Alle inzendingen over plastic jasje

Dat kale kopje van een plastic pop Daar lijkt geen enkel levend meisje op.…

Plastic zakken vliegen door de straten. Ik houd me amper staande op de stoep, ontwijk intussen alle losse troep. Maar toch ben ik een beetje uitgelaten. Ook al beleef ik angstige momenten, ‘k geniet toch van het spel der elementen.…

Lunchpakketten In bomen hangend Naast plastic Van firma Mac Koning van Zwerfvuilland Big Mac aaanwezig In berm en sloot Dan is 't contrast Met zoiets onbestaanbaars Als 'n voedselbank Onuitstaanbaar groot…

Plastic ik test de trekker onder mijn vinger. BAF! Een explosieve ontbranding. Karton vliegt van de kaart af, een gat in de binnenste kring. Kunnen we het nog begrijpen? Of, is het al te laat? Dat het niet het wapen, maar de mens is, die het wapen gevaarlijk maakt.…

op maandagmorgen haast ik mij door kille koude straten een verdwaalde meeuw scheert laag voorbij duikt op een plastic bakje friet met een hoofd als een vergiet en mijn hart vol gaten loop ik door en door en door die kille koude straten…

Blauw plastic broeit boven zwetende hoofden vol vervlogen dromen zon schijnt en brandt boven hoop hoop op anders leven en overleven in donkere ogen lege buiken huilen…

Golven komen af en aan Het strand raakt bedekt Plastic Blik Hout Touw Zeewier Olie Vogels worden vleugel lam Toeristen blijven liggen op hun rug Zij vliegen straks wel terug…

Uit China halen wij een hele hoop Omdat ze daar van alles exporteren Van plastic speelgoed tot aan kinderkleren En dikwijls ook nog gif toe op de koop. Maar China haalt weer melk bij onze boer. Dan kan daarin meteen dat gif retour.…

Vandaag graag aandacht voor de oceanen, dat water vol gedumpte plastic troep, die rijk met zwerfvuil opgevulde soep waar vissen zich een weg door moeten banen. Waar gaat het heen! Wordt dat geheel en al een wereldoceanentranendal?…

De piercing voor de koeien is passé Geen rund dat dat nog trendy vindt vandaag Straks schiet de boer een chipje in de maag Dat niemand ziet en geurt naar orchidee ‘Toch jammer,’ wist een koedier te vertellen ‘Je kon er vaak heel goed klauwvrij mee bellen.’…

de giraf was van hoge komaf ze keek op iedereen neer ook op de grote poolbeer hij zei: 'mevrouw de giraf van hoge komaf' kijk eens naar mij ik ben een heer IK de grote poolbeer ik heb een pelsen jasje aan al mijn ganse loopbaan wat heb jij in te brengen ? alleen jouw uitschuifbare nek ?…

Een modieus gevoel omarmt een kleurloos type: kijk hem daar eens innig in z'n flatteuze jasje zitten! Maar na de paskamer staat daar Monsieur Comme il faut. Wellicht schemert er tóch nog een wereldkerel in hem. Uiteraard met een topjob en een welldressed woman die hem versiert: 'Spannende snit, Piet.…

Maar reken maar dat ze elke avond dezelfde bos krijgen op alle bühnes van het land rozen van plastic voor de goedkoopte. -------------------------------------- uit: 'Remco Campert dichter', 1995.…

het hele landje met vijver en al geborgen tussen strippenkaart munten en papier waar ik ook ben achter dof plastic blijft ze rennen oren plat staart zwierend zand stuift op zonder terugval --------------------------------- uit: ' De klik van de riem', 2006.…

Ik heb verdriet maar mijn tranen zijn droog ze zijn als zand in de woestijn zoveel dat eigenlijk niemand nog ziet hoeveel ik heb verdriet je zult het niet vinden ik heb het ver weggestopt ik draag het in plastic zakken niemand die daar in kijkt mijn verdriet is er gewoon en niemand die nog opkijkt het is er.…

er zijn harten van zilver er zijn harten van zand je hebt harten van koper en je hebt ze van kant er zijn harten van plastic er zijn harten van glas je hebt harten van suiker en je hebt ze van was er zijn harten van rozen er zijn harten van hout ik heb zelf al gekozen: dat van jou... dat van goud…

