Alle inzendingen over rugzak OR last

Eén uur ’s nachts reden de laatste trams als rugzaktoerist vond ik geen onderdak en liet het maar zo. Ik schuilde onder een afdak bij een pleintje met fontein zag een visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op…

allemaal onze eigen ellende en problemen Maar laat je rugzak niet je ondergang zijn, maar een les die je mee neemt, Naar het heden...…

Ik zie een sterk persoon, een vechter, iemand met een zware rugzak uit het leven op zijn rug Ik zie een strijder en vertel eens, heb ik gelijk? En wat zie jij als je in de spiegel kijkt?…

De tijd heelt alle wonden Dat wordt altijd gezegd Nooit is uitgelegd Wat daar meer aan is verbonden Al de pijn, diepe gedachten Gepieker, open vragen Wanhoop, angst en slechte dagen Eenzaamheid in lange nachten Functioneert het weer nadien Beter voelend en soms sterk Deed de tijd zijn goede werk De sporen blijf je altijd zien…

Gevraagd: een vlotte rugzakspecialist Je leert al gauw een stuk of zeven talen: gesproken in jouw frisse klaslokalen Je stroomt zo in, zo zegt men onbetwist Veel liefdewerk: je doet het niet voor ’t geld En eens in ’t jaar een feest op ’t Malieveld!…

ik jou mijn linkervleugel is stuk Mijn verbanddoosje van eerste hulp in mijn rugzak kwam nu goed van pas Het duurde slechts een ogenblik tot het euvel verholpen was Een pleister en wat verband ook en haar veren zaten weer in de plooi en toen ik haar in de ogen keek dacht ik: mijn god wat is ze mooi!…

soms reikt een hand vakantie aan opent deuren die steeds stroever gaan de rugzak weer te zwaar beladen in al die maanden opgehoopt geknoopt in goed vertrouwen licht gestrikt met touwen die toch rafelen als hun tijd verloopt schoon de ballast je schouders zijn fragiel kies vrijheid en wat liefde neem voor alles nu de tijd…

Maar ja, krijg bij 'n lijfelijke straf De rugzak van zo'n kind er maar eens af...…

Toen de maan de eerlijke spiegel van mijn dromen was ik eerzucht vond in puur geluk toen nam de rivier mijn spiegel mee naar het onheilspellende van de machtige zee; Nu geeft de rivier mijn spiegel terug heb ik mijn rugzak op mijn rug bomen en wolken als kameraden volg ik de golven vastberaden.…

elke keer Krijg ik last van bevroren gedachten Ik hoopte steeds maar nu niets meer Als ik denk aan mijn geduld en liefde Hoe ik mijn grenzen heb overschreden Krijg ik last van bevroren gedachten Miljoenen tranen zijn weggegleden…

'Je hebt een veel te zware rugzak!', zei ik, terwijl hij mij met giftige ogen dood wenste. 'Hebben jouw ouders jou te weinig liefde gegeven en ben je daarom kwaad op onschuldigen?', vroeg ik. Hij zakte ineen en hij gaf me zijn rugzak met kwalijke explosieven. 'Ze hebben me geestelijk vermoord!', zei hij.…

Je moet er niet te zwaar aan tillen je kunt het, maar moet dat ook willen dit is makkelijker gezegd als gedaan om je rugzak stukje bij beetje open te laten gaan ook al lucht dat enorm op en zet het je leven even op zijn kop probeer er in ieder geval over te praten dan kun je het verleden misschien los laten!…

aan de ringvaart in het park gelegen waar ik mijn eigen buitenplaatsje vind maak ik dagelijks de herinneringen die ik flierefluitend ze verwonderend als lunchpakketje uit mijn rugzak haal om ze uit het vuistje dan weer te eten als ik op safari ga in mijn eigen buurt om de jachtigheid ermee te onthaasten die mij zo dwingend doorstappen laat…

ik wist het glas doorzichtig toch spiegelde het schaduw in een vaag contour kon gezicht en vorm niet onderscheiden herkenning was er wel van beide zonder rugzak en bagage half gekleed in duisternis stond daar weer mijn donkere ik heb de ramen snel ontsloten de weerspiegeling verbroken en koester mij in zon en licht…

Je ziet een voorland in je hoofd, een filmzilveren denkblad in lichtringen, sierstof in stormzicht, vlamflarden, fluwelen denkwee wat je handen niet kunnen vatten, dundoek over je ogen om je nog blinder te stemmen, woorden, die, uitgesproken, bruisend als natrium opgaan in het verlangen naar de heimwee die je nog nooit gevoeld hebt, naar de chromatiek…

