Alle inzendingen over roofdier OR katachtigen OR waakzaamheid

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De adverteerder tracht als nooit tevoren De kijker van z'n centen te beroven Maar roofdier Loeki moet er straks aan geloven Dan kan bedrijvig Holland verder scoren In plaats van hem wil ik een tekst die zegt 'Waar zijn we nou mee bezig?'. Meen ik echt.…

Fraaie brochures, hoor Jongerenreisburo Wees alleen waakzaam Voor ieder mooi woord ‘Kijk hé, relaxed zeg, een Megamassagebed Oh, nee, men doelt op Een bedevaartsoord’…

Harig lig je hier, Aanraakbaar dichtbij Met louter leegte Om je heen, Leegte die er is Zoals jij er bent Zoals jouw Waakzaamheid Er is, Maar - Slaap nu niet langer, Het is niet donker meer, Het licht roept…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De sleutelwoorden zijn religie, racisme of eigenheid, Maar het roofdier verliest nooit zijn geaardheid.…

De stem van de kritiek is sterk verzwakt: De angst en waakzaamheid voor terroristen maakt dat milieu- en vredesactivisten opeens veel harder worden aangepakt. In hun plaats trachten nu verzekeringen het vliegverkeer op Schiphol terug te dringen.…

rustig, waakzaam tussen twee armen steeds bereid iemand te verwarmen bij verdriet, dat kan gebeuren helpt een knuffel om op te beuren wees heel zuinig en niet te hard op ons kostbaar gevoelige hart…

Niets is zeker En in de onzekerheid van het niets Wacht ik in het onbekende Als een waakzame uil Op een gebroken tak.…

Onhoorbaar en nauwelijks gekend draait er iets uit de duistere lagen van de aarde ons een rad voor de ogen heel even soms en slechts voor waakzamen wordt het oververhitte vliegwiel van onze doldrieste planeet als waarschuwing getoond.…

het was half twee in de nacht toen ik opstond om naar het toilet te gaan en me realiseerde dat zij altijd wakend voor je klaar staan God heel heel hoog in de hemel en vlakbij voor je bed liggend op de grond je trouwe altijd waakzame hond…

De ruimte van geluid strelen met gedichten, stilte niet bruskeren, wat verder doordringt in de geest, verwekt tot verwarde beelden die uit hun schuilplaats springen als roofdieren passief schijnbaar, ineengedoken wachtend, klaar voor een nieuwe sprong, zich te wagen in een maalstroom van woorden die mensen op een fictieve weg najagen…

Onder de jachtige wolken sprong de wind voorbij, een roofdier zonder hol, koud en onvruchtbaar uit het noorden, het verborg haar aangezicht gevoed door beide borsten, het vroeg de tol in winterlicht, een herinnering die binnendrijft alsof er geen hoop meer was op een schuilplaats voor geluk, de onrust jagend in een wolvenpak door…

hand glijdt sensueel over jouw zwarte sexy shirt langzaam naar beneden je billen strak in spijkerbroek wiegen zwoel op het ritme van de nacht een stem uit de verte fluistert duivelse verlangens bevangen door wellust geef ik me over aan mijn lijf dat begeerte verraadt in schemer van de maan verschijnt een gloed op mijn melkwitte huid katachtige…

Het is onder de brug dat zij plotseling haar ik ontmoet er wordt niet gegroet waar ijzig water wakke werkelijkheid spiegelt geeft licht haar gezicht een wazige gloed wanhoop oogt waakzaam als eenzaamheid sluipend buiten binnen haalt…

Zo onwaarschijnlijk zacht is het hier nog nooit geweest. Alle vogels wachten tot de zon. Wijfjeswolven slapen, gespitst. Siberische idylle, dan een jagerstred op de permafrost. Freefighter Joop staalt zijn spieren alvorens de ring in te denderen, overal ter aarde dooit of laait het licht. Als een wenkbrauw bloedt de einder. ---…

Na de zondvloed geeft de blij glanzende regenboog zuivere levenszin aan de schone aarde spreekt van Gods hoede over heel de wereld de stad Babel beeldt echter de eigenwijze mensheid die tot elke prijs naar steeds hoger streeft tenslotte een grote verwarring van allerlei spraak is zonder begrip voor elkaar reinheid en warboel gaan samen…

de burger houdt de knip dicht nogal wiedes zij voelen zich als kippen kaalgeplukt zelfs als angorakonijnen waakzaam krijsen tot hoe ver kan men gaan een koe die geen melk geeft is niet meer uit te melken en dan toch nog bewegen een druppel te geven al is het een laatste cent voor in een parkeerautomaat maar wat doen we nog met een…

De dieren in zinnebeeldige betekenis van kracht en waardigheid, onschuld en sluwheid, waakzaamheid en voorzichtigheid. Schitterende sterren aan het verre firmament. Als het ware bijna tastbaar, maar nog even ver weg.…

In je mooie zwarte ogen stond het geschreven Behoed had je ze, gevoed, bestaan gegeven In hoe je eruitzag was je shock te zien ’t Kon je niks schelen, met alle gevolgen van dien In je zwijgen, je niet bewegen, was het te horen Je dartele jongen voor altijd verloren In je Strijd voor hun leven tegen Roofdier met Klauwen heb je hen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

ze danst op de marmeren tafel waar geen klimop groeien zal en reikt de roemers aan zegt heil tegen koperen luchten maakt van de sterren haar bondgenoot onder een waakzame maan enkel de naam onder haar voeten geeft grip op realiteit in de schaduw van haar kruis…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

om in het gareel te blijven niet uit elkaar te vallen gaat taal de strijd met leegte aan tijd staat stil in de schaduw tot het wachten voorbij is terwijl mijn hart langzaam ontdooit in volle winter blijf ik waakzaam tot stilstand stopt een traag bewegen wordt…

de schemer valt, verstomt de taal van vogels rond de kloosterplas in de verte dooft een hoeve haar vensters, blaft nog laat een waakzame hond dan wordt het stil, raakbaar stil zwijgt alles in en om me heen rust mijn blik op de vage einder tast naar wat onzegbaar is…

Voortdurend verlies ik Het gevecht tegen de slaap Die het mij onmogelijk maakt Wakker te worden - ontwaken wil Ik uit de boze droom die Mij het leven beneemt - Alleen op spaarzaame momenten Bereik ik het oppervlak van Matig waakzaam zijn, maar ben Niet sterk genoeg de waterdeken Die mij naadloos omsluit Van me af te gooien…

Deze wereld Wordt langzaam donker Het licht van tolerantie Gaat geleidelijk aan uit Steeds vaker neemt geweld De plek van het licht in Deze wereld Wordt langzaam besmet Met een virus dat terreur heet Het sluipt als een roofdier Dat hongerend jagende is Op zoek naar een prooi Deze wereld Wordt langzaam gedood Als wij niets doen Tegen…

ik stof maar rond met een plumeau verplaats het van hier naar daar slechts zelden op dezelfde plek soms zit ik in het oog van de storm vloeit rust in waakzaamheid ben ik het vliedend middelpunt van het heelal vervloei ik tot niets en al voel ik ben u niet waard een hand die jasmijnthee schenkt hoopt de afstand te verkleinen…

(fontein te Arpaillarques) zijn mossige baard verraadt jaren waterloop een onlesbare dorst naar meer laat zijn levensader wellen het peinzend gelaat met de zorglijke trekken geeft het geheel iets waakzaams alsof het zijn taak is alle dorstigen in het hertogdom aldaar te moeten laven…