424 resultaten.
Zicht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 De beelden trekken voorbij
Ik zie taferelen
die mij verlaten hadden
mooie zingende beelden
uitspattingen van liefde
uitingen van genegenheid
ik dacht, ik heb geen recht
maar nu is er het voorrecht
Het zien van haar
geeft me de beelden terug
Samenhang en vervulling
is wat ik zie
door haar zicht…
Zee van eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 486 ze murmelen
hun verhalen
rollen om verdwalen
maar komen terug
schuim op de kam
wind in de rug
in eb en vloed
doet deze monoloog
het eindeloos goed
ik luister naar
hun samenzang fluister
mee in samenhang
deel in wereldwijd
herinneringen uit
de zee van eeuwigheid…
in heldere sporen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 211 in heldere sporen
met het water tot aan de lippen
loop ik door de schiere zee
voel het zand tussen mijn tenen kruipen
de koude vlaag van onderstroom
die onzichtbaar en verraderlijk
mij zo nu en dan plagend onderuithaalt
schelpengolven tillen me weer
vanuit de cyclus van nacht en ontij
en geven me in gewichtsloosheid
-zo nietig als ik ben…
Cyclus over jou en mij
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 2.774 Het druppelt
en klinkt kalm
de stem van mijn binnenste
goede mens
zeldzaam schoon
en teder
bezit ik je
Nu spreken we met rauwe tongen
woorden die voor niemand
bedoeld zijn
rollen als knikkers van een houten trap
verdwijnen in echo
niemand te beschuldigen
niemand te vergeven
de enige waarheid is
alles is een leugen
Weet je dat
als…
Blindganger [cyclus]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 In zijn ogen
tekent het leven
rode linten van staren
moerassen van verwebd verleden
voetstappen weggezogen.
in zijn ogen
klieft de dag
wellen tranen op verhoord vlies
doorlopen met gedachten
vastgehouden jaren
achterom
in zijn ogen
grijnzen tanden
geel opgegeten
stil als een dode poel
sijpelt zijn blik in de spiegel
achter hem…
Jaarlijkse cyclus
snelsonnet
3.0 met 10 stemmen 357 Die zenuwslopende examendagen...
Al ben ik dan van vóór de laptoplichting
Ik had gevoelens in dezelfde richting
Daar zakken zakken blijft en slagen slagen
Derhalve: mijn gepaste medeleven
(Elk jaar met meer distantie te vergeven)…
De cyclus van verlies
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 124 Traag verstrengeld dansend
trotseren ze de najaarsstormen
verliezen dwarrelende bladeren
takken vallen knappend af
hun verlies doet geen pijn
blijkt toch niet onmisbaar
groeit meestal weer aan
als hoopvol perspectief
bij ons doet verlies vaak pijn
blijkt missen meest onmisbaar
ach waren wij soms bomen
stevig verstrengeld in het nu
de cyclus…
Circulaire cyclus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Eerst is alles nog egaal, vaal, stil.
Dan... pok, beweging, pokkepok, geroer;
het grijs vermengt zich met tintelende tinten
en contouren blijven nog onbestemd.
Een paar... parabolide? Hij vergroeit en
vervloeit al, op zoek naar nieuwigheden,
terwijl violen vliegend water scheppen.
Een piccolo rent langs; als klokjesklanken in
de wind, met…
Cyclus II
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 264 er vormt zich iets op mijn bovenlip
het is veel donzig en blond
en ik denk verdomme
dankzij de overgang
loop ik met een snor
in deze wereld rond
mijn taille is ook
aan het verdwijnen
mijn blaas loopt uit de pas
nog even dan ben ik
zo'n klein stevig vrouwtje
met Tena Lady's in haar tas
dan nog even iets over de mannen
die je aankijken…
Cyclus I
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 294 ik lach ik huil ik lief ik vloek
en dat hele dagen door
ik zweet ik krimp ik waak ik groei
en luister met een half oor
hoe lang duurt die overgang dan ma
vraagt mijn gezin als een front naast elkaar
en ik gil terwijl ik net naar boven stijg
moeder moet nog een paar jaar…
Cyclus voor Salome
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 414 I. Nog niet
al wordt het avond
ga niet weg
laat bladeren verdorren
rood goud is in je haar verweven
dat ik streel tot aan je ingevallen lendenen
de nacht kan je nog niet verzwelgen
want de flonkerendste sterren zijn je ogen
toe, ga niet weg
je maakt je mooi
je blijft
II. Koestering
niet de seconden tellen tot ze lijdt…
Der Ton macht Musik
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 162 Muzikale klanken
gedragen zich
als beweeglijke vormen,
die bestaan
uit een samenhang
van tonen.
Hun beweging
richt zich
uitsluitend
op andere
tonen.
