Alle inzendingen over passen OR bezet OR arts

Een dame met moedercomplexen Moest laatst van haar arts meer relaxen Ze zei toen meteen: Dat doe 'k niet alleen Maar lekker met al mijn zes ex'en…

Een hernia-arts uit Bernheze die dit in de krant zat te lezen denkt dat nu vooral, hij kent zo'n geval, de ooievaars blij zullen wezen…

Een arts in het Drentse Echten bleef maar snijden, klemmen en hechten maar zijn patiënt overleed en het eerst wat hij deed was zich inschrijven voor een studie rechten…

Er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten. ------------------------------------------- uit: Lunchpauzegedichten (1974)…

Ik zie gekwelden het verleden buiten de deur houden door bezetten van de gedachtegang; belaagd door bijterig verleden zorgen ze voor bezette geest door vluchten in een hectisch leven.…

Ontucht’ge padden spieden door de reten Naar de geliefde van een troubadour De dikste kloostermuren zijn bezeten!…

Deze werkelijk toegewijde arts vergat, en vergeet, enkel één principe, namelijk de artseneed van meet af aan! Maar, ach, wat zal dat toch: als menig patiënt een vergiftigd bestaan verder mag weggaan.…

Toch in de rol te schikken, met herhaling van de passen, kennelijk zijn we in dat ritme het beste en daarmee het meest vertrouwd. “Gewoonte is de leider van de tweede natuur, zoek naar een derde en wissel eens van danspartner”…

verdwaald in niemandsland groette mijn hand de wolken in hun door de wind bijeen geveegd verband lege einders keken terug zonder de ogen neer te slaan en voeten maten passen in het zand zonder te gaan mijn menselijkheid had afgedaan werd niet gevoed toch heb ik jou ontmoet in niemandsland mijn broeder jij maakt alles goed…

Na het springen leer ik tussen tranen en lach met vaste partners de stille passen Soms huil ik om later steeds weer om vroeger en de herhaling ervan alsof het over moet Dansend denk ik ook aan het fijne dat niet mogelijk is en waar ik van verlost ben ofschoon ik het mis wat ik rijm als ik rust – door een oude kier sluipt fantasie…

Mijn gedachten passen niet, passen niet in mijn schedel. Ik zie ze naar jou toe gaan. Jouw gedachten bereiken mij. Ben ik gek aan het worden? Ben jij het die gek geworden is? Ik denk te weten wat normaal is. Maar wat of wie ben ik?…

weg kracht, weg lucht voor levens-woorden die jij toch altijd had heb jij, Goddank voorgoed verlaten dat zelf verkozen lijdens-pad onbewust nog onbevangen ging ik weer door op weg met dacht ik louter levens-lust maar is mijn zijn nou zoveel anders gelijk bezield net zo gedreven dat ik soms bij vlagen, ril ben ook ik voorgoed bezeten…

wijsgeer zich te verpaarden op vier voeten zijn rug te ontbloten om hem opzwepend te doen versnellen breeduit te bezitten tot fors in galop en samen een rondje paleis te rijden hij met rood hoofd en zij d’r bovenop Moe bebloed onder de losse vellen kwam hij zo Alexander onder ogen die stelde gij van blijf van mijn lijf zijt verleid en bezeten…

het quotum van MRI-scans is al op in oktober tegen de pijn kunt U -uiteraard tegen betaling- extra pillen krijgen het aantal ligdagen zal volgend jaar verminderd worden in verband met Kerstbonussen van de ziekenbazen “Occupy een bed” wordt patiëntenleus…

het neerkrabbelen van woorden bekruipt me in een begrijpend gemis als straatrumoer in mijn armoedigheid in voelen wat mij is bijgebracht knokkend als mijn plichtsgevoel als messen en vonken wispelturig in bladen van boeken waar het niet waait zodat je lezen kunt wat ik schrijf mijn boek is niet te eng ik kan wonen in mijn nesteldrang…

zie geduldig uit naar uw bericht want een arts is soms niet goed in schrijven ik wel in begrijpen, als geschreven staat: neurowetenschap is niet mijn specialisme, en ik kijk wel voor u uit.…

Z'n leven pijnlijk blijft hij op 'n dag liggen haast bewegingloos; m'n zoon blijft hem aaien als de arts z'n leven beëindigd…

Ik had een duikbril en een bolhoed op, Ik ging als monnik en als travestiet, Als Sinterklaas en toen als Zwarte Piet, Ik trok een bivakmuts over mijn kop, En daar mijn arts mij steeds niet heeft herkend Ben ik al zeven keren ingeënt.…

Hij bezocht toen zijn arts, Die zei, ‘Niks aparts’ Ik doe dat ook vaak, als ik zit te drummen.…

Een artsenpaar in Hoenderloo Vindt autorijden maar 'zo zo'. Elk rijdt dus liever, onbezwaard, Visite op een rasecht paard. Soms gaan zij tegelijk op pad; Hun buurman zegt dan, heel gevat, En meestal ook fortissimo,: Nu rijden ze toch 'deux cheveaux'!…

wonderlijke houten dieren staan in de groene leegte van het Groninger land ze staren naar de wolken vannacht rennen ze voorbij de horizon…

hij die de eerste steen werpt... legt de basis voor een berg…

Dat is The Art of Memory…

De kunst van art ..een hart.. fascinerend, de ontwikkelingsgang de rust, van realisme.. die mij alleen beviel. Enkel het allerbeste.. kan in mij naar boven drijven..…

Een huisje van soepstengels, met uitgesneden peperkoeken deur, chocolade smakelijk op 't dak, gras in doperwten geeft alles kleur. Broccoli mag niet ontbreken, appelboom in zoete rijpe bloei, geurende ladder in vanillestokje, struiken in weelderige wildgroei. Laten we het pad stil afwandelen, peper voldoende in lichtbruin, doorheen het…

figuurlijk zet het stenen lijk de toeschouwer op het verkeerde been... letterlijk de dichter die de nadruk legt op woorden die getuigen van een groot mysterie…

Sorry moeder, het was uit reflex Het is zonnig buiten, Kijk eens hoe licht het is Nee, ik vind het niet donker, Het was uit reflex zeg ik toch. Nee, ik weet dat een lamp niets helpt Dat het licht is Maar ik vond het gewoon donker Ik legde mijn hand op de schakelaar Is dat nou zo erg. Je komt net binnen en het eerste wat je Doet is op…

Aarzelend ben ik als kind begonnen, in een wirwar van draden, door elkaar gesponnen. Net een web, maar ik heb mijn weg gevonden. Met hart en ziel schrijf ik de aaneenrijgende woorden, tot één geheel met een speciale boodschap, mijn eigen of over een landschap. Het is altijd fijn om iets te lezen, om dromend in een gedicht te kruipen.…

lief! maar dat is niet genoeg hij wil weten hoe! van hier tot waar tot maastricht casablanca de ochtendster tot mijn huis hier om de hoek - hoe lief! ik vind lief! lief genoeg hij wil woorden die ronken ik zeg: de langste lange twinkelhaar lief de zachtste haar waarmee ik je omwikkel van top tot teen een glanzende haarhuid een doorzichtige…

[Senryu] secondewijzer met afgemeten passen doet hij de ronde…