Van Barry Opdam tot aan Wilfred Bouma Lijden de voetbalcracks van Nederland Die in het zicht der haven zijn gestrand Sinds deze week aan het lastminute-trauma. Ach, waarom duurt, zo denk ik als supporter, Zo'n wedstrijd ook niet één minuutje korter?…

Het Telegraaf-alarm bleek weer eens loos: Het vastgezette criminele gajes Zit niet vol drank te feesten in de bajes, Doch voelt zich slechts ontheemd en lusteloos. Wees dus gerust: de pleger van een lustmoord Zit echt niet opgesloten in een lustoord. -------------------------------------------------------- ...volgens Balkenende kloppen de…

Wij vluchten voor het regenweer massaal Naar Kos, Madeira, Kreta, Alicante In ruil waarvoor wij netjes bomen planten, Dan vliegen wij dit keer klimaatneutraal. Dus als straks ieder naar de zon vertrekt Wordt heel ons land met één groot bos bedekt.…

Er is een lijst van zangers die allang hun muzikale pijp aan Maarten gaven, er niet meer zijn, verdwenen en begraven, en ons nooit meer bestoken met hun zang. Daarop is Elvis weer het hoogtepunt, wat jammer, ‘k had dat Gordon graag gegund.…

Ik heb liever niet dat je nog doorvraagt Liever niet dat je het weet Weet wel, dat als je doorzaagt Dan berokken jij mij leed Ik smeek je, laat het rusten Wroet niets open, roer niets door Wat ik weet zal niemand lusten Wat koop je daar nu voor? Ik probeer het weg te stoppen Heel erg diep en heel ver weg Probeer het het begrijpen Te respecteren…

Droeg je loden last Nam vier kussen voor je mee Zag je roodomrande ogen Legde een bos met bloemen in je hand Ze leken snel verlept te zijn Spraken over nu en straks Niet over toen Ja, we logen Ondanks opgewekte woorden bleef het wat het was - Stilgezwegen pijn…

ik heb model gestaan voor het bestaan eerst naturel een onbeschreven blad dat later inhoud en omslag nodig had alles is al aangemeten gegoten heeft het nooit gezeten voelde als een ongewenste last op zeldzame momenten ben ik het even zat leg alles van me af ervaar in spiegelbeeld wat mijn geboorte heeft gegeven een huid die feilloos…

Schoon ge uw antwoord niet verheelde, Schoon ge ‘ja’ knikt op die vraag, Draagt ge toch geen last zo graag, Als die last vol moederweelde. Ja, we weten 't wat gij torst, Last!... Kunt ge ons dat woord vergeven? Zie mij, zegt ge, als 't jeugdig leven Ademt aan mijn dankbre borst! Last!…

je last van je af en fluit.…

Vanmorgen was het mijn huis- arts weer, die moeite had met protocollen en formatten, standaardmodellen, formulieren, controlelijsten, procedures, kwaliteitsbewaking, garanderen, isonorm en monitoren. De hand vermoeid onder zijn hooggeschoold hoofd, verzuchtte hij murw en gelaten: 'Ach ja, we worden legaal beroofd van waar we dingen voor…

Zij is niet langer de boom waaraan jij je na doping zou verhangen hij is nooit meer de droom waar je op jouw fiets naar zou verlangen droeve helden van weleer gaan in de hemel tekeer met helden van vandaag en stenen in de maag droom niet, verzin niets, verlang niet meer de begroting van de tandarts doet evenveel zeer als een verleden…

even niets te dichten alles zit op slot woorden die stagneren dat is vandaag mijn lot als ik wil forceren dan loopt alles vast hieruit valt te leren dichten is een last...…

Wanneer ik op de late avond haar nog eens innig in de armen sluit fluistert ze hees langs mijn wang: doen we het nog even, voor je gaat? Uiteraard blijft dergelijke wens niet onvervuld. Ze leidt me naar de sofa, waar ze liggen gaat. De heupen geheven schort ze haar rok op om me de kans te geven haar kleine slipje uit te doen. Waarbij ik…

in de pure zin van dansende woorden floreerde onze zomerliefde we haalden angels uit het hart ons denken bleef verweesd achter in een geheime kamer waar we niet bij konden of wilden misschien aandachtig scheurden we de tijd uit de nachten we verloren zonder het te weten de ziel onder onze arm Etta James zong At Last My love has…

Je hoort: “Obama, die is zo charmant, En kan daarnaast een aardig potje zingen.” Gelukkig weten wij niet alle dingen, Die heimelijk gebeuren in dat land. Ik denk dat hij met name voort zal leven, Door speeches die een ander heeft geschreven.…