Één toon
is een klank,
maar twee
zijn samen
een muzikale
beweging.…
los zand
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 249 Alles overziend
kom je tot de conclusie
dat er weinig samenhang is
maar vooral los zand
dat wegglipt tussen vingers
die proberen individuele korrels
toch vast te grijpen
in de hoop dat er enkele overblijven
die de moeite waard blijken te zijn
om te blijven koesteren
omdat hun schittering
de dofheid overglanst…
In memoriam Jos Zuijderwijk
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 395 als kind, al vol verwondering
groeide hij tussen telers op
doorploegde woorden en ideeën
niets was vanzelfsprekend
steeds op zoek naar samenhangen
zwalkte hij, een ware zoeker
achter zijn grote woordenstroom
een onzekere man
ik zie je gaan voorbij de tijd
op klanken van een Fado…
Op Twee Pijlers
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 de mens(heid)
rust op twee pijlers
die vanaf het allereerste
begin af aan al bestonden
de ene is liefde
de andere vertrouwen
en als die twee zijn verbonden
hun samenhang weer hervonden
dan pas kun je zo
hoog en laag springen als je wil
en aan iets duurzaams
en paradijselijks gaan bouwen…
Regen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 137 Geef mij de regen
een zomerregen
waar ik nat kan worden
liggend in het gras
Laat mij wachten
op de regen
van de ochtend tot de avond
Ik zal wachten
als de bladeren van bloemen
waarin ik de samenhang
kan zijn met alles
een ontkiemen
een belofte
voor de volgende dag
Dan zal ik drinken
van het water
Dan zal ik dichter bij
de aarde…
De kilte voorbij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 nog hingen
woorden in de lucht
ontdaan van samenhang
licht ontwijkend
als op de vlucht
toen schaduw kwam
ze waren vervlogen
uit de zoete samenzang
van liefelijke zinnen
die langzaam vloeiden
uit intense emoties
heel diep van binnen
toch bracht stilte
de kilheid voorbij
jouw liefde voor mij…
Wij denken allemaal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 246 Wij denken allemaal
in dit treurige papegaaienland
op het kerkhof van Penibel
en het begint aan de buitenkant
niet van binnenuit
want daar huist het geweten
we weten het, er is niet veel te doen
op het kerkhof van Penibel
maar misschien kunnen we gaan vissen
en een bioloog aan de haak slaan
doorgaan met ontleden van samenhang…
Beleving.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 182 Eerst als korte fragmenten verschillend
Van aard, dan later vormen zij toch een
Samenhangend geheel.
Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd
En door het denken worden geselecteerd.…
Het is niet anders
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.726 Het is niet anders: als taal ben
ik; zelfs mijn vlees is letters
in een bloederige samenhang.
Van het alfabet ben ik doordrenkt.
Mijn bloedbaan murmelt tegen-
spraak, mijn lever klopt een hoofdstuk
uit een boek dat is verzuurd; dit is
mijn lichaam het verkruimelt net zo
snel.…
een handvol krullen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 306 mijn letters
bleven hangen
in maagdelijk
verlangen naar papier
wel inkt en
kroontjespen
altijd een handvol
krullen voor de sier
zinnen zweven binnen
ondanks de tocht die
in razendsnel verdwijnen
de gordijnen zocht
maar tegen het behang
projecteerde zon met
ochtendlicht mijn strofen
in hun intieme samenhang…
Naar de letter...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 die Romeinen hebben ondoordacht
onze letters vastgebonden
op een extra extra large alfa-bed
ze liggen onderkoeld vervreemd
en wezens-eenzaam naast elkaar
H I J is de enige met samenhang
maar dan nog is hij alleen
want Z ligt veel te ver
hij droomt van haar
voortdurend…
Solo
gedicht
2.0 met 39 stemmen 19.122 .
----------------------------------------------
uit: 'De harde kern, oncyclische cyclus', 2003.…
Wittend zwart beschermend
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 526 gestaag valt sneeuw
als zachte witte deken
soms tilt de wind
een vlokje op
ik heb geluk
je kristallijn structuur
voor even zwevend
te mogen lezen
je dekt de aarde toe
wittend zwart beschermend
wintert in jouw samenhang
vorst voor nachts beperkend…
Twee zusjes
gedicht
3.0 met 7 stemmen 2.509 Er is nog even samenhang
maar dan ontgaat haar het verhaal.
De duim blijft steken tussen mond en kin.
De oudste leidt met zachte dwang
haar zusje weer het sprookje in.
------------------------------------
Uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…
Inzicht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 7 De bladeren in de wind
dansen als mijn gedachten
van links naar rechts
of in een kringetje
Ik herken de cyclus en zeg stop
tegen het uitputtende
het mij nergens naar toe leidende
Ik duik in de stilte, dompel mij onder
verfris mijn geest en dan komt het
antwoord op een vraag die sluimerde
waarvan ik tot dan het bestaan niet wist
Het…
ZORGVULDIGHEID
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 202 zorg berusting zal worden
in het waardevolle even
dat het leven vertegenwoordigt
in de aanwezigheid van de naaste
die het begrip heeft, dat nodig is
om het leven te vervolmaken
zo huldig met de bloemen des velds
neurie de hemelliederen
die door hun klanken vrucht afwerpen
die weer bomen doen groeien
die voortbestaan verzekeren
en zo de cyclus…
over de grens (gedichtendag)
netgedicht
2.0 met 25 stemmen 434 in het spoor van mijn pen
schrijf ik voorovergebogen
de woorden die opgaan
in de opluistering van poëzie
voorspellend alle grenzen voorbij
het belichaamt mijn geheugen
in trance klom het uit de baarmoeder
het viel languit neer
het huis werd voller en voller
er was geen weg terug
geen einde, geen samenhang
alleen een alfabetisch hoofd…
Noten op je zang
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 226 zacht golven
letters tot woorden
rijgen zich tot
zinnen aaneen
in subtiele lijnen
geven zij gestalte
aan de emoties
van het levensverhaal
in een vloeiend
bewegen weten zij
de juiste snaren te raken
voor begeleidende muziek
zing mee en leef
geef de noten op je zang
voor het wereldlied van
duurzaamheid en samenhang…
zomeravond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 de zomeravond is dwalen
achter een fietslamp
het land ligt gedempt
zonder weerstand
elkaar de hand reiken
in een samenhang luisteren
naar het suizen van de banden
zonder angst al wat kou
tussen de bomen hangt
en wij gerust in ons wezen
verder het pad afleggen
geleidelijk als twee lichtprikken
door het duister trekken…