Alle inzendingen over pijnstillers OR pijn OR wens

Ik zag hem vertrekken op een avond, Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken, Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde. Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

In verlangen naar gisteren, Naar warme dagen In de stilte van het licht, Door verbonden stralen In zoeken naar troost, Naar bewoonde ogen In het ontdekken van tranen, Door weinig woorden In schuilen in armen, Wil ik dagen wenen In vinden van liefde, Wil ik de pijn vergeten…

Stil staar ik voor me heen en denk aan alle leed en pijn kon iedereen maar gelukkig zijn. Een wereld zonder zorgen. Dat is mijn grootste wens voor ieder mens. dat al het leed zal verdwijnen. Maar we mogen een volmaakte wereld verwachten. Dat houd ik in mijn gedachten!…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

soms doet luisteren meer pijn dan ik wil dragen zijn mijn antwoorden korter dan jouw vragen mijn wensen groter dan wat werkelijk kan is liefde meer dan houden van soms doet praten minder pijn dan ik had verwacht zijn jouw antwoorden positiever dan ik dacht jouw wens niet dat wat je mist is liefde groter dan je wist…

Veel groeten voor wie pijn moest lijden, een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen. Een blije groet voor al die velen die snakken naar wat levensmoed; een groet die mensen willen delen, die doet toch iedereen wel goed.…

het verhaal van mijn leven in één wens geschreven vervulde dromen oeverloos vergaan zachtjes mijn verdriet in vloeiende tranen stil is de pijn als wanhoop schreeuwt in gekregen tijd door liefde omringd waar dromen zelf als leven vergaan…

wanneer het leven te koud is geworden geen dekbed nog kan voldoen aan de wens van voortbestaan dan bestaat de mogelijkheid dat triestheid je te grazen neemt wanneer de trein van levenslust uit de rails dreigt te lopen en er van hersporing geen sprake meer kan zijn dan delf je het onderspit en wint de pijn...…

Schoppen is heden troef Voor de echte sportboef Elk weekend is het raak Op een rechter zijn kaak Sporten doet pijn Als je rechter wilt zijn ? De scheids en grens Hebben een vurige wens Zie het als een kaartspel Maak harten troef en snel !…

Tranen vloeien Mijn gevoelens stoeien Schudden heen en weer Lichaam wat ga je toch te keer De pijn bereikt zijn grens Dit is toch echt niet wat ik wens Maar daar wordt niet om gevraagd Je word hier dagelijks mee geplaagd En nu is het gewoon teveel Ik zit in een dip en ben emotioneel.…

De woorden dansen door m'n hoofd, soms geen touw aan vast te knopen, heb mezelf toch wel beloofd, 't een beetje egaal te laten lopen. Zo snel als in je gedachten kun je 't niet opschrijven, kun je ook niet verwachten, je pen moet er wel bij kunnen blijven. Hele verhalen doen een wedloop in je hersenpan en maak daar dan maar eens een…

Nooit komt er een einde aan deze stille wens. Onze vingers glijden over de horizon, heel intens.…

als ik iets had te zeggen niet steeds moest overleggen dan zou ik het wel weten en niemand meer vergeten als ik zou mogen kiezen van jou te houden of te verliezen dan schreef ik een gedicht met een spetterend bericht maar ik heb niets te zeggen moet heel vaak overleggen ben gewoon een mens met een hele grote wens…

Als een vlinder zo teer in deze woelige wereld Als een vlinder zo teer wist je het niet meer Als een vlinder vlieg je weg op zoek naar je dromen Mijn wens voor jou is dat ze uit mogen komen…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

straks als ik dood ben, zult u me horen een zachte plop in uw linkeroor en ik ga nooit meer weg u bent mijn vampierskus, mijn stof, mijn spuug en ik ga weg zodra u zegt vort, vieze papegaai de schilfers, de kale plekken worden me teveel uw stank is niet meer te harden en praten doet u ook al niet meer, u heeft alles al gezegd…

diep, intens gelukkig zijn was haar laatste wens zwevend, levend op een wolk als een herboren mens vrij van schuld of schuldig zijn geen lasten op haar rug geen zonden, wonden op haar ziel omhoog en nooit meer terug geest en lichaam in harmonie geen onvolkomen woord verleden, heden smelten samen niets dat haar nog stoort diep, intens…

Vallende sterren 't zijn maar gloeiende stenen toch doe ik een wens…

Dát is mijn wens en heel soms komen die uit, tot zolang doe ik simpelweg mijn best, net als m'n pen en misschien doet mijn inspiratie dan de rest? Maar stel je toch eens voor....…

Het arme aan de dingen, het arme aan de mens, het hebben van geen leven, het hebben van geen wens. Een zoektocht naar mezelf, het hebben wat ik had, wegen die me leiden, een niet bewandeld pad. Vluchten naar een plek, ver over de grens, zeggen dat je meekomt is alles wat ik wens.…

ik ben het meisje in de hoek besmeurd, verwond en ongeboren handen gebonden tot tegen de borst mijn mond en ogen met kwaad gehecht dat me doet huilen in de kamer om al het bloed dat het mijne is strak gebonden nooit ontsnapt aan die nauwelijks zichtbare haken ik ben de vrouw alleen maar mezelf in leven nog minder dan in…

als mijn bloed ooit stolt en een ziel ontpoppen mocht denk hem dagpauwoog…

Haar wens is uitgekomen ze ligt nu naast haar kind eindelijk.…

als jouw tijd is gekomen zal ik samen met de zon wenen mijn tranen van koud vermengd met de hare van warm in beelden van zwart op wit weerkaatsend in schaduw van het boek des levens gewikkeld in silhouet van toekomst ik zal je as verstrooien op geurige velden van korenblauwe violen waar nieuwe stromen…

Ontsnappen aan dit Door trots verlaten land, dat Ik vurig lief had Waar nu lafaards regeren De moedigen ontmoedigd…

Ik had je wel een croissantje willen geven in Brive, of zo’n heerlijke café au lait. En ik had je daar in Estartit gerust mijn toetsenbord wel willen lenen. Ik had je best in die pittoreske smalle Spaanse straatjes willen leiden naar de markt Ik zou gerust wel ’s middags met je zijn gaan zwemmen in Torroella de…

later, als ik groot ben, dan is er geen oorlog meer ik heb dat altijd gedacht, de strijd heeft zich verplaatst naar de straat spuiten liggen tussen de struiken scooters beroven ouders van hun geloof en ik wil alleen maar buiten spelen…

Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar, zich wat haasten zal, zodat deze somberheid zal zijn geleden, en de zon zijn warme stralen opnieuw geven zal.…