Alle inzendingen over pijn OR tranen OR alleen

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

brengt ik leef rustig verder zonder tranen zonder pijn Want ik weet Ooit zul je je vleugels strekken en terug vliegen in de zon Ooit...…

met pijn en moeite ben ik hier gekomen, in woede en verdriet ben ik ontstaan. alleen mezelf om op te bouwen, alleen mezelf om op te slaan. alleen mezelf om te kunnen vertrouwen, alleen mezelf om te blijven gaan. alleen met moeite kan ik leven, alleen met moeite kan ik bestaan. ik ben alles wat ik heb, niemand verder om naast te staan.…

In het dal der tranen Wandel ik niet alleen We zijn met velen maar zien elkaar niet Zoekend botsen we tegen elkaar Zonder elkaar te voelen Verdriet diepe pijn Ogen naar binnen gekeerd Zoekend naar het antwoord dat je al zolang weet…

Je wilt me wel troosten in pijn en verdriet maar ik wil alleen zijn dus troost me maar niet. Laat mij maar m'n gang gaan laat me maar even alleen zodat ik kan schreeuwen of stilletjes ween. En als je terugkomt zal ik aan je vragen mijn tranen te drogen en samen te dragen.…

in elk licht verschijnt je lach verscholen achter zo veel pijn je hart gekraakt nog meer dan dat je liefde kent weggeëbt van al jouw bloed waar tranen vloeien pijn, pijn, wat een pijn zie die kinderlach gevuld met tranen weg lach, zie de pijn kun je nu nog lachen?…

Mijn hart doet pijn te weten dat jij die zware strijd moet ondergaan "alleen" over de drempel van ons bestaan Wij moeten je laten gaan je wil het niet, maar het is gedaan het is voorbij zo jong bij ons vandaan Wij moeten afscheid van jou nemen niet van wie je was en wat je deed altijd zullen we aan je denken in ons lief en leed De…

De tranen van de wereld, vullen groeven als kanalen, zij spreken wereldtalen, tot de evenaar en voorbij. De pijn van de wereld, herinnering aan hun zware last, het verdriet, de tranen en de pijn van de wereld, dat is waar vandaag alleen het diepe zwijgen past.…

alleen in de blije voorjaarszon mijn auto zet ik stil..…

Druppels, tranen uit de lucht, boven je vandaan Een kale eenzame vlakte lijkt eindeloos door te gaan. Fladderend vliegt een vogel de wijde wereld in Weg uit de donkere wereld, op zoek naar een nieuw begin. Ik knipper met mijn ogen, een traan glijdt over mijn wang Ik kijk uit over de vlakte, zoekend naar een lichtpunt, waar ik naar verlang.…

Tranenvocht over mijn wangen Nee, ik veeg niets weg, laat maar lopen Dat verdrietig gevoel, versterkt door biggel koester ik, in mijn smart..., je liet mijn hand, mijn hoopvol gebaar afglijden als een oude deken. Mijn keel verkrampt, ik zou willen gillen. Lucht…. ik zoek naar adem, teugenvol ik weet niet meer…hoe moet ik…. ik stik… ik stik…

Wanneer het niet meer goed gaat en je denkt dat je er alleen voor staat. Herinner je de zon die licht brengt en je hart zal verwarmen, onthoud de aarde die je tranen opvangen. Vergeet de wind niet die je zal omarmen, herinner je de wolken die je naar je dromen zal laten verlangen.…

Nooit zal ik deze pijn weer voelen Nooit zal ik er weer aan toegeven Niet omdat ik niet mag maar Omdat het gewoon niet kan Deze pijn zal niet wennen Deze pijn zal ondragelijk zijn Niet omdat niemand anders het voelt maar Omdat ik het voel Nooit zal ik deze tranen weer zien Nooi zal ik ze meer voelen Niet omdat ik niet wil maar Omdat…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt.…

medicijn dat mijn hartzeer zou kunnen helen Is er een schouder waarop ik mijn tranen kan laten gaan Is er iemand met wie ik eerlijk mijn gevoelens kan delen Is er misschien hulp of moet ik me hier alleen doorheen slaan…

