Alle inzendingen over realiteit

vrijheid die je krijgt grenzeloos misbruiken en dan vragen om respect kansen die je krijgt achteloos negeren daarna klagen over kansloos val me niet lastig met je waarheid verpakt in leugens door de ontkenning van elke realiteit…

Ongehoord hard kwam de klap aan, de realiteit werd verdrongen. Gisteren was jij er nog, zal ik nu geen vreugde meer kennen.…

Ik wil dromen aan de realiteit ontkomen ik wil de prins zijn Sneeuwwitje kussen de zeven dwergen zien en met hen dineren als je mij daar spot zou je zweren dat ik behoor tot die heren ik ben meester van mijn dromen het ontbreekt mij niet aan realiteitszin maar het kwaad komt er niet in.…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

Zij zullen eens wakker worden als hun realiteit wordt verstoord en deze zichtbaar in zijn beelden wordt verwoord. Niet altijd is het de droom die hen beliegt, maar veelal is het de werkelijkheid die bedriegt.…

Overmatig eten Overmatig drank gebruik Overmatig harde muziek Zo hoor Je of zie je elkaar niet Een soort van verdoving Voor de realiteit Dit voel en zie ik veel gebeuren om me heen En dat voelt heel eenzaam voor mij…

als druppels vallen op je huid spatten zij uiteen zonder geluid magisch traag zoeken zij een weg op kippevel langzaam, omlaag zwevende gedachten pleiten voor extase weg van realiteit druppels blijven verbazen…

Woorden Al maar woorden schieten door mijn hoofd Beelden allerlei beelden van de realiteit beroofd Sneller alsmaar sneller raast de wereld voort Schreeuwen heel hard schreeuwen al word ik nooit gehoord…

Vergif als herinnering, koortsdromen tot gevolg, een zeer vertroebeld zicht, de eigen realiteit. Plots die ene zonnestraal, aanvankelijk nog zwak, groeiend in kracht, nieuwe plantjes bloeien, tot een bloemenpracht. Die bloemen, dat ben jij !…

september drijft in regenbuien naar oktober de wilde eenden zijn er nog alsook wat schokkend nieuws als vals getij licht en donkervallen argeloos in stervend gebladerte en wij maar belachelijk doen in een mengeling van eigenheid realiteit en dromen…

Wat geluk is, Vraag je mij, Geluk, gewoon Geluk, zo onbeschrijflijk Dat het op een vreemde Manier realiteit kan zijn, Zo werkelijk dat ik er Zelfs in kan wonen, Soms ver, soms onbereikbaar, Soms niet meer te achterhalen, Maar alleen nog te vangen In de woorden van dit gedicht…

mijn fantasie gaat op de loop als ik probeer te dichten realiteit verliest zijn weg het leven krijgt andere gezichten en maak ik dan een mooi gedicht waarin ik mezelf omschrijf voel ik me soms de Bergerac en ben een prachtig wijf…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

Vaak streeft hij artistiek een hoog niveau na En soms gaat hij met prijzen aan de haal Maar voetbalarchitect Louis van Gaal Wordt niet echt gewaardeerd in Barcelona Hun godenzoon heet Antoni Gaudí En bij Van Gaal zegt iedereen Lou-wie?…

als ik het netgedicht zou ontbinden rest mij dan een loos gedicht, een schrijven van minder gewicht het kan ook zijn dat door de scheiding mogelijk iets verschijnt als aantoonbaar zwaargewicht en wanneer ik de kreten ontdoe van het hart worden dan de letters moe of ontgaat mij dan die ene smart, en blijft de lezende zondagschilder…

Voel je je niet alleen wanneer je vlucht naar eens plaats die niet en door niemand te bereiken is Wanneer die dreigende tonen van de eenzaamheid op je inslaan Vlucht je dan voor jezelf of voor de harde realiteit?…

zie de realiteit vervagen in dromen waar niets wat het lijkt nog werkelijk is laat wat ik voel de fluistering breken waar stilte sluimert in de schreeuw van een hart en hoor wat ik denk steel mijn dromen waar alles heel vaag eens is geweest…

