Alle inzendingen over specht OR geschut OR sparrenbos

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Er zit in de boom naast me een specht te sms-en wat zou hij toch zeggen ik hoor zijn duim op de toetsen slaan hij seint naar deze of gene of misschien wel naar de maan hij hip hopt van de ene tak naar de andere ik kan daar niets aan veranderen en kan hem met mijn camera niet verslaan even is hij in zicht en vliegt dan met zijn laatste…

er gaat zwaar geschut over onbeslagen tongen onverteerde afkeerbrokken bokken in venijnig zuur van jaren slikken en indikkend zwijgen onder hoge druk bereid rijst rasgeprikkeld rauw verweer bewasemd borrelt bitterheid misbarend op uit onderbuiken afschrikwekkend is verbetenheid van verre af te ruiken…

De tover van het pril begin van boom en tak waaraan het versieren van 'n te lang zwijgende winterdag Wie herkent niet de schaterlach .........van specht Het is lente.... echt zichtbaar aan de huid van aarde.…

De nacht langs het sparrenbos Herten treden uit De maan en sterren boven ons Een laatste roodborst fluit Je voelt je op elkaar aangewezen Samen heb je de nacht geprezen Het schouwspel vanuit het heelal Maanlicht boven het dal Schimmige contouren van wilde zwijnen Een das die de velden in zal verdwijnen Je voelt een hand En brengt elkaar…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Het volk trekt in het weekend naar het bos, nieuwsgierig naar fazanten en konijnen, naar paddenstoelen, spechten, wilde zwijnen, men hoopt een glimp te zien van ree of vos. Een schat aan nieuwe kennis wordt vergaard en aan gejatte stammen voor de haard.…

De Telegraaf kopt heden xenofoob dat "onze" specht vecht voor zijn grondgebied tegen een Indiase soort parkiet die snel bezit neemt van zijn biotoop. Volgens Nieuw Rechts moet binnenkort - allicht - de grens voor deze vreemde vogels dicht.…

Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden; hier maakte zij de bruine halsband los; hier hebben wij de stinkzwammen gevonden, op een beschutte plek in ‘t sparrenbos.…

als je door het raam naar blad en bonte spechten tuurt... hoe je vanachter of -op een karrevracht pas gehakte espen en iepen en dwars van kruiswoordraadsels weg toch nog het lover van het bos kan zien? kijk eens rond naar links en rechts; sta er middenin.…

tikkend hoog in zijn vertrouwde stam kent geen zomer- of wintertijd weet niet van dat uur verschil waar ook vader zo snel mogelijk vanaf wil vader doet niet aan nieuwlichterij hij stelt de tijd en blijft erbij geen winterijd, geen zomertijd neen, ook voor de specht geldt, gewoon op tijd!…

Zoals de specht tikt de regen drupt mijn hart bonkt Ritme iedere dag muziek mag Zoals de zee ruist de wind roept het water vertelt Natuur Ieder uur Heel dichtbij jou en mij…

Ik spits mijn oren en wacht angstig af op het eerste geluid van een specht.…

Door mijn kleren heen voel ik het wuiven in mijn longen de halmen achter het riet en ik huiver met de zeeën en het gras het ontoegankelijke moeras Flarden meeuw en wij stemmen van het lied van de aarde, adem van haar getij echo van haar zang wij geschutte havens osmotische enclaves personerende huid Kadootjes geluid in en uit…

er blijken randen te zitten aan wegstervend zicht een netwerk van uitersten dat versmelt tot uitwendige kleur deze boom blijft sprakeloos met zwarte aderen en grijs geschut de handen ten hemel en het lijf kloppend als een aorta een ontkalkte vertakking tot diep in instabiele lucht het zwart van de nacht brengt onafwendbaar evenwicht…

De boomklever is een specht. hij hecht zich aan de stam, tikt braille in de lucht. Alles kleeft. Geen landschap onschuldig. Armando, ho! Bespieder gesignaleerd. Een dier is mechanisch. Ik, gecalculeerd in liever kijken. Rikketik, bis!…

de weg is recht in Hebrecht het gehucht onder de hoge lucht de stilte is echt het waait lekker alleen een specht een landbouwtrekker boerderijen akkers, gras bomenrijen waterpas langs die ene weg ik verder rij Hebrecht is alweer voorbij…

Ik word geschut en bewogen Wind raast door dit lijf Mijn wortels laten los Er is storm in mij Demonen bevrijd Ik wil al mijn wortels doorsnijden En meegesleurd worden Zwakte en kracht Liefde en haat Boos en blij Wie had ooit gedacht dat de lijn zo dun was?…

ergens wachten woorden die ik zal schrijven misschien uitspreken er is een zucht het duizelt van binnen waar te beginnen… ik voel me als de specht die hamert op een boom door bijna onwrikbaar hout -- waar is jouw zomergeluk de schikking van bloemen tot een gracieus boeket wat ging er toch fout……

groene oase houdt haar adem in zij wacht op de streling van de zon die hen zal doen blozen, kleur bekennen in deze groene wereld specht moedigt torretjes aan om tevoorschijn te komen zodat zijn honger gestild zal worden in hoeveel bomen hij zal moeten boren weet niemand…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Mijn bewapening zit echter wel alleen in grof geschut der scherpe woorden. Het was, wat leek en bleek tenslotte het voornaamste in elke relatie!…

Tussen de lage nevels van de vroege morgen Voorbij de weidehagen waar de dauw het gras kust Zoek ik aan de bosrand de vogel van onrust Hij wacht op het zonlicht Lacht als het daar is de schaduwen weg achter beuk en hazelaar En dan roffelt het door het woud De specht bekvecht met het hout…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

De wind waait letters maakt gedachten vergankelijk doorblaast het zijn geeft zicht op zinnen De wind draait en stoot talloze woorden in het luchtledige geeft geschut aan 'n gesprek Met alle winden meewaaien maakt woorden onbenullig laat zijn niet gezegd worden zodat windstilte volgt Wanneer aanzwellende windvlagen konden spreken…

wandelend in het bos branden de vragen los het is er nu redelijk stil straks hoort men verschil tussen den zachte roffel van één seconde en één harde van drie seconden de eerste is die van de grote de tweede van de kleine bonte specht die meer doet dan percussie lacht eerst “klie-klie-klie-klie” gaat dan aan de roffel mekkert nog wat…

De onvrijwillige tuimeling van de harde hazelnoot kwam louter en alleen door een schichtige specht die sperde zijn snavel uiteen van honger en verdriet Zijn tranen waren gelukkig echt en drupten op de grond zonder doel heel zacht versmolten en ongezond langs een broos dood takje met hazelnootpasta…