Alle inzendingen over passeren OR pas OR eren

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als passerende schepen in de nacht, zwaaide ik je bij daglicht voorgoed uit.…

en het ook in fundamenten kraakt waar breuk al danig mort pas als de eerste druppel pingt in ontdooien zingt lente in langzaam ontplooien…

we zijn gekomen vlinders fladderen voor ons uit als wij het duin passeren de laatste kussen om het af te leren…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

zacht wees gegroet Het zijn er velen die rond Pasen sterven En opgaan in geheugen, hart en geest Ze offeren voor vrijheid vaak hun bloed In kruishout weten zij hun naam te kerven Ze hopen dan dat men die nog eens leest…

gespannen wachtend passeren witte jassen zwijgzaam af en aan…

delicate keuze maken van het gedurfd onderscheid dat ook hun silhouet beklijfd maar iets aparts komt alleen recht uit het hart wordt pas dan aangemeten in een totaal indruk die nooit zal worden vergeten…

Ik ken je nog maar pas moest hard voor je blokken dus, ik nam pythagoras en heb jouw wortel getrokken Ik kan jou veelvuldig delen doe het ook overal wiskundig met je spelen als was je het kleinste getal Ik wil jouw hoek vergroten mijn passer paraat als een cirkel omsloten jouw sinus in het kwadraat Ik wil jouw snelheid verhogen weten…

Mediteren is vooral jezelf te leren te respecteren en met name je hersenen te eren dat voedt je geloof in rust, geluk en je jeugdigheid tot in jouw eeuwigheid amen!…

Pasen, Pasen, luide klinke nu de slag van lerke en vinke, nu de stem van mense en dier! Pasen, Pasen, wijd het vier, wijd het licht en pin de lampen, laat de verse wierook dampen: Hallelujah, 't jok is af van de dood en van het graf!…

Verse Lauwerblaadjes om de hoofden van Neêrlands dichterhelden - Is men met ontroerde schreden In der muzen hof getreden, Vol van wijding, zoals ik - In dat heilig ogenblik, Dan is zeker de eerste plicht, Die ons vol gemoed verlicht, Hen, die daar in glorie tronen, Lang erkende muzenzonen, Uitgelezen dichterschaar, Zeet'lend om het…

Wij zullen openen een rusthuis voor uitgebluste dichters wij zullen zorgen voor: trijpen pantoffels lauwe radiatorbuizen en elke zaterdag een glaasje wijn Men zal van ons niet kunnen zeggen dat wij de poëzie een onverschillig hart betoonden Wij zullen eens per maand de oude dichters tracteren op wat gaande is: moord & doodslag…

Door schade, schande en ontberen uiteindelijk U weer gaan eren.…

In feliciteren zit eren zit feest met feliciteren bedoel ik ook vooral te respecteren en als je dan ook nog je hart laat meespreken zeg je schrijf je mail je of maak je deze hartenkreet VAN HARTE GEFELICITEERD Deze hartenkreet draag ik op aan de ouders van mijn levenspartner tgv hun 50 jarig huwelijk op 1-3-11…

Ik zou zweren dat ik suiker ruik vandaag, mag spreken over dat naast al dat andere mag vertellen over hoe deze dag zondermeer naar een ode naast plausibele eenvoud neigt. Ik mezelf toe mag staan van alles af te vragen over hoe regendruppels wolken verlaten en ogen de zon deze weer echt weer kan doen verdampen om kan toveren in prachtige kleurrijke…

als groep durven zij zich steeds bruter en openlijker te manifesteren zij verdelen de podia trekken op alle manieren aandacht met acties die de gangbare norm meer dan ruimschoots passeren in een steeds indringender en gedurfd proberen…

De fans zijn niet in Thialf uitgegleden Geen stadionverbod is opgelegd En geen politie- of ME-gevecht Geen hooligan een scheve schaats gereden Ireen en Sven wil ik natuurlijk eren Maar ook het voetbal kan er wat van leren…

Zes regels in een internetgedicht Is veel te kort om hem te kunnen eren Toch moet ik dat wel degelijk proberen Voor hij verwaait gelijk een oude schicht En terug naar Ierland gaat en daar als held Met en over al zijn vrienden doorvertelt…

Gaan we hem dissen of eren? Zijn denkbeelden brachten beweging: 'het leven neigt naar de omgeving' Niet iedereen kan dat waarderen Maar de koningshuissympathisant Weet: de leeuw past zich aan aan 't land…

Je wordt door sommigen beschouwd als held, Er kwam een legobeeld om je te eren, Maar kennelijk kan jij ook irriteren, Net als Johan van Oldenbarnevelt. De microfoon geknot, rust van zijn plichten, Nu ondersteun je mij nog bij het dichten.…

Cultuur weet men helaas niet meer te eren En wat van waarde is dat wordt bespuwd Maar elders zijn er betere tendenzen: Het Nederlands floreert buiten de grenzen…

al spinnend heb jij je weer laten zien op illustere plaatsen als schim of waaiend doek maar zeker nooit herkenbaar alleen als het echt moet een vage dwarreling die de ooghoek voor even vulde bij nader inzien alles weer snel verhulde zonder dat er vingers op werden gelegd je raasde vol geluid voorbij in tumultueus passeren…

ik keek om me heen raakte steen en cement maar voelde op dat moment geen enkele vibratie zag wolken en zon in hun herfstig gaan de wereld vluchtig passeren alleen ik bleef daar staan tot een beweging mij riep in het verstoren van stilte door een paar ogen met de soepele gang van geniep een jagende kat bracht mij godzijdank terug…

Nu pas zie ik dat vleugje wit en de veren glanzen mahonie…

een vrolijk vogeltje zat te zingen in de heg tussen violenbed en rozenstruiken nooit vergeet ik nog de klanken en het ruiken van die dagen dauwend langs de luiken zo dodelijk onthegt teert zij nu langzaam weg…

Ik heb een kleurloze metgezel. Meestal houdt hij op zijn schouwplaats het kopje in de wind. Vanaf de hoge boog van walvisbeen kan hij het wad zien en soms twittert hij iets onverstaanbaars. Hij zoekt mij om den brode als ik wat ga eten en verrast mij van nabij met die grijze kap, wat vleugjes wit en veren die mahonie glanzen. sober met het…

ze heb gelaten, de ruimte die ik schrijf zijn beloften die nimmer het echte leven raken tussen schemering en wolk is de balans onevenwichtig dragen kleine contragewichten het respijt en het ongrijpbare op weg naar weer een gemiste kans doch ook deze statige nevel trekt de rokken op en beëdigt de uitverkorenen die gelouterd deze tijd passeren…

zonnebrillen vullen het terras daar de zon haar mooiste glimlach opzet laat de wind zich van zijn koudste kant zien hippen mussen van terras naar terras alwaar ik me laat verleiden…