Ze denkt de weg terug te weten maar komt niet verder dan haar eigen verdwaald zijn in het uur van de dag van de maand van het jaar gevangen als ze meestal is in haar eigenste wereld Voor ons een onbekende planeet voor haar soms bitter soms zoet maar altijd realiteit…

afgelopen nacht je huid zo zacht je ogen zo zwart het deed me zo goed dat ik je weer heb ontmoet en toen de ochtend mij deed ontwaken moest ik even een traan laten omdat de realiteit zoveel stiller is de droom versterkte het gemis.…

ik hoor je klagelijk zingen diep in mijn hart ik zie je hulpeloos springen in deze wereld zwart de aarde breekt je valt diep je smeekt je wou dat je sliep en droomde vol geluk want de realiteit maakt je stuk…

Ik zie de puntige realiteit en vlak deze zo nodig af, op dit moment is het niet veel anders.…

De boodschap is te hard gedachten te verward niet te weten niet te voelen realiteit vervangen door vergetelheid verdrinken in de roes van zware rode wijn alleen maar drijven onwetend blijven tot het verdringen begint te wringen met elke werkelijkheid…

Nederland het land van dromen en het land van de werkelijkheid Nederland het land van de 'drones' straks met helikopter-view de realiteit Laat ze maar komen laat ze maar vliegen als bromvliegen zo klein Innovatief Nederland nu nog de 'drones-mepper' ontwikkelen!…

Is het misschien nieuwsgierigheid het ademloze snakken naar de kick die me bijna verstikt op weg naar de overkant als een koorddanser tussen hemel en aarde die zich opwindt over de hoeveelheid lucht die hem langs alle zijden omringt de proporties van de realiteit verdringt zijn veren met honing ingesmeerd een sprong in het duister waagt…

wij hebben samen de sprookjes doorgenomen ze teruggezet naar dromen om er meer creativiteit in te laten komen in het lezen en weer beleven wordt de wereld ruimer in zijn mogelijkheden toch verdichtten relaties tot een knus geheel waarin warmte en vertrouwen een fundament was waar je ongezien op kon bouwen zonder ingrijpende…

de zon gaat onder in ademloze stilte van roze snaren…

Jij die hier naast mij ligt, ik hoor je adem niet, in de schaduw tussen stadlicht en nachtlicht, arm om je hoofd, zo stil en ver verwijderd. Waak je of slaap je nu, denk je of droom je? Ik werd wakker vannacht als gestreeld door je hand, op mijn voorhoofd gelegd, mijn denken geregeld, mijn angstige zorgen gesust en verminderd. Heeft een droom…

Wanhopig tot op het bot wachtend wanneer de realiteit zal komen in zijn schulp van spijt en hopen lege dromen verblijft hij tot hier waar mist zijn dagen blijft bestoken, dronken in licht en donker richting onbestemd. Elke regel is een nieuw begin elk midden blijft erin en elk einde verlegt wederom zijn zin.…

Richtingloos los van zee en aarde zweefden zij als witte meeuwen loom verwarmd door moeder zon de twee kinderen van de wind Als verliefde vlinders fladderend rondom elkaar steeds even rakend waarbij vurige vonkjes oversprongen zoals bij sterke elektrische magneten In het dal van de engelenkloof daalden zij in cirkels naar omlaag bedreven…

ze wonen er, mijnheer dat doen ze al jaren in huizen van karton rond straten zonder steen ze warmen zich, mijnheer verkleumde handen tegen grauwe wangen ingevallen waar loosheid in liefde speelt en soms lachen ze, mijnheer met het getinkel van een stuk dat glimmend wordt aanvaard voor een stukje brood morgen ze zijn er, mijnheer dat…