Alle inzendingen over po�zie OR schrijven OR lichtvaardig

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Zie daar zijn spandoek met de tekst: ‘Kijk, wij zijn gelukkig samen!’ Maar niemand om het vast te houden, niemand om het voor te lezen.’ ‘Gelukkig niet!’ hoor ik haar denken, maar niemand om dat op te schrijven.’…

goed ik ook kijk, ik zie er geen Sommigen zien een oude vrouw, maar ik, ik zie het echt, ik zie jou!…

Ik probeer geen reactie te ontlokken, maar waarom zie jij niet in mij?…

Zie de krokusjes en de narcissen in de bermen staan. Bloesems beginnen knopjes te vertonen. eieren uit vogelnestjes beginnen uit te komen. Sneeuwklokjes steken met hun kopjes boven de grond uit. Hoor de vogels met hun gefluit. Bijen kun je horen met hun gezoem en strijken neer op een bloem; en zuigen allen de nectar eruit.…

‘wat jij me toe dichtte’ weet je nog we renden de heuvel af langs lieflijk zwaaiende halmen en in jou zong de zomer, ter hoogte van mijn hals ik liet me ruggelings vallen in je armen en in de bunker waar poëzie het verleden verschoof vol vertrouwen, om dromen waar te maken met die immer voortdurende vraag je was meer dan hartstocht…

Een mens voelt zich toch wat bescheten, nu eigenlijk is gebleken, dat men van overheidswege best kans ziet te minderen op uitgaven! De regel is dus wel degelijk: als het kalf verdronken is, dempt men de put. Bron: Doelstellingen coalitieakkoord bereikt- Zuid- Holland bespaart € 25 miljoen met minder taken en personeel!…

Acryl blauw water, zijn huid is transparant, zie de bodem niet.…

straks zal ik mij neerleggen in grote ernst de dood verblijden met cirkelende tijd maar nu van mij tot jou wil ik dansen en in het minste ogenblik -zo dicht bij jou gezeten- wil ik meeuwen vinden in elke lucht een zachte galm van dag naar duin levenswarm als wind ontvangen…

Kijk naar de bloesem en zie, de schoonheid van de wereld. Kijk naar het jonge malse gras en zie, de frisheid van onze planeet. Kijk naar het riet dat onbezorgd wuift in de wind en geloof, in vrede op aarde. Kijk naar de druiven en zie, onder onze zorg kan ze tot wijn kan verworden.…

Zie de vlag. Het rood wit blauw staat fier in top. Met vlag en wimpel bloeit de trots en voelt de vrijheid plots; als een samenbindend element. Een volk dat weer de eenheid kent. Geen vijand krijgt Holland klein. Want voor rood wit blauw in top moet men een morele winnaar zijn.…

en als je ze ziet blijf dan vooral van ze af Paradijsvogels zijn uniek want als je ze ziet blijf je je vooral verwonderen Paradijsvogels zijn tijdloos want als je ze ziet staat de tijd gewoon even stil Paradijsvogels zijn ook mensen met een zeldzame helicopterview van het wereldse en het paradijselijke Paradijsvogels zijn veelal po…

wentelend in de volstrekte eenzaamheid van een absorptienevel mat ik mij een maatje aan en werd als dubbelster verschoten radicaal lichtvaardig waar- genomen met een boeggolf en een plasma- staart in de walvis bracht licht uit krakende luidsprekerconus klinkt onbestemde pruimenmoes van afweer en rukt na eeuwen rede mentaal onweerbaar…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ik weet nog niet wat ik ga schrijven misschien lantarenpalen schijnend in vallende sneeuw of een eenzame reiger en hoe alleen ze kunnen zijn mogelijk een binnenvaartschip in een sluis en ik zie haar naam wie weet iets over voetbal en de goal van het jaar zo prachtig maar zeker mijn verdriet en dat ik haar mis voor altijd…

Mijn lever, mijn milt hebben zich volgezogen met veel teveel bloed Ongeneeslijk po- sitief, waagt hij te betwij- felen of hij sterft Tijd zal mij leren wie uiteind'lijk de tango met mij zal dansen Tot die tijd pluk ik de jaren die mij resten samen met mijn lief 'k Laat mij pas kennen als mijn lach écht gaat huilen 't Noodlot nabij…

Dat was de titel van het boek dat ik ooit schrijven zou... De twijfel bij het opvoeden en doe ik het wel goed ? Nu zie ik mijn kinderen en denk Het boek is al geschreven Het is een bestseller geworden !…

Een bultrug zwom bij Texel uit de zee En is daar al een keer of twee gestrand Een Noorse spuitgast ziet een haard in brand Maar staat te kijken naar een dvd Soms ben je van onwrikbaarheid doordrenkt En past alleen de waarheid die je denkt…

in de krant stond een bericht de overledenen zullen schrijven ze hebben een nieuw bericht dat elk individu moet lezen wat het is weet ik niet omdat de ogen zijn gesloten ik aarde ruik en pieren zie die door het bloemperk kruipen maar ga het maar lezen misschien gaat het over vrede of pistolen die dagen en nachten korten het is vast…

en altijd altijd blijf ik maar denken dat ze iets vertellen die witte wollige wezens die in allerlei vormen licht en luchtvaardig voorbij sluipen zelfs onderwijl nog van gedaante veranderend om mijn gedachten daarmee te stimuleren of te kwellen maar wat ze vertellen ik vraag het aan het kind in mij het zwijgt maar kent wel degelijk…

en weer gaat de storm liggen schuiven wolken voorbij het spiegelbeeld van oceanen neemt regen mee naar verder hoe zie jij wind zie je letters zie je bomen of zie je bladeren door onzichtbare handen voortgeduwd waar zal je over schrijven als de straat koud en grijs van grauwe regenwolken geen schuilplaats meer biedt als op winteravonden…

geurt dat polderend haaks op rechte lijnen staat vaak innemend vriendelijk als het om teksten gaat waarbij de maatschappij mijn klankbord is in normen en waarden die tijd en opvoeding paarden ik behoor tot een groep die kennis van zijn roots uit dezelfde tekens haalt of later terug vertaalt zo heb ik de bron van mijn schrijven…

De onzekerheid overwonnen onderneem ik mijn eerste stap zal 't me gaan lukken ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt…

duister woelen schrijven is sterven in de herfst…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…

ik schrijf om te herinneren maar ook om te vergeten of om te kunnen zeggen wat anderen reeds weten ik schrijf om te verjagen of in mijn hart te sluiten om niet te hoeven praten of juist te moeten uiten ik schrijf om druk te zijn of om stil te blijven om weg te kunnen dromen of angsten te verdrijven ik schrijf voor jou alleen of honderdduizend…

Schrijven stille kreet Je verstaat het keer op keer Mijn koele bloedend woedend hart Schrijven stille kreet Letters vallend uit mijn gedachten Verleden heden of een toekomstrede Schrijven stille kreet Je roept steeds harder Ik mis je, meer en meer…

schrijven is niet moeilijk maar vaak pijnlijk woestijnen droge stilte in het willen begrijpen zit gedrevenheid altijd weer rijzen vragen die als nomaden door het denken zwerven net als je denkt te weten ijlt de waanzin voorbij spaties van leegte die het hart niet konden vullen…

Geldingsdrang vormt de lucht van bruin bier en rook de scheppende ziel vereeuwigd op papier een hobby gevuld met creatief vertier en voel jij die prikkel tot schrijven ook?…