Alle inzendingen over poolster OR marslied OR Voort

Volhardend geloof is in het daagse leven en klein gebeuren, nuchter, met bezonnen geest, Gods wil gedenken en doen.…

Hoe jij de essentie wilde bereiken van de stille pijn in het verdriet woorden die niet zwijgen konden aan kon raken in het benauwde zijn de droeve vreugde van de zielenpijn en ik die jou nooit troosten kon jij leeft voort waar ik begon met smart in mijn zwijgen bonst jouw dichtershart.…

Voort, door naar 't drukke rulle zand! Voort, door! Verliest geen tropentijd, spoedt u per Sprinter Tienmaal per uur vanaf CS naar ginter Uw plek onder de zon gaat straks teloor Waar 'n vlucht door de geluidsbarrière gaat Daar ligt heel Holland, suddert, bakt en braadt...…

Hoewel de hemel ervaart dat afstand slechts een gegeven is dat het overwinnen zit in het echt willen en niet zozeer in de waarde uit economische zin. Wanneer het hart de hel gezien heeft en de pijn als tranen is geweest de regen zal nu zachter zijn ook al is de wind zo koud mijn bloed is rood en warm en ik deel mijn blik met engelen…

Lange dikke wollen jas Altijd eendre zware pas Loopt hij voort en loopt hij voort Loopt van oost naar noord naar voort Stopt en staat heel even stil Denkend dat hij keren wil Loopt weer verder dan naar noord Loopt hij voort en voort en noord Zoekend zoekend naar het oord Waar z'n kinderziel ooit werd vermoord…

Voort mijn bruin! Voort mijn bruin! In de stap! Rij nu knap, - 't Is geen grap - Door de tuin. Stil wat, paard! Wees bedaard, Of 't bekomt u slecht. Voort mijn beest! Voort mijn beest! Op een draf 't Bergje af! - - 't Hondgeblaf Niet gevreesd. 't Spreekwoord zegt Wel te recht: Blaffers bijten niet.…

als ik voor jou de zon kon zijn zouden tranen nooit meer vloeien maar verdampt in warmtestralen als fonkeling in je ogen gloeien en eist het lot dan toch eens wreed dat nacht van binnen pijnlijk schrijnt zou ik dicht naast je willen blijven tot duisternis in ‘t gloren kwijnt mocht ik voor jou de Poolster zijn zou ik als baken voor je stralen…

Er stonden drie kruisen op Golgotha, Maar de boer hij ploegde voort. Magdalena, Maria, Veronica, Maar de boer hij ploegde voort. En toen zijn akker ten einde was, Toen keerde de boer de ploeg En hij knielde naast zijn ploeg in het gras, En de boer, hij werd verhoord. Zo menigeen had een schone droom, Maar de boer hij ploegde voort.…

hart brandt onstopbaar onblusbaar voort gevoed door liefde of haat…

Het hoofd teder gebogen de hand aan de rand van haar hoed met vast gebaar tegen de harde wind Haar borsten toont zij met trots rokken wapperen om haar lange benen die dansen met sierlijke passen spelen spot met de wind Zij schrijdt vastberaden voort niets kan haar deren Al zo lang bewonderd mijn bronzen beeldje op tafel.…

Voort gaat de trein De ene keer snel de andere keer langzaam Maar stoppen doet hij niet De weg achter hem is bedekt door mistflarden Voort, voort!…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

O wee, als de minister-president Ons landgenoten weer eens toe gaat spreken, En ongevraagd bij mij weer in komt breken, Al raak ik aan zijn praatjes wel gewend Want elke keer zegt Mark met droge ogen Dat we - althans voorlopig - nog niks mogen.…

Hij heeft onlangs een hoofddoek vastgebonden maar zag te veel; een nikab dus gepakt ’t Werd niks, ze had nog veel te veel contact De boerka heeft hem wél erg opgewonden Van slag is hij: volkomen kwijt de kluts door giebelende, geile bivakmuts…

Heb ik heel de wereld bereisd, gevoelige zinnen op de tocht nacht die opstond voor weeën in de kou naakt en vogelvrij de witte noorderzon heeft de maan vervolgd gejaagd ontevreden als een bruine beer het hart verscheurd met grommen de poolster fonkelt intens vol geluk met spijt een scheidingslijn trekkend verdient moe de…

