Alle inzendingen over plastic OR maatschappij

Een unicum in onze maatschappij, op last van enkele geloofsmalloten. Discriminatie is dus niet alleen een onderdrukkend moslim-fenomeen.…

Als de maatschappij zijn route niet tegen de triniteit stoot kan men hem eens zijn in het zicht van de behouden haven; dan aangekomen in leer ons maat met de langjarige jood, brengt de boodschaptoast aan een half verheven enclave.…

Men is er als de kippen bij, Met het zeuren over de maatschappij, Als deskundige therapeuten. Kritiek is oké, Maar doe daar wel iets mee.…

dreef op een zee van geschreven woorden de aflandige wind opende een blanco a-vieren strand daarboven de zon vol ludieke ideeën in zomerstand ik lachte om de creativiteit van koud watervrees na deze eb ben ik gaan springvloeden met gouden grepen uit het goede wij stormden buien voorbij in een extreem calamiteiten tij plastic…

wolken hoog gestapeld tegen de blauwe koepel daaronder het weidse land mondriaans vervlakt spiegeling in strakke vaarten met statige roze zwanebloemen siddering in de zomerwind hooi in groen plastic gehuld ontheemde koeien vergroten de stilte in een levensgrote schildering zijn de vissende kinderen in de strakke natuur die ons nog rest…

hij draait de dag naar buiten en herbegint zijn daad haastig zonder groet hij denkt soms wel aan vrouw en kind of aan iets nieuws iets anders zomaar, op een ochtend wanneer zijn woorden hem leeg voorbij gaan of wanneer het bijna avond is en de weerhanen hem gunstig staan er wordt gezwegen in de rechterhand naar voor…

het is weer dinsdag en dus gaat Pa weer fris en vrolijk naar de A.A met doodleuk in zijn achterbak heel nonchalant een plastic zak met daarin voor ma verborgen waar. Zo leven ze nou langs elkaar…

een kind speelt in ’t schelpenzand tussen ’t vuil net als vele andere kinderen, laten zij zich niet hinderen door plastic, patatzakjes, ijzer, hout en ander afval zelfs niet door een stinkende aangespoelde blauwe kwal of door de paardenvijgen in ’t zand kinderen spelen slechts lekker op het strand…

Ik moet u wat bekennen, lieve oma! Voor ’t eerst heb ik een beetje gefraudeerd Sinds kort ben ik ineens gediplomeerd Dus eindelijk een kleinkind met diploma! Ik ben gelukkig af van het gezemel en oma… mondje dicht daar in de hemel!…

Toeristen laten zich erdoor bedotten, door dit nieuwe, plastic stamboekvee. Als die trend nu doorzet, is de stoep binnenkort weer vrij van hondenpoep.…

Verduveld aardig huisje heeft u toch Mijn naam is Rutte, ik ben aan het toeren Kom even bij u binnen koekeloeren Ja,Moslim, schoenen uit, dat wist ik nog Zo handig, muren van een plastic zak U bent hier toch maar lekker onder dak.…

Er is een grens waar mijn gedachten de realiteit overschrijden De drempel van mijn bewustzijn die ik moeilijk kan vermijden Nu in de kern van mijn incarnatie creëer ik mijn paden Alles heeft een reden ook al blijf ik steeds malen Denken,analyseren,ontkennen en proberen Mezelf te innoveren en verheffen naar hogere sferen Maar nooit staand boven…

De onraad niet stilstaand af te schuiven op de maatschappij leert hoe of wie je bent in de schaduw van het duister; ondanks schaduwzijden elkaar kunnen overlappen zij aan zij, eens alleen zonlicht andere cellen streelt uit die kluister.…

ik ben dichter dichter bij de kern verder van antiek en dichter bij modern modern past beter veel beter bij mij en ook veel beter bij deze maatschappij meegaan op de golven meezwemmen in de stroom maar niet afwijken van je eigen droom antiek is mooi mooi in je gedachten maar op antieke ideeen zit niemand echt te wachten…

Pasgeboren oogjes knipperen tegen het licht Het is nog wat fel, zachtjes gaan ze dicht Pasgeboren handjes zoeken om zich heen zoeken iets vertrouwds, maar vinden er geen Kleine kleuterkindje duimpje in de mond Zoekt mama's hand als het de klas inkomt De ogen zijn afwachtend, zoeken om zich heen Iets van zelfvertrouwen, maar vinden geen De grote maatschappij…

In de bushalte net om de hoek van de straat schuilt hij voor de regen die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt…

Leiders van deze wereld, mag ik u wat vragen op welk moment leerde u uw respectloosheid? en wanneer nam u uw beslissing, uw ideeën na te jagen Hoe kunt u staan achter zo'n beleid? Is hebzucht dan het enige wat telt Zijn dan uw enige waarden die u door uw oogkleppen ziet macht, corruptie en geld? bent u trots op de mensen die deze…

