras, als vogel, als wolken Wij herinneren ons dat als het blad viel de vogel vloog Wij herinneren ons de vogel en ook de dood En dat, toen de papaver…

Ik herinner mij dat ieder welkom was Van postbode, tot melkboer, De kolenman en groenteboer, niemand kon echt om hem heen, want hij verwende iedereen En daarom was het af en toe, gewoon het huis van de bekende Jan Steen...…

Wilde lichaam met ziel erbij maar had genoeg aan een huis een loopbaan met toekomst en allerschattigste baby’s Zij kreeg het allemaal wilde nog meer dan dat want het huis werd ouder evenals lichaam en ziel De baan bleek beperkt houdbaar de baby’s werden volwassen haar lege plekken gevuld met een troostende botoxspuit…

Achter de heuvels van mijn dromen staat een huis vol zomerbloemen en in de tuin de beukenbomen van mijn jeugd. Gefilterd licht zachte rust als een moeder in een leunstoel voor het venster ouder wordend.…

Ik heb geen haast meer in de liefde Niet meer in de dag noch in de nacht Dat jaren herinneringen dragen In de geest wat ouder wordt Is mijn hart niet meer zo jong En het lichaam minder mooi Lichten sterren in mijn hand Zijn mijn ogen transparant…

Herinneringen het verleden de tijd is voorbij geschreden kijken wij terug over onze schouder wij zijn nu toch echt wel wat ouder de toekomst wat zal het ons geven hopelijk een lang en gelukkig leven.…

En ze willen niet geloven dat hun huis nog op hen wacht dat hun ouders hen vergeven en op hen wachten in de nacht. Zelf hun lot willen bepalen onvolwassen volwassen zijn en het leven van hun ouders is nu vol verdriet en pijn.…

Daar zit iets binnen in mijn borst, Dat volgt mij overal, Dat dreef mij uit het ouderlijk huis Langs de heuvels en door het dal.…

De wereld in mijn hoofd Is te groot geworden, Ze heeft zich uit mijzelf Ontvreemd en vervolgens In een baan Om de aarde gebracht, Heimwee naar het Ouderlijk huis Kent ze niet, Ze geniet louter En alleen van Het uitspansel, Van de ongekende Sterrenpracht…

Je moet als ouders flink improviseren: De school zorgt voor de kids tot ’s avonds tien En voor de weekends moeten we maar zien Dat ze heel knus bij oma gaan logeren. Maar kan zo’n school dan ook niet elke morgen Ons huis schoonmaken en de hond verzorgen?…

Niet voor lang, want het ouderlijk huis weet ze nog steeds te vinden gelukkig wel denk ik dan, met een groot verschil: ze heeft nu haar eigen omgeving die “ thuis “ is en weet: Wat uitvliegen betekend, het nest op het water is leeg de kleintjes spartelen op de kant het nest van de kinderen is eveneens leeg maar: Het ouderlijk huis blijft een…

Langzamerhand Zie ik jullie Een voor een Vertrekken, Het ouderlijk Huis dat zo Eigen voor jullie Geworden is, Voor jullie leeftijd Misschien wel Te eigen - tijd Om te vertrekken En op eigen benen Te staan - jullie weten Als geen ander Dat ons huis Ook altijd jullie Thuis zal zijn, Onvoorwaardelijk Vangnet waar je…

Vier in totaal had ze er gekregen één dochter en drie zonen, ze gingen allen uit het ouderlijk huis wilden niet meer bij haar wonen. Nu het einde in zicht komt van het vrouwtje zo teer komen de kind'ren naar huis toe maar geld is er niet meer.…

de herkenning wanneer je kinderen kinderen krijgen en ouder worden de déjà-vu van vertrouwde gebaren in onwennige handen vertederend nieuw het koesteren doet herinnering dagen vergeten verleden ontwaakt in toekomst…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

Dit eenzame huis, omringd door hoge eiken, aangetast door de tand des tijds, ...ik sta nu al een uur te kijken... Vervallen en leeg, het verwilderde gras, de gaten in het dak, ...het kapotte glas... Met ogen dicht zie ik mijn ouders, meen ze zelfs te horen, dit emotioneel beladen huis, ...waar ik zo lang geleden,..ben geboren...…

Voor Albert Het regent eikels En liefde vandaag, De herfst die Zich van zijn Zachtste kant Kennen laat, Hondengeblaf dat In de oneindigheid Verwaait onhoorbaar Zacht in de wind En jij die ons Ouderlijk huis verlaat Voor altijd in Geborgenheid ons kind…

Daar sta je dan Klaar om uit te vliegen Koffers aan elk van je zij Een koffer met kleding Een koffer met herinneringen Daar sta je dan Klaar om te gaan Je kijkt nog een keer om Zacht rollen tranen over je wangen Nu moet jezelf gaan vliegen Klaar op het randje van het nest Daar ga je dan Het is zover Je vliegt zo hoog Het nest is uit…

Ik weet nog hoe ik daar mijn ouders bezocht, hoe ze in een antieke woning woonden met een prachtige open haard hoe ik door de straten zwalkte, bij een boekenantiquariaat naar binnen loerde, kruidenlikeur in een ouderwetse slijterij verschalkte.…

Onder het masker van de rede regeert de ijzeren vuist die gebald van onmacht suist naar het taboe van de vrede Doch onmacht raakt zijn eigenbelang niet kwijt Daar is geen plaats voor vrede, alleen maar plaats voor strijd --------------------------------------------------------------- Ideologieën bepalen steeds meer het beeld van omgangsvormen…

nog eenmaal was ik in het huis terug het oude huis waarin mijn ouders woonden waarin zij mij hun binnenwereld toonden met alles op zijn plaats, zijn eigen lucht het was het huis waar zij hun vrede vonden en wilden blijven tot hun laatste zucht de akkers brachten hen voldoende vrucht en veel meer bloemen dan zij plukken konden ik was er kind…

Wie zijn kind zonder begeleiding Van huis naar school en terug laat gaan Misdraagt zich zeer als ouder Kan de verantwoordelijkheid niet aan. Maar het kind dat mag buiten spelen Vrijelijk, in weer en wind Wordt in vakliteratuur vaak omschreven Als het zoveelste ‘scharrelkind’.…

Wat is er mis met U? ik tutoyeer niet!…