De feniks heeft zijn Hoofd begraven in de as Die hem aan alle kanten Omgeeft, zijn lichaam voluit bedekt - Over hem heen groeit Het onkruid dat gretig Omhoog schiet uit Deze hopen puin en as En met een schok besef ik Dat hij zichzelf is geweest, En dat ik die feniks was…

De steen die door Bittere kou bevangen is, De barre winter Ter nauwer nood doorstaan, Voelt de zon Van het nieuwe licht In zich groeien, Komt langzaam tot leven - De lijnen die in haar wonen Roepen haar op in beweging te komen Op naar nieuwe verten te gaan…

Vlieg voort, o mug, mijn snelle bode en fluister Aan de oren van Zenophila héél zacht: 'Gíj slaapt, vergetend lief, híj waakt en wacht.' Vlieg voort, vlieg voort, mijn zangster zoet, maar luister: Spreek zacht en wil haar slaapgenoot niet wekken, Dat gij niet wekt míjn ijverzucht'ge trots.…

terwijl de rivier haar diepste punt nog altijd niet bereikt heeft duurt de droogte voort en voort sporadische druppels verdampen reeds boven het oppervlak alleen regen - dagenlang - kan enig soelaas bieden voor het brandend zout en het verloren zoet…

Urenlang jagen ze voort over de vlaktes: de onweersbuien.…

ijzelt op de rails bevriezen sein en wissels grotendeels - hoe reist men toch in een siberisch oord - de nederlandse sneltrein glijdt zo voort maar kijk eens wat passeert hier op de rails een lentelam dat dartelt nog zo speels langs dwarse liggers graast het ongestoord wat raast de nederlandse sneltrein voort…

Je bent bij mij nog vele jaren Ook al ben je er niet meer Straks met zilver in mijn haren Lees ik jou nog, telkens weer Je leeft voort, mijn stoere vader Je leeft voort, jij knappe vent Ik ben blij dat in mijn schrijven Jij nog steeds aanwezig bent…

Loslaten van dromen en plannen, van tekens en licht om voort te gaan in stilte van klein gedicht; loslaten van vreugde en pijn, herinnering en hoop, om voort te gaan in niet-weten. De wortels vergeten, de toekomst, de dagen, om enkel te vragen te worden gedragen.…

Gezegend gaan we voort langs zondagswegen Gezegend Uw Woord overwegend Uw Vrede bekoort Gezegend gaan we voort! Ik heb er een melodie bij gemaakt zodat het ook te zingen is b.v. als antwoord op de zegen. Zie voor de partituur mijn blogspot.…

Het plein, waar demonstranten voor je staan, Dat is mijn plek, ik zit er zelfs bij regen, Al heb ik daar nooit wijn of bier gekregen, ’t Is leuk, maar waar komt al dat bloed vandaan? Is Erdogan er weer? Ach, wat dan nog. Want tegen zijn advies in, ga ik toch!…

Mijn vrouw herinnert mij de ganse dag Aan mijn verplichte huiselijke taken Ze vindt dat ik de boel niet moet verzaken En roept constant: “Ga toch eens aan de slag” Alvorens ze nog veel meer klussen meldt Heb ik de muilkorfplicht thuis ingesteld…

Met tomeloze energie Heb ik je gezocht, Mijn leven lang Uitgekeken naar ons Samenzijn waarin we Alle tijd uit het oog Verliezen, alleen nog Zicht hebben op elkaar - Met een verbeten trek Om mijn mond zoek ik je Maar vind je niet, Zie je niet, Want als ik naarstig Naar je op zoek ben Zie ik alleen Een zwart gat In mijn…

Mijn tranen komen niet voort uit verdriet ze komen wanneer de bomen kaal en levenloos lijken mijn hand de zon maar niet kan bereiken mijn tranen komen voort uit ijzige kou door de wind in de winter tegen mijn gezicht en dan loopt het niet zo in de gaten dat ik jou verstopt heb in dit gedicht.…

datgene wat in mijn keel brandt het verlangen de liefde de hoop verslonden versplinterd vergaand verkast verhuist naar de planken naar hemelse kasten het rad draait voort en voort en voort en voorvluchtig ben ik voor het heden het verleden verhalend vertaald de taal geliefd de taal gehaat de tweestrijd mijn gespleten persoonlijkheid…

De trein dendert voort, wordt gestreeld door zware damp uit de fabriekspijp.…