Alle inzendingen over reden OR glimlach OR emotie

Een onzin is een zin Die niemand hoeft te schrijven Het is zo zonde van de tijd Want hij zal niet beklijven De rede daarentegen Heeft zo veel meer betekenis Het begrijpend onderscheiden Dat gezonde mensen eigen is…

Heerlijk dromen vrijheid zonder schuld zonder zonde madeliefjes rijgen bomen beklimmen spellen spelen één tot zeven wie zal mij een kusje geven spel en nooit te oud hoepelen, tollen, verstoppen dropveters stelen er touwen van vlechten droptouw springen volwassen overgeven aan passie los van rede irrationeel zonder schuld.…

Uithollend je betoog is daar nog het geslepen tegenargument dat woorden niet konden weerleggen, het ongehoorde, ondermijnend al wat vertrouwd je zinnen zeggen. Afwezigheid voorwendend tot je zwijgt houdt het zich klaar. Wat je aan leven maakt zo bagatelliserend tot een speech voor lege stoelen, niet iets wat je met overtuiging houden kan.…

kijk ik lach de heelheid van mijn tanden vertelt een verhaal uit ooit toen knekels nog een huis waren bovengronds scharen zeven vogels en een blauwe lucht…

Vanuit het riet Openbaart zich een lied het refrein gaat zo het leven krijg je kado Iedere dag is het feest als je maar tussen de regeltjes door leest Meer Goedemiddag dan vaarwel ik lees je en zie de vrede ontiegelijk snel alles komt goed En alles heeft een reden…

Net voorbij de rede komen Goden voorbij die zo lang Monddood zijn gemaakt, Maar die zich in het zicht Van de eindstreep duchtig roeren…

Een glimlach van jou Maakt mijn hele dag weer goed. Een kus op mijn lippen maakt me weer blij, ’t Is hoe je het doet. Het vertrouwen dat je schenkt, De omhelzing die je geeft, Hoe je me vasthoudt als ik je nodig heb, Hoe je in het moment leeft.…

O zo klein en mooi puur uit onverwachte hoek een glimlach schittert.…

De nieuwslezer brengt monotoon Het nieuws elke dag, doodgewoon Hoe anders zou het zijn wanneer Hij zijn gevoel mee liet spreken Zo van: verdomme weer geen zon Verdomme weer een misdaad Verdomme weer een kind zoek Verdomme weer.... Maar; de nieuwslezer brengt het nieuws monotoon Elke dag, heel monotoon Misschien maar beter ook!…

de reden van het lijden is het leiden van de rede…

Leer mij dat tussen kennis en emotie er nog zoveel valt te weten zonder wetenschappelijk gezag; dat leren lopen zonder 'kennen' leidt tot 'kunnen' bij een moederlijke glimlach. Moeder laat mij nog eens leren van die eerste wankele gang, spelenderwijs.…

Geef mij een rede om nog te praten, geef mij een rede om te begrijpen, geef mij een rede om nog te bestaan... In deze harde wereld van zinloos geweld, misbruik, manipulatie en verderf.…

Niet omdat je de mooiste ogen hebt dat is het niet voor mij Je laat mezelf kennen Door je liefde word ik blij Niet omdat je de zachtste haren hebt dat is het niet voor mij Je laat mezelf kennen Door de woorden die je zei Niet omdat je de mooiste glimlach hebt dat is het niet voor mij Je laat mezelf kennen De reden?…

Tranen vloeibare emotie het reinigen van de ziel hoe lang nog? Zee zee van emotie het wegvloeien uit mijn lichaam. Emotie mijn emotie-lichaam ruimt op ruimt op de pijn, het gemis Hoe lang nog? Maan vanuit het duister zij begrijpt me, zendt haar zachte licht. Hoe lang nog?…

haar handen vormen de melodie van haar emotie beloftevol ik zal er zijn als je me nodig hebt ergens drupt een stille traan…

zieltogend te ontmoeten en vooral geen vragen te stellen alle antwoorden openbaren zich Ik zie U niet, ik voel U wel 'er is geen hemel, er is geen hel' maar U moest ergens mee dreigen niet om mij als mens te misleiden maar te leiden naar Uw evenbeeld ik vind dat wij niet op elkaar lijken maar onze gevoelens zijn identiek zo ook onze emotie…

