Alle inzendingen over retoucheren OR verkeren OR verbloemen

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De files in ons land, ze blijven duren. Er komt geen oplossing, ze gaan ijskoud de meters van genoten oponthoud verzamelen en rekeningen sturen. Maar Overheid, als ik u niet ontrief: waar blijft het openbaar alternatief? ------------------------------ ...in een advies aan het kabinet pleitte een brede commissie voor het gefaseerd invoeren…

wie weet was het niks - twee meter van de vangrail schoen op de snelweg…

Bezinning is vandaag tot hem gekomen, hij voelde zich met het milieu begaan, liet het mobiel dus langs de stoeprand staan en heeft zijn oude fiets weer eens genomen. Hij reed de lanen met de fiere bomen, beluisterde het kraaien van een haan, -die net als hij ook vroeg was opgestaan- druk doende om zijn kippen in te tomen. Maar bij de kruising…

ik keur ik kijk de mensen na op hun gebreken zoek uit hoe of ze in elkander steken en of ze aan het eind de weg op mogen of wij ze op de straat kunnen gedogen zodat ze niet te grote brokken maken waardoor weer andre weggebruikers in problemen raken Ach meestal worden ze wel goedgekeurd Maar deze ochtend was ik aan de beurt. En een collega…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Haar sjaal omarmt haar slanke nek beide handen lijden een eigen leven ogen kijken maar ontzien een nieuwe dag terwijl vlokjes sneeuw het zicht verbloemen vlucht gisteren ijzig langs haar gezicht…

Er is geen veertje Vlaams aan mij Wat wil men hier verbloemen? Garrulus glandarius is mijn naam Oftewel voortdurende krassende eikelzoeker. Altijd gewaardeerd als gast Welkom als vaste bezoeker. De stamvader van de gaai Is niet toevallig de papa-gaai !…

Die onkruidplanten - 'k zal het niet verbloemen - zijn vuil: ik zal ze ongewassen noemen.…

Jij bent mijn lieve bijtje Ik jou stoere bij Die zwevend tussen bloemen Hoog boven in de wei Lekker rond kan zoemen Vrolijk, frank en vrij Zonder te verbloemen Is het ontzettend fijn Om jou te mogen helpen Met bijdehand te zijn…

Jij bent mijn lieve bijtje Ik jou stoere bij Die zwevend tussen bloemen Hoog boven in de wei Lekker rond kan zoemen Vrolijk, frank en vrij Zonder te verbloemen Is het ontzettend fijn Om jou te mogen helpen Met bijdehand te zijn…

Wanneer gespleten tongen woorden slaan en lippen blauw zelfs kou kunnen laten bevriezen zullen veren gedoopt in huid op huid het dons altijd kunnen verbloemen al blijft de gift git het blanke vel leest naamloos…

het sensuele van de bonte jasschorten die aldaar op markten bij bosjes worden aangeboden zó zie ik het voor me de lange winteravonden in dunbevolkte regio's vrouwen gestoken in niets verbloemende schorten en dan toch nog plotseling als bij een surprise 'de ontknoping'…

Ik kijk met kleuren zon naar schuimende golven ik voel zand en zout niet genezen wonden warmte en zon verbloemen en helen alsof er niets gebroken is doch woorden winnen niet niet van mijn gevoelens ik wandel hoofd en schouders rechtop ik zoek een mens van mens gemaakt…

de pen streek neer zonder compassie inktzwart besmeurden dodelijk krullende letters het maagdelijke papier de schijnbloei van mooie woorden kon onwaarachtigheid echter niet verbloemen slechts de achterkant van het papier draagt het gelijk haar pen is uitgeschreven haar handen zwart en leeg…

de pen streek neer zonder compassie bloedrood belasterden dodelijk krullende letters het argeloze papier de schijnbloei van mooie woorden kon onwaarachtigheid echter niet verbloemen slechts de achterkant van het gehavende vel draagt het gelijk de pen is leeggebloed in besmeurde handen…

Het verkeer stokte chaos op de rotonde dagelijks infarct…

blauw beent ze door het natte gras opgezette voeten verbloemen de gekleurde was hier en daar raapt ze wat leugens op en hangt ze aan de lijn te drogen ze nam het hecht in handen sloeg haar kruis tegen de grond de hamer lag onbewogen vuile vuisten slaan niet meer op tafel de afdruk van zijn mond…

De Paus wordt weer bedolven onder bloemen Die krijgt hij elk jaar gratis uit ons land Da's op z'n minst 'n tikkeltje genant Zolang hij zelf z'n zaakjes blijft verbloemen In Rome wordt de massa vroom gesticht Hier dooft de laatste katholiek het licht.…

Dus haal me terug, want ik wil niet verloren, eenzaam en in mezelf verkeren, dus zoek mij en hou van mij?…

boven het verkeer hoor ik de jonge merel met grote moeite…

Eén voor één valt een rozenblaadje als gescheurd oneffen getal begiftigd met "ik haat je" in tweeën gedeeld huilt het ik heb je wél lief de volgende verbloeming plukt lovertjes uit de nacht holistisch ontworteld maar opnieuw geënt herbloeit de verarmde tak die gouden regen herkent .....…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

moeder in je kist iedereen liet jij voorgaan nu stopt het verkeer…

Bermen zijn gemaaid: beter uitzicht voor verkeer, klein leven vernield.…

soms is dichten ledigheid verbergen achter wollige woorden dan weer is dichten vertedering oogsten in willige woorden doch meestal blijkt dichten kwetsbaarheid verbloemen het met fragiele woorden weerstand bieden... maar voor de meeste dichters blijft het knokken voor elke strofe die met wegstrepen wordt bedreigt…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Je kunt niets meer verbloemen dan een wereld om je heen een verzonnen fantasie die je niet begrijpt die zelfs jij niet begrijpt je eigen verzinsels.…

Hij vult beide handen met dieprode doornen rozen slaan taal stuk in glas in lood het kroontje speelt met de schaduw rond haar gezicht maar laat in ogen de lach verbloemen beneveld worden stelen verzopen in de laatste steken haar huid blijft lelieblank de striemen leven onderhuids…