Dus niets – geen plastic, luiers, meubilair – mag na één keertje weg, zegt straks de wet. Ik vrees dat ik mijn lot niet meer ontwijk: de overheid eist name-lijk mijn lijk.…

Doe maar van plastic; gaat-ie langer mee.…

De IJskap smelt, het water stijgt en stijgt… De Plastic Soep breidt zich voortdurend uit De Afvalbergen groeien naar verluidt te hard, maar wat de mensheid ’t meest bedreigt: De grote Koffieschaarste komt er an Daar word ik zo intens verdrietig van…

De mens vervuilt water inwoners gaan dood door olie, door plastic of wat dan ook. Het koraal sterft af diersoorten verminderen er moet iets veranderen het moet nu stoppen. Want ook ons drinkwater is niet langer vrij van drugs, legaal of illegaal en vormt een reëel gevaar.…

Het is wel even moeite doen maar dan wordt het wel helder de vage foto geeft hem prijs als ook de tekst van eigen hand: de dating-man met rood colbert hij schrijft in het profiel op de bewuste site: weet je wat ik nou zo vervelend vind dat is als vrouwen drammen, dat hij er absoluut niet tegen kan als hij haar niet begrijpt en zij…

Moeder en dochter Zwijgend worstelend met het bestaan Zagen zij mij tegemoet Dochterlief gedrongen in haar lijf Heur handjes verpakt in plastic Handschoentjes van het type benzinestation "Ook nog een huidaandoening", dacht ik Zij passeerden mij, hand in hand, En liepen samen naar de zon.…

Want plastic heeft z'n beste tijd gehad en fijn stof - uche uche - is er zat!…

mijn beste beentjes zet ik voor bij vierdaagse wandeltoer zwetend zwoeg ik kilometers over zeven heuvelen dieptriest word ik bij het zien van het gladiolenlegioen ik haat die plastic bloemen bekeer mij tot de virtuelen van huis uit ben ik strompelpoot loop wél voor echte rozen…

In een plastic tas. Zij wist nog niet, wat ik daar zag: Dit was niet haar man. Misschien kon ze het voelen, toen haar ogen de mijne raakte in de bus die op tijd vertrok.…

ben ik een reiziger door de seizoenen doch naarmate de lengte van de reis besef ik steeds meer dat het leven een reis is door de seizoenen vandaar dat mijn hedendaagse gedichten dieper gaan dan de ogenschijnlijk nuchtere observaties die ik onderweg beschrijf mijn gevoel zegt mij dat ook het leed verpakt dient te gaan in een zondags jasje…

verblind door zon en gruis en stuivend grind verhaalde van zijn bloemenkind Verloren en nooit opgespoord daar zijn voeten vastgeboord verstilden in het zwarte boord terwijl zijn schaduw zonder woord zich voorttrok langs zijn stoffen koord Stijf gestokt in diepe zanden uitgedroogd en niets om handen stond hij daar te waterlanden in zijn jasje…

Je komt op een receptie, van de gasten ken je er geen, je vindt uiteindelijk een plek aan een tafeltje van steen, drinkt je koffie, eet je taart en denkt dat ieder naar je staart, je frunnikt aan je jasje, rommelt in je tasje, links een rug, gejast tot op de grond, rechts een plant tot het plafond.…

Een eindig jaar Korte dagen, lange nachten Menig mens z’n energie spaart Het ochtendlicht blijft afwachten Wolken hangen stil in de lucht De wind slaakt menig zucht Een koude wandeling bezorgt rode wangen Het oude jaar wil zich met nieuw jasje behangen Het thuis zitten voor de buis Gedachten hebben het jaar uitgepluisd Witte vlokken die…

De ego's van nu gevuld doorregen en opgediend als warme happen in een slechte snackbar eenvoudig weg te doen in plastic bakjes en te overgieten met kleffe bende hun thuisfront hun ideaal hun passie om gevreten te worden zonder ooit te aanschouwen wie hen verorbert of wie hen uitkotst…