Op een ochtend, uit het niets, overvielen ze mij. Heftig en onverwacht, nietsontziend, scheerde verstilde pijn langszij. Enkele woorden, angstig, hulpeloos en fragiel, gingen door merg en been. Huilend en ontdaan, onafwendbaar, was ik terug bij voorheen. Mijn diepste gevoelens, verstopt in vlees en bloed, kwamen weer tot leven en…

met één verschil Vroeger zonder te weten Nu heel erg bewust Met deze glimlach Een meid vol levenslust Zwevend op een roze wolk Niets is teveel, niets is te druk Achter deze glimlach Een door het leven gebroken hart Een geest zoekend naar een reden Een meisje op zoek naar rust…

Jij ben degene die niet ziet, ik geef me over, aan jouw angsten voor het donker red mij niet.…

De mensheid is totaal bescheten en gebeten door de Rede die U aan ons laat knagen!…

Het is zomers buiten zonnestralen verlichten de lucht toch zo koud van binnen diep in mij en slaak een zucht wat is de reden dat jij bent weggegaan naar het dal van de doden of juist de tunnel des lichts zo ver weg bij mij vandaan misschien was het je tijd wel zoals je zelf zei maar ik heb je nooit gelooft enkel de kou die jij hier…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht je weet dat je gaat verliezen toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden je moet de hoop nu laten gaan Tranen in m'n ogen tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen wanneer jij er niet zal zijn het einde is…

Trek niet in twijfel dat rede, dat rede, dat rede, dat rede. Een vlieg loopt van de rand naar het midden van het tafelblad en weer terug, volgt enkele centimeters van de zijde, steekt de leegheid van het vaalwit weer in, probeert opnieuw wat ik niet weet en vliegt dan op. --------------------------------- uit: 'Tramontane', 1996.…

De rede van de dichters is niet de rede van de troon, de troonrede is van Beatrix de dichtrede heel gewoon, de troon zul je ons niet zien bestijgen, wij zullen immer met beide benen op de grond blijven, ook rijden wij niet in de gouden koets met een vierspan ervoor, wij doen het met de benenwagen, maar we gáán ervoor!…

als de vale dood grijnzend en kletterend bloedrode modder besmeurt met doodskreten en stank schokkend en ratelend kinderen verscheurt wolken zwarte vogels hakkend en plunderend het levenslicht verduisteren geschiedt ooit een wonder verandert dodelijke haat in liefde zullen we naar rede luisteren…

Dat ik je tegenkwam, je ontmoette Jaren lief en leed deelde, het is voorbij. Dat ik je vriendschap koesterde tot het over was, het is voorbij. Dat ik alle kleine geheimen met je deelde net als de grote tot je mijn ziel raakte toen was ’t voorbij. Dat we samen lachten en huilden emoties deelden, er niks meer te delen viel en…

Vanuit die visie meer tolerantie doet vergaren in een nieuw refrein, het hoofd en hart op het kussen van de nieuwe rede zal rusten, gebotteld in een fles, gevonden op de waterlijn.…

er moet een ratio zijn die dit alles regelt of op zijn minst veroorzaakt de vraag is nu of ik bedoeld ben of er bij toeval in verzeild geraakt dan weet ik of ik mij met de meeste hoogachting en erkentelijkheid gevaarloos voor het heelal er uit terug kan trekken…

Verdriet en pijn Waarom moet dit zo zijn Is dit je lot Een verschrikkelijke ziekte maakt je kapot De diagnose is gesteld Heel voorzichtig is het verteld Chemo om iets langer te leven Maar tenslotte ga je het toch begeven Vechten tot de laatste traan En dan moet je het leven laten gaan.…

De reden, ze lag buiten mijn gezichtsveld. Soms naderde ik haar. Dan weer verraste en ontglipte ze mij volkomen. Hoe kan er iets bestaan zonder reden? En wie bepaalt de reden? De reden…? Bestaat in een mysterie. Want in haar ontvouwt de liefde zich op een wonderbaarlijk manier.…