Alleen Ik haat het Tranen van eenzaamheid Tranen van verdriet Tranen die er zijn alleen dan…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

Jouw verstilde tranen de pijn in je ogen maken van mijn hart een ruw omgeploegd veld Ik wilde zo graag samen zaaien en samen oogsten maar het werk deed ik alleen jarenlang Nu besluit God dat ik alleen moet oogsten jij moet nu zelf gaan zaaien en ik wens je zo'n mooie goede geweldige oogst toe…

Gaat het nog niet goed Voor de buitenwereld is het iets wat je moet Ach, je tovert wel een lach Omdat je je gevoel niet echt zeggen mag Want dan ben je een chagrijn En vertel je maar niet over je pijn Dit maakt mij alleen enorm kwaad Vraag dan ook niet hoe het gaat Lieve mensen dit doet verdriet Het zijn mijn tranen die men niet ziet…

Kleur nooit meer gezien Je gezicht nooit meer gezien Dieren nooit meer gezien Het leven nooit meer gezien Nooit een traan gezien alleen het snikken Het snikken van pijn De pijn in mijn ogen Pijn zoals nooit gevoeld Pijn zoals nooit bedoeld Klappen zonder te kijken Wat wil hij nou bereiken Na nog een klap Dacht ik in mijn hoofd Is…

Ze weten het niet dat ik een pijn voel die zo diep gaat en alleen lijkt te eindigen in een zee van ellende…

mijn muren zijn onafgebroken daarachter zwijg ik te vertellen wat is gebeurd ondoorgrond lijkt alles als een aarde zonder bodem ongewoon stil en leeg lijkt het spiegelbeeld op iemand waarop ik lijk alleen de muur lijkt zonder alle tranen en alle pijn daarachter een beeld van ooit…

Om haar tranen te doen stelpen, zij voelt alleen maar het gemis Om het kind dat er niet meer is . De moeder wordt nooit meer diegene die zij ooit was. Die ging heen met haar kind, zijn as ..…

Voorlopig geen gedichtjes meer De val van woorden is geweest Geen emoties om wat komen gaat Een beetje rust in mijn geest Voorlopig ook geen tranen meer Als dat nu eens kon zijn Dan zouden woorden stromen gaan In verzen, zonder pijn Voorlopig maar geen dromen meer Beter is helemaal niets Want als ik nadenken zou gaan… Voorlopig alleen…

, maar ben bang voor de pijn Naar bed of toch maar niet Nog wachten, heeft het zin Het is nu nacht Nog niets ik raak in paniek Het verlangen is zo sterk Mijn hart doet pijn, ik wil graag in je armen zijn De tranen lopen over mijn gezicht De ochtend komt Nog steeds ben ik alleen De kaarsen opgebrand Mijn bed is leeg, mijn hart verscheurd…

de toekomst in met deze pijn, Ik heb er niet voor gekozen om alleen te zijn!!! Steeds vaker denk ik..wat heeft het nog voor een zin en wil ik weg,weg van dit alles 't maakt niet uit waarheen. Maar ik heb de pech,die stap niet te durven nemen,niet in mijn uppie niet alleen. Weg van deze wereld, weg van deze pijn.…

mijn hand kruist de vier windstreken terwijl mijn stramme benen op de versleten plank pijnlijk wenen de ogen verstard gericht op een beeld van verbeelding aan wie ik mijn verloren hoop met droge tranen schenk de geur van een gedoofde kaars is als balsem voor mijn pijn in dit moment van alleen zijn…

Mijn tranen willen niet komen, blijven steken in mijn keel, Die brok doet me pijn, mijn lichaam in z’n geheel. Heb mezelf voor de gek gehouden, jij droeg je steentje bij, En nu is het echt over en ben ik alleen met mij.…

de tranen vloeiden is nu alleen hun bedding zichtbaar…