Alle inzendingen over schilderij OR herinnering OR houvast

toen Govert Flinck mij uitschilderde in het jaar 1653 Ik sluit vandaag een ring van zesmaal ellef jaren, en zie mijn hoofd besneeuwd en tel mijn grijze haren ook zonder glazen oog in deze schilderij.…

Voor mij ligt een leeg doek eigenlijk is het net een boek maar dan zonder woorden of muziek zonder akkoorden mijn handen laten de verf glijden de spatels die je alleen maar hoeft te begeleiden tot een mooi verhaal het doek leeft en is niet meer kaal een schilderij vol inspiratie klaar en best wel een prestatie…

rood nog vochtig en vol van het eerste bedrijf als vluchtige vlinders likraak op je lijf je buik op het bed je rug breed ontbloot Ik zoen je heupen ik voel zonder handen hoe laaiend jij onder mijn vleugels ligt de haartjes omhoog en de ogen half dicht nooit weet waar de vlindertjes zullen landen en sterven als stempels op je huid een schilderij…

van groen hebben een betekenis Rozen staan voor liefde en zorgzaamheid Die soms uit de zon worden gehouden door hekken die in het veld staan Seizoenen zijn de tijden die bepalen wat sterft en blijft Terwijl de zon juist het gevoel geeft van eeuwigheid Rustig en kalm zijn de beekjes die vol zitten met wijsheid en weetjes Tot slot om het schilderij…

De lucht lijkt momenteel een heel groot schilderij met allerlei gekleurde wolken in vele tinten grijs, maar ook wat rood zit er nog bij En als het strakjes donker wordt zien we een volle maan een hemel vol met sterren wanneer de zon weer onder is gegaan 'k Zie grijze strepen van een vliegtuig vogels die hun nest opzoeken maar boven in…

het scherpe oog tekent de hemel van binnen, een rare machine maakt indrukken onthoudt kleuren vormen, hij loopt weg. Van iets maakt hij later op papier ook iets, maar anders, het hoofd en hart doen mee en het verleden speelt mee, tranen en glim- lachjes, verkeerde en goede ideeën en eerdere indrukken.. het koperen licht valt door…

Kleur ons schilderij in, dichterlijk zo vrij.…

bollenvelden staan in volle pracht te kleuren om in te lijsten…

Lopend over wegen met een penseel gekleurd een vogel in de regen zijn vleugels met olieverf besmeurd Achter een geschetste boom en lila bloemenpracht duwt de getekende luchtstroom mij in de donkerblauwe sterrennacht Wandelend over het doek zacht land ik op het linnen zittend in de donk’re hoek weet ik niet hoe te beginnen Hurkend met…

ik wou dat ik kon schilderen ik maakte een schilderij van jou het kleurenpalet stond voor me ik nam licht blauw voor jouw mooie ogen tinten van geel en goud voor jouw lange blonde haren wit en porselein voor jouw fijne gelaat en nog wat wijnrood voor jouw lippen ik gaf je doorzichtige vleugels want je bent een elf een satijnen blauwe…

hun Een tweede leven Zij aan zij In mijn schilderij…

Ik ben gevonden in een schaal, is het niet schandalig? In plaats van mij als fruit te zien, maakt hij alleen een foto. Veel plus en kleur en histogram, verzadiging en crop. Dat levert dan uiteindelijk, toch nog, een schilderijtje op.…

Het weerkaatste licht werd gevangen in de vleugels van de talloze vlinders op mijn doek. In kleuren vertellen ze verhalen terwijl ze hun vleugels spreiden. Ze zijn zo teer en broos worden met de wind meegevoerd. Als de regenboog zijn ze oogverblindend mooi. Dartelend in het ijle, zelfverzekerd gewoon. Niets doet hen vermoeden, dat ze daar…

Witte vegen tegen een strakblauwe lucht God schildert op deze zondagmiddag een van zijn oude ontwerpen steeds weer opnieuw Een afgeleefde wuivende populier danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog Jonge eksters krassen van vreugde Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…

Ze leerde hem de werkelijkheid te aanschouwen bij het schilderij in een wereld die veranderd was de sombere kleuren mysterieus op de gegeselde lichaamsdelen deden pijn aan de ogen de jongeling voelde wel maar kon er met zijn verstand niet bij, dat iemand dit vertelde bij het schilderij, dat hij aanschouwde als onderdeel van zijn jeugdige…

mijn ogen zuigen de kleur in zich op slurpend voedend als ware het voedsel intens smaakvol overweldigend explosief en eigenlijk onbeschrijflijk wat het met mij doet een doek beschilderd vol seringen in een vaas paars…

één streep staat overeind en één ligt er op z’n zij het stelt niks voor en toch maakt het me blij…

En als kinderen, god de herinnering schijnt (als destijds door het keukenraam de zon) voor mijn ogen als ik ze even sluit, schilderijen maken op de vloer in de koele keuken, je was zo licht, haast zou ik zeggen met het puntje van je tong uit je mond schilderend godinnen van liefde en donder, het felle blauw en het zachte, perfect palet als buiten…

Ik dwaal door een lege gang Beplakt met afbladerend behang De vloer kraakt zacht onder mijn voeten Alsof het hout mijn aanwezigheid wil begroeten Gelige schilderijen in een hoek Vind ik wanneer ik naar mijn jeugd zoek Verdwenen beelden van weleer Ik herinner me niet alles meer Oude schriften en een sportschoen Ruiken nog altijd een beetje…

wees zuinig op het heden het is je enige houvast de toekomst nog in een wazige stilte gevangen in de muzen het verleden het draait sierlijk naar het heden soms in vreemde dagen je ogen moeten nog wennen langzaam uitgelicht om ook weer tot een diepe herinnering terug te keren nieuwe stenen door mijn blote voeten gekoesterd het verleden…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

Verlaten door de werkelijkheid zoek ik houvast in in de nieuwe wereld. Maar er is geen grip, geen houvast in het leven. Leven is vrij, vrijheid, onbegrensde mogelijkheid. Maar toch probeert iedereen je op de rails te houden.…

waar nu het oude jaar eindigt kijk ik terug op voorbij de tijd aleer het nieuwe jaar begint ik geniet weer de vrolijkheid van familie en vele vrienden ik gedenk wie mij vertrokken naar de overkant van de tijd waar het nieuwe jaar begint ter herinnering en houvast pak ik dit alles voorzichtig in om ze graag weer te openen in de mij frugale…

Vastberaden gaf ze me het beeld en ik keek op en zag de vrouw weer verdwijnen in een meisje op het schilderij. die zei: "Het leven wordt geen moment langer of korter. Het zijn onze herinneringen die bloeien en verdorren."…

ik ken de schilder en de plek de warmte van de zon en het gevoel van gelukzaligheid deze droom vereeuwigd als herinnering voor later…

Kastanje zo mat al maar een houvast daar in het donker…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…