Ik ben uit de parade van maskers gestapt ik zie ons nog marcheren met een stijve glimlach op de stappen afgemeten meermaals liep ik uit de pas clowns veranderden in pierrots muzikanten speelden treurmuziek ballerina’s maakten bokkesprongen houten klazen sloten de rij ik ben uit de parade van maskers gestapt, muziek klinkt in mijn oren…

Steden vol verdwaalden Staan in de rij voor kantoor en sleur Zijn vergeten waar ‘t echt om gaat De tijd gaat te snel om stil te staan Men hoeft zich niet meer te verschuilen Voor de liefde; zij is overleden Zonder doel en zonder bezwaar Snellen wij zo de dood tegemoet…

Op blote voeten kwam zij met een bundeltje niets keek haar ogen uit naar de overvloed van dit westers land zij warmde haar handen aan een fata morgana slikte lang vergeten tranen de oorlog leek voorbij maar was nooit zo dichtbij huis schrijnende beelden van haar moederland waar dood geduldig wacht…

in de binnenwereld waar deuren nooit sluiten en muren doorloopbaar zijn gelden altijd regels zo moet je introvert zijn geen oogopslag durven zien noch de uitgestoken hand aanvaarden van wie nochtans je buurman is en ook niet van een ander de voorwaarden zijn simpel niemand laat je binnen en nog minder weer buiten je gooit je eigen ruiten…

We dragen in ons, zonder glorie, nog altijd onze dromen, een weg bewandelend bewaakt door berken, blanke zwaarden. Konden we ontsnappen aan de dreiging van de rede, het pad verlaten en de zilveren stem van de sprinkhaan volgen: op naar de purperen heuvels, drinken van het volle zonlicht, perziken eten in het gras, slapen op rode herfstbladeren…

Een lening op maat Een hypotheek naar wens Kleding in elke maat op voorraad Leef boven je stand mens Kredietbanken ontstaan als paddestoelen Voedselbanken volgen in de sporen Goedgelovigen kunnen niet alles aanvoelen Wijzen kunnen zich er slechts aan storen Een auto die bij je past Een huis dat je niet verrast Een vrouw dient te voldoen…

Omdat we er tot slot zo moe van werden kreeg een blinde vrouw die extra schoen voor zondag, een groot zwijgen vulde ons en over het asfalt klonk fanfare - en weer anderen lachten met zo'n kunstgebit van wie het hardste heeft gewerkt of droegen hun testikels hoopvol op de wind, want wie recht doet komt recht halen, en dat lieten we bazuinen…

Doofstom bespeelt de oude man zijn luchtgeweer over de rand van de loopgraaf in oostelijke richting -pief-paf-poef! We worden ongehoord begroet Later pakt hij zijn schoffel harkt zijn loopgraaftuintje vol overgave aan Wimpers richten tralies op tegen de zon glimpen bunkers vol geheime holten Zware deuren klampen hun hangslot stevig vast…

De gestaalde slurven braken bulkend beton hokjesgeesten tekenen voor het heersende echelon die kostprijs van het groen versus de opbrengst van grijs, alsof zij slechts stuivertje wisselen voor de allerlaagste prijs? Velen van hen dragen kleurloos donkerblauw adepten met een stropdas, marchanderend over het ideaal van de economische bouw.…

Ik zie, ik hoor zwarte hemden of zijn ze bruin vuig vals gegiechel een gemene lach, de triomf van een troebele dag Ik zie, ik hoor trompetgeschal tromgeroffel, een hamer een cikkel, of was het een troffel wie ziet zich zelf nog aan in de spiegel na deze stem in de nacht O mijn lieve God: wat heeft onze twijfel ons nu weer…

Ik ben zo anders Losgeslagen Dat is zeker Dat is waar Is anders zijn dan soms een ziekte Iets heel engs, niet zonder gevaar Siert het mij Om om te lopen Weg van anderen Uit de rij Gewoon je eigen weg bepalen Schijt aan alles Vogelvrij Is het anders Om te kiezen Voor jezelf, voor je gevoel Eens niet te doen wat men verwacht Te leven…

Een meisje wat de wereld wil ontdekken in de bloei van haar prachtige leven is niet meer door de waarheid te wekken en bereid haar ziel en zaligheid te geven Overstelpt met nepliefde en aandacht komt zij in een waanwereld terecht afgesloten van de veilige buitenwacht raakt zij steeds meer aan hem gehecht Hij die bedorven is met een zieke…

Jij gaf je over aan het onbekende huis en haard heb jij toen verlaten jezelf blootgesteld aan doffe ellende maar jij had dat zelf niet in de gaten Voor mijn gevoel dook jij onder in een roes van fout verlangen langzamerhand kon jij niet meer zonder waar zou jij nu weer uithangen In zes maanden werd jij jaren ouder vergald, verslaafd en…