Alle inzendingen over schip

deinst legt men t roer verkeerd aan hij gaf haar breezerij zij bleef een scharrelkip dan bond hij haar als boegbeeld voor zijn schip Het lachen zou haar nu wel snel vergaan…

't Zware schip kon zich niet verder stuwen In het weerstandloze, ijle klare, En het eiland kwam voorbijgevaren.…

Iedereen leeft zijn eigen leven Iedereen zijn eigen weg Iedereen zoekt en vindt voor even Iedereen lijkt van de leg Elkaar vragend aankijken Elkaar helpen waar 't kan Elkaar de hand toereiken Elkaar zeggen: "dat is 't plan" Ook al vaart 't schip zonder kapitein We zullen er altijd voor elkander zijn Ook al vaart 't schip…

Vergeten is sterven doch hard en pijnlijk dringen beelden en geluid gestadig door uit een ver en nabij verleden vastgenageld in het heden is de stem die ik verloor hoor spreken en zacht zingen zie ik heel en ook de scherven Door mij trekt de historie van een vroeg gevallen leven onherstelbare averij aan mijn schip het open water roept…

Jij kent mijn leven, jij bent mijn leven, jij was mijn alles, mijn voor- en achtersteven, mijn zeil in de wind, mijn kapitein, mijn roer maar nu ligt het schip stuurloos te dobberen als haaienvoer. In een zee van verdriet, vergeten, windstil, maar de tranen drogen niet.…

Zijn schip trotseert koppige golven die hem schuimbekkend vervoeren naar gapende muilen die verbolgen hun helse zwavelnev’len boeren uit een vloed van tijd gedolven wiens stromen wurgend snoeren om van het ebben lucht te kolven tot eeuwig gittering gaat floeren doelbewust wendt hij de steven koerst naar de kille bondgenoot willig volle…

Ik moet weer op zee gaan, een goed schip en in 't verschiet Een ster om op aan te sturen, anders verlang ik niet. Het rukken van 't wiel, 't gekraak van het hout, het zeil er tegen, Als de dag aanbreekt over grauwe zee, door een mist van regen.…

Mijn schip zal niet liggen blijven aan de ree, te luisteren naar het spelemeien van der tijen eb en vloed, niet onder morose regenzege, noch onder zonnevree, mijn schip moet in de storm mee op zee. Ik heb betrouwen in mijn boot, doch de baren slaan zo hoog, reeds over de voorsteven, reeds over de achtersteven.…

They sailed on Europe the Truly Greatest Unsinkable Ship Ever Built and this ship was so hot all icebergs melted within a range of 12 nautical miles That's all I recall, the old man said He remained silent and I knew he was lying and his eyes glazed so close at the waves the waves of time and tide…

De momenten van simpel geluk te tellen op één vingerloze hand Slaaploze droom levende nachtmerrie ondermijnt het gezonde verstand Opnieuw begonnen het grijze verleden De schepen nog altijd in brand...…

In Singapoer is zij aan boord gekomen Vlak voor 't vertrek, met dertig stuks bagage; De eerste nacht doorspookte ze al de dromen Van een matroos, gemonsterd onder gage. Hij stond des morgens 't wandeldek te wassen Nog half versuft, toen zij hem kwam verrassen En raaklings langs hem in pyama ging Die strak en soepel om haar heupen sloot,…

Al eeuwen staan de beste stuurlui hier aan wal zij strijden tegen 't water buiten onze dijken terwijl de kapitein en de gevraagde loods bekijken hoe 't Schip van Staat in ruwe storm aanmeren zal 'Après nous la déluge' denkt de kapitein niet, nee zij zal de koers laten bepalen door: 'Je maintiendrai'…

Het schip voer af. - Zij oogde ’t na… Het zonlicht ging met hem! Nog hoorde zij het laatste woord Dier jonge, diepe stem: ‘Tot weerziens, Moeder!’ - En zijn kus, Die op haar lippen brandt, Zijn blik, die lang de hare zocht, En ’t wuiven van zijn hand. Zij bergt het alles in heur hart.…

het schip rolt van schots naar scheef de destabilisator geplaagd door een virus, legt het aan met de middeleeuwen en haar houten barken de rotsen onverstoorbaar vlakbij kijken niet naar een eeuw meer of minder evolutie heeft hen slechts bijgebracht dat ze er nog steeds als de klippen bij kunnen zijn in morse en andere code de noodkreten…

aan de strakgespannen ketting schier op breken staand uit het boegoog links, desolaat het roestigzware anker lijdzaam droomt 't ontzeilde schip, bewonderd, museaal en met weemoedige aanvaarding, van ooit zijn woelig element uit "De Zee en Ommelanden" (tweede reeks) hiertoe geïnspireerd in het "Maritime Museum" te Bath (Maine, USA)…

de aarde is klein en alleen, een slingerend schip in het ruim, dat zich stampend en schuin overstag gaand in doodsangst kampende boven houdt op het kolkende water des donkers onder het stormende schuim. ik lig in het ruim naast een vrouw.…

