Alle inzendingen over overblijfsel OR spullen OR herinneringen

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

In mijn hoofd ga ik razendsnel Langs alle spullen uit het verleden Straks moet alles worden verdeeld Het lijkt nog zo kort geleden Dat wij met heel veel plezier Al deze spullen vergaarden De pijn in mijn hart is ondraaglijk Maar ik moet het toch aanvaarden Want jij gaat nu opeens Je eigen leven leiden Keuzes maken voor jezelf En mij misschien…

Ons leven lijkt vandaag af te hangen van zoveel mogelijk winkelen! En dat terwijl ons leven af hangt van: een coronadraadje! Winkelcentra’s staan overvol, iedereen moet en zal: nu nog shoppen terwijl in dit geval: verstand zou moeten zegevieren?…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Oude verhuizer, hij kent al mijn spullen, te vaak heeft hij alles naar elders gebracht. Beuren niet zeuren, want nietmedeneembaarheid kent hij niet. Sjouwen niet mauwen, hij lacht.…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Mijn vulpen zoekt weifelend het wit glanzend papier Blauw lopen scheve letters van holle woorden, naar stotterende zinnen, zinloos, betekenisloos. Mijn zakdoek veegt driftig, troebele bril en natte ogen. Die het wazig schrift spiegelen, onbeduidend verloren naast, de afgeleefde kleurenfoto als vervallen momentopname. Wij, jij en ik,…

Ik heb te regelen een kindjelief, een woning en natuurlijk spullen ook. Het moet aanwendbaar zijn mijn bezit, ik moet het nu en dan alleen kunnen laten zonder even later roerloosheid aan te treffen. Stel ik kom thuis het kind is versteend, het huis verlamd en de spullen nog veel erger. Geen andere beweging dan deze thuiskomst.…

Waardeloze spullen, Allerlei rare prullen, Die geschiedenis onthullen. Beter ouwe meuk, Dan auwe meuk.…

Ik mocht de spullen zelf komen brengen, zei je via een mail. Terwijl ik je spullen verzamel, word ik emotioneel. Ik probeer me sterk te houden, zet mijn verstand op laag. Ik verzamel ons leven, voel de kriebel in mijn maag. In die tas zitten je spullen, je krijgt ze zo terug. Ik voel de tranen rollen, ik pak een zakdoek, vlug.…

naar zeep Van kokos en vanille De parfum op je kaptafel Hangt als een sjaal om mijn schouders Ik draag je met me mee In me en om me De liefde in mijn hart Vermengt zich met de geuren van jouw leven Herinneringen Aan de mooie vrouw Die jij was…

‘Die buitenlanders jatten onze banen.’ U vreest voor onze werkgelegenheid? En bent u tot actieve steun bereid? Of hoort u bij de club van kleptomanen? Want wie besluit in China slechts te shoppen helpt hier in Holland arbeid naar de knoppen.…

Ongetwijfeld ook dat honger geen rol meer speelde en dat niets me meer smaakte toen je koffer hier verdween, met al je spullen maar meer nog dan je spullen ook je hart. Ik twijfel niet aan de beelden die op foto’s slechts gevangen zijn door wallen onder ogen, door kreukelkleding waarin ik dagen sliep.…

Vandaag krijg ik een nieuwe kamer, Al mijn spulletjes gaan daar naar toe. Mijn stiften en mijn hamer, Mijn bedje en mijn knuffelkoe. Gelukkig hoeven we niet alles te dragen, Dat is natuurlijk veel te veel. *TUUT!* Daar is de verhuiswagen, Zo blijft al mijn speelgoed heel.…

Spullen die zich via internet, met ons verbinden willen. Bijna alles is verkrijgbaar, voor ons allemaal. Hoe is het dan toch mogelijk, dat mensen verloren raken? Hoe kan het toch dat velen, bang en ongelukkig worden, met welvaart om ons heen? Eenvoudige antwoorden vinden, is als zoeken in een doolhof.…

Gat in het plafond: de airco ligt op de vloer -- nog na te zoemen.…

Een groot geluk kan alleen dan bestaan, wanneer ze met grote kracht aan liefde zal gaan.…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

Beroemd maar dood vroeg hij: en wat bleef er van mij over? Ik wees op een losse regel een uit zijn verband gerukt citaat meestal toegeschreven aan een ander. Voetafdruk op een verlaten strand vol lege, uitgewoonde schelpen. Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? --------------------------------- uit: …

Wit wollegras, lavendelheide gluurden uit hun hoogveen naar aaneengestikte hazenvellen grauw als de vergleden en naderende eeuwen boven nederzettingen, rechthoekig, met twee ingangen in de lange zijden; middenin die hoeven één rij dragende palen: dat is wat wij vonden en dat hun bewoners de as van hun doden in urnen bewaarden, de urnen bijzetten…

De landweg weifelt in de schemering, de akkers schijnen reddeloos en in hun onmeedogend zwart kiemt een verwachting van paniek. De knecht schuift grendels voor de staldeur, de pomp blijft steken met een snik terwijl het oude-kratten-vuur onder een bladerdek verstikt. Kaninefaten bouwden hier eens bedden voor hun doden. Konijnen mijden…

Wat zou gebeuren was er altijd al, volmaakt gespeld door een beker die stuk viel scherven waarin afdrukken van duimen het rilschrift van naalddunne takjes staan. Het is geen verhaal dat wij maakten maar iets wat er was en er is in de sporen van greppels en staanders en lang gedoofd houtvuur. Het hoefde alleen maar gevonden te worden.…

hoofd dat mijn beenderas bevat voor later spreek met een mond vol aarde van het leven ik voel de zon en ja, ik blijf nog even mijn ogen tranen maar ook dat is water woorden bewogen door de wind - dat staat er in elke beendervel volop geschreven - vormen de liefste zin aan mij gegeven zolang mijn schedelmond nog praat - ik schater mij schuimend…

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…

Nu ontmantelt de winter zijn doden vissen komen naar boven, vlak onder het ijs liggen hun witte buiken gebogen Schuchter worden zij aangeboden als een afscheidsgeschenk van de wijkende vorst Waarom zij niet mee kunnen smelten zodat hun verstarring doorbroken en zij weer zwemmen konden, keihard wegzwemmen vraagt het kind aan mijn hand: kunnen…

In de oude werkgrot verspreide rommel gebroken balken roestige hamers versleten schoenen behakte stenen die eens gezamenlijk klopten en stampten als meerstemmig koor in het gezellig duister nu: wegterend blijven bestaan.…

er is iets gebleven dat hij bestrijdt uit alle macht misschien het zien zonder gevoel ellende om hem heen geen onderscheid vriend of vijand geplet, vernederd uiteengerukt verminkt, vermist details verwateren eindeloos gebons verwrongen gedachten eenzame nachten herstel onmogelijk een wrak zonder toekomst idealen verspocht overblijfsel…

als ik met andere ogen ons interieur bekijk en met mijn vingers langs onze spullen strijk, denk ik: er moet iets gebeuren, en 'k heb gelijk geen zin; uiteindelijk is het ook maar exterieur ik doe mijn eigen ogen in.…

Je verlaat je grotje Stopt al je dierbaars in een doos Het huis dat jij alleen hebt opgebouwd Toont leeg en troosteloos Het zijn de laatste loodjes die je hier nog weegt Gedachten en herinnering Passeren de revue Verhalen uit het verleden De toekomst, wat die brengt En de hectiek van nu Er ligt altijd vuil onder een meubelstuk Hoe vaak…