Alle inzendingen over rivier OR beeld OR tocht

Levend helder in schimmig blauw stromend door ongeziene velden zoekend naar lager gelegen oorden verplaatsing van geërodeerde elementen voeding voor vruchtbare flora Aan de einder evaporerend met de zee…

de veerman bracht me zwijgend naar m'n doel gene zijde van een ijzig koude stroom daar wenkte -tussen lelies- een fantoom ik naderde, gedreven door gevoel hij vroeg met zachte stem z’n pad te volgen en leidde mij naar schimmen in het veld 'u wordt verwacht', zo werd me nog verteld vervolgens werd hij door de mist verzwolgen de schimmen…

zilveren breedte onder veeltintig grijze atmosfeer wind brengt huivering in de verte daalt de hemel in schuine strepen neer versluiert de sombere toren land en lucht spiegelen in de trage stroom die drast en sombert het land verwatert en regen ruisend meevoert naar de grijze einder…

alsof hij stilstond lag de rivier daar in de ochtend ik loop erover naar de overkant dacht ik onomwonden toen hoorde ik een schreeuw een ekster scheurde in een hoge populier het hemelsblauw ik zag de maan bijna doorzichtig…

Linten van zilver versieren groene velden verdrinken in zee…

de nachten verstommen in neonrood een laatste duwbak in de zilveren vaart der naties wat flarden van overkantse muziek rimpels in de tijd blauwe vaandels in de optocht van hebberige dwazen misthorens blazen de aanval dijken angstvallig op deltahoogte slapen de eeuw uit een sleper ploegt de voren van een nieuwe tijd ze zeggen dat het…

Je hebt het leven Je bent een druppel een druppel in een grote rivier je gaat mee in de stroom soms gaat het leven wat langzamer dan weer wat sneller dan gebeurt er iets wat je leven totaal verandert zoals een steen in de rivier die de route van jouw druppel een onverwachte wending geeft maar uiteindelijk komt iedereen terecht op dezelfde…

overdag en ’s nachts waren we bloemen en deden ons best zoals de rest we spraken die middag af voor een verschil ik zou het afgebroken woord weer terug brengen met een zuinigheid die deed zingen je nam mijn hand in de jouwe en fluisterde over de maan die verkleurde telkens wanneer we over de liefde spraken kwamen we terug bij de rivier…

glashelder spiegelt water met de matte gloed van glanzende vissenbuiken drijvend op kleurende olie, geel en rood en blauw glimmend van de dood waar riet omarmt, kringelt en bronst klotsend tussen afval en stank tot waar het land begint.…

de middag liegt de zon bevriest de dag gele bomen vol donkere vogels ik loop langs de rivier alle kinderen huilen troebele tranen vandaag, die lange, lange dag hier, langs de eindeloosheid doorwaad ik hun levens waar zijn de groene weiden vol wit leven de gele koppen van paardenbloemen die beloofd werden aan hen waarom zwijgt de merel…

Een een imam vroeg afgelopen vrijdag jullie christenen geilen op macht daar zit jullie macht ik antwoordde op diezelfde dag Wie bracht de profeet richting de berg tot op het bot en merg meitreya innana god is een kind iedereen maakt fouten in den beginnen nazi of jood palestijnen ooit ik schrijf misschien niet zo goed een tekening…

Het moet de Eufraat zijn geweest er is geen plein geen weg die nog bestaat geen smalle brug gaat naar de overzijde. Bij de moskee een dwergooruil en wij te laat om dat te zien het moet de Eufraat zijn geweest die zich bewoog maar nooit is weggeweest.…

Het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert naar haar woorden van stilte en verleden en in haar verdriet woont een mysterie vol eenzaamheid en wereldleed een gezelschap van droevige mensen op weg naar niemand, nergens is er leegte de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd met nog meer verdriet van droeve…

werd een spel van kennen en herkennen van tellen en hertellen van taal en verhaal Wij zitten aan de rivier diep in jouw jas gedoken aan niets heeft het ons ontbroken Nog stroomt er die rivier en vloeiend.…

je stroomt bijna over van wilskracht in de morgen, in de middag, in een kerstnacht verscheep je, en voedt, vrij van weeklacht duizend jaren, zonder maren, dat mag aandacht…

Door het als door een god geschapen landschap meandert een smalle rivier zij voedt de bloemen, het gras langs de kant zij voedt het koren op het land kinderen spelen graag in het water zo maken zij een herinnering voor later kikkers kwaken het uit wat voor de een puur lawaai is is voor de ander een pure symfonie een door de natuur gegeven…

achter Terugblikkend is er kort noch lang Zoete, zure, zoute, bittere uren Ze vervliegen allemaal 1 voor 1 Nu ik groter ben vertelt de rivier wat zij nog lang na mij zal blijven zeggen Soms fluisterend soms ruisend: Het is niet de tijd die vergaat…

Mijn tranen blijven altijd hier, ze volgen de rivier verder niet. Geen kabbelend waterplezier zal mijn ogen weer doen stralen en hen, betraand, troostvol drogen. Mijn tranen zullen de zee niet halen, ze blijven voorgoed ruisen in mij, daar waar zij stromen mogen, blijf jij altijd in mijn hart nabij.…

Water, elke druppel is rivier. Volg niet het water, maar volg dé Rivier. Want Hij is Alles in allen. En allen in Een.…

Veelvuldig in de rivier geweest – ontelbaar vele keren. Nooit opgeslokt, nooit reddeloos ver weggedreven. Steeds weer behouden herleid naar vertrouwde oevers. De parallelle belijning van een kronkelend bestaan. Veelvuldig ook in mij geweest – ontelbaar vele keren. Op haar beurt vrijelijk door mijn lijf gestroomd.…

ook de laatste hoop verdween Het was zo koud, ik sloot mijn ogen en liet mij langzaam vallen Wilde wel, maar kon niet geloven, dat toen een vrouwenhand verscheen Die hand voerde mij mee, dwars tegen de stroom, naar boven, tot op de golf En daar, in de volle zon, kwam jij naast mij zitten en zei: Daar gaan we dan Vertrouw op ons, ik ben jouw rivier…

wind en met het varen de rivier brengt zo de ziel tot leven je gaat het lezen, omdat het er staat jouw naam, jouw naam, alleen jouw naam op het bankje leest de nacht jouw naam.…

vertrouwd, teder, zachtaardig beantwoordt hij mijn vragen zonder verbazing; terughoudend voorzichtig met zijn poëzie kleedt hij mij in zijden georgette wikkelt mijn verlangen in een jas van zacht soepele kasjmier hier is alleen het mooiste goed geen moeite om mij mee te delen dat het goed is wat ik doe ik ben zijn open boek hij prijst…

Jouw ogen vingeren huidvluchtig door de stille ruimte. Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de tocht en kou die uit de vloer optrok ik opende gordijnen liet zon naar binnen schijnen maar de angst bleef bij me…

Een half petje kip, een popotamus hip, twee muisjes vleer vier hanen weer, acht beelden voor, zestien kijkjes door, tweeëndertig vliegjes vuur, vierenzestig kastjes muur, honderd achtentwintig fouten druk, een kippetje tuk?…