"Covers"op triomfantelijke gelaat en op de boeg van tijdschriften, en op het verdeelde schip van staat, om de bestemming te kiezen op het kompas van kiezersbedrog, laverend door de platte landen in z'n zog een vertrouwd model laat zinken, in een kleur die naar polarisatie overgaat, zal een nieuwe wind de zeilen van het vaartuig…

Een cruiseschip vaart bevrijd van alle boeien De haven in of juist het zeegat uit Dat vraagt om begeleiding van de fluit De toeter mag dan graag een tijdje loeien ‘Ik vraag mij af of dat nu werkelijk moet Die herrie aan mijn hoofd gee’//TOETOETOEOEOEOEOET!!…

Boord op het kantje: Gestrand passagiersstoomschip, Lek als een mandje.…

beukt het dond’rend zeil; De stuurman wenkt – de man verwint zijn schrik, Hij denkt aan zijne vriend, en stapt gerust in ‘t worstelende schip, En steekt naar de and’re zij!…

Op 't schip waarin geen vuren troostend branden, Nestelt de kou zich voor een lange reis; Tegen de 's nachts wakkergekraakte wanden Kruit en verbrijzelt zich het drijvend ijs.…

Het schip vaart trots met volle zeilen over elke zee en de wind die luistert en neemt haar uitbundig mee. Elke haven is onveilig, in elke haven wordt verkracht. Hij heeft zijn orders en versnelt bij windkracht acht en gaat niet voorbij aan wie zoekt en wacht.…

leven langs de kalender waarop de jongste dag ontbreekt we koesteren de graven waarin dromen en innige liefdes rusten marmeren platen scheiden ons van de onbereikbare hereniging we zoeken tevergeefs de hemel op aarde en weigeren te sterven wentelen ons tussen de dozen van onbereikbaar omzien eindeloos verkleumd verpozen wachtend op schip…

topduinend sta ik windvangend te kijken schipgestrand ligt daar een stalen kolos Scheepsbel klanken als een droevige roep S.O.S. wie redt mij toch, wie trekt me vlot een zeemeeuw kantelt scheef in mijn oogblik zijn schreeuw van sarcasme, windgedragen lijkt een triomfantelijke uiting van vogelvrijheid Kijk, ik vlieg, ‘k kan gaan waar ik wil…

Het oorlogschip De Delft blijft onvoltooid De bouw ervan is amper opgeschoten Zodat na vijftien jaren is besloten Dat men spreekwoordelijk de handdoek gooit Maar ach, er wordt wel vaker iets gestaakt Zo is dit snelsonnet niet afg…

Ik wend de kijker; het gezicht zwenkt uit naar eigen kind, dat eens zijn schip teloor ziet gaan als dat zijn stranding vindt.…

En zo gaan zij, voortgedreven als de vroege reis begint, Slepend hun armzalig leven met het schip, door weer en wind. Tot zij aamloos en gebroken, wen de avond kleppen zal, brood en rust voor oude knoken vinden in de vreemde stal.…

heel ver van ons Zwalpt hij op de baren; En wie weet waar of zijn schip, In gevaar van nacht en klip, Thans mag henenvaren! - Moeder, hoor, de regen plast Klettrend op de ruiten. - Och! ons hindert nacht noch wind; Maar hij is op zee, mijn kind, In den stor daarbuiten.…

als wij de hoop in het leven opgeven kan alleen het gebed ons nog troost geven God hoort ons gebed, Hij kent onze nood blijft op ons levensschip immer aan boord zelfs als ons schip dreigt onder te gaan blijft de hoop op redding met Hem bestaan Hij zal de storm met Zijn handen bedaren en wij kunnen onze levenszee rustig bevaren…

Gezichten en namen verdwijnen Gedichten en boeken gaan mee Zacht laten de sterren licht schijnen Op een traag zinkend schip Aan de horizon van de zee Mijn hart was ik bijna verloren Het zonk met de boekendoos mee Een zeemeermin dook ernaar Bracht het naar boven Gaf het mij in een bootje op zee Ik beloofde er goed voor te zorgen…