1907 resultaten.
Na de regen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.952 Na de regen straalde de avond
En breidde zijn blauwe armen wijduit
En hief het lachend gelaat van de aarde
Door de dunne nevel van tranen
Voor hare fonklende wimpers
Weder blozend omhoog;
Laat mij zo lachen hemel,
En hef mijn ziel tot uw borst,
En laat de dampen van mijn leed
En van mijn kleinheid en van mijn duffe gedachten
En van mijn…
Het geredde kind
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.162 'Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar
De grote diepe zee ik minnen moet,
Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar
Mij opbracht uit haar vloed.
En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep
Achter gordijngedonkerd raam
En hoorde niet of moeder riep
Mij bij mijn eigen naam? -
Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn
Bij dit geluk…
Mijn kind, ik ben niet rijk
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.774 Mijn kind, ik ben niet rijk,
Al ben ik niet zo arm als 'k lijk.
O, al bezit wordt wonderlijk,
Zodra men komt te leren
Wat rijkdom kan ontberen!
Eens had ik mij zo rijk gedacht,
Dat tot mij heel de stille nacht,
Onafgebroken wanhoopsklacht,
Rezen der wereld zangen
Van overwinning en verlangen.
Nu, in de stralen van de zon,
In 't water…
Vluchtende ontroering
poëzie
4.0 met 1 stemmen 535 Verloren in de' avond
Weg van mij,
Vlucht een ontroering,
Voorbij - voorbij.
Was het 't lieflijke
Van een gezicht?
Alleen de weerschijn
Van 't avondlicht?
Was 't de gedachte aan
Iets liefs van weleer?
Of een verwachting -?
Ik weet niet meer.
Een vogel nam het
Mede op zijn vlucht
En droeg het ver heen
In de avondlucht.
Een dood…
Oui: je vote que je suis
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 147 Al ben ik niet met hokjesgeest geboren,
toch zie je mij braaf naar het stemhok gaan,
als nette burgeres en ook voldaan:
mijn stem, al zweeft die, raakt dus niet verloren.
Wel treurig dat, als je dit keurig doet,
je stem daar in een grijze kliko moet :-(…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 454 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Het mysterie van het leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Het mysterie van het leven
laat tekenen aan de enkeling
onuitwisbaar voortleven;
op die momenten die van geest
en werkelijkheid vreemd; nimmer
kunnen worden beschreven;
die aan de enkeling geeft een kans
te leven, die beter leeft.
Het mysterie sluit de duisternis
voor het licht. Het ziet op ogen
en kent elk gezicht.…
Het straalt als het zonlicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 63 Het mysterie van het leven
laat tekenen aan de enkeling
onuitwisbaar voortleven,
op die momenten die van geest
en werkelijkheid vreemd, nimmer
kunnen worden beschreven;
die aan de enkeling een kans geeft
te leven, die beter leeft.
Het mysterie sluit de duisternis
voor het licht. Het ziet op ogen
en kent elk gezicht.…
hersenschimmen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 164 Het fluisteren van de
Stemmen versterkt het mysterie
Van wat mogelijk komt en nimmer
Wacht. Mijn nachtelijke dromen
Zien op naar de hemel ogen,
Fonkelend in de duisternis van
De nacht.
De schimmen van de straten
Fluisteren onhoorbaar zacht.
Een mechanische reeks van
Klanken verspreidt zich door de
Diffuse nacht.…
Ontwaken bij regen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.188 't Is regen, - 't regent aan mijn ruit —
De regen wist mijn dromen uit
En draagt mij in de droom van 't leven;
Een beeld gaat om — een beeld beklijft,
Beeld van een lied - dat blijft, dat blijft:
Het zacht en zegenend geluid
Van droppelende regen.
't Is regen, - 't regent aan mijn huis -
Ik luister, sprakeloos en kuis,
Naar 't lied van…
Zingende stemmen
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.248 Maar op 's harten grond murmlen de beken,
Waar een ongeweten licht in speelt,
Waar de stemmen van dit leven breken,
Doch waar nieuwgeboren stemmen spreken
Rondom menig stil verzonken beeld.…
Liedje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 793 Neem gij het leven
Zoals het is
Een beetje onrechtvaardig,
Een beetje boosaardig,
Maar ook wel eens aardig
En soms lang niet mis!
Leef gij het leven
Zoals het gaat —
Niet al te opzichtig,
Niet al te gewichtig,
Een beetje voorzichtig
Dan is 't niet zo kwaad!
Houd gij het leven
Bedaard in het oog.
Toon gij u krachtig,
Uw doel steeds…
Liedje
poëzie
4.0 met 3 stemmen 619 voor de geestelijke middenstand
Neem gij het leven
Zoals het is -
Een beetje onrechtvaardig,
Een beetje boosaardig,
Maar ook wel eens aardig
En soms lang niet mis!
Leef gij het leven
Zoals het gaat -
Niet al te opzichtig,
Niet al te gewichtig,
Een beetje voorzichtig
Dan is 't niet zo kwaad!
Houd gij het leven
Bedaard in het oog…
Langs het Getijde
poëzie
4.0 met 3 stemmen 359 Het schemert, en
Waar 'k peinzend langs de golven ga
En peinzend naar hun ruisen hoor,
Ruist al hun vloed mij schuimend na
En wist mijn spoor.
Het schemert, en
Waar 'k wijkend het getij beleef,
Ruist het getijde op mij aan
En wist wat 'k in mijn hart beschreef -
Wat 'k heb gedaan.
Het schemert, en
In 't ruisend wit getijde zie '…
Bede
poëzie
4.0 met 5 stemmen 285 Lichte nacht, die lichter zijt
Dan mijn donker droeve dagen,
Sterrennacht, die groter zijt
Dan mijn kleine hart kan dragen -
Laat mij knielen in het duister,
Waar geen sterveling mij ziet,
En mij bidden tot uw luister:
Doof het licht mijns harten niet!…
Nazomer
poëzie
4.0 met 5 stemmen 606 Vaag drijft door de open deur
De bleke avondwind
Een bitter kille geur -
Alsof de herfst begint.
Vaag, als een vallend blad,
Daalt door mijn lege geest
Herinnering aan wat
Wel eenmaal is geweest.
't Is of mijn hart verstomt
En of ik stil verga,
't Is of de herfst al komt -
Hij komt weldra - weldra!…
Vrede
poëzie
3.0 met 8 stemmen 532 Vrede spreid gij uw zachte vleugels
Over de donkere aarde heen -
Over de moede en de gewonden,
Over de duizenden, die verzwonden,
Over al de snikkende monden,
Die verbleekt zijn van geween!
Vrede daal gij uit de lichte sferen,
Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart,
Daal over hen, die u hebben verraden,
En over de dwazen, die op u smaadden…
Kwijt
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 176 Mijn stemrecht laat ik uiteraard niet lopen
Nee, ik doe graag mijn burgerlijke plicht
Maar ik ben echt vergeten waar hij ligt
Vertwijfeld trek ik alle laatjes open
Ik heb tot woensdag, vind ik hem op tijd
Of ben ik werkelijk m’n stemvork kwijt…
Wonderlijke mysteries
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 72 Het mysterie dat liefde is.
Dat is wat het leven ons geeft.
Daar zijn geen woorden voor.
Hoe meer ik me verwonder,
hoe minder ik nog iets mis.…
Ontrafelen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 De komst van kennis
brengt het mysterie om
laat mij onnozel
aan geheimen pluizen
om de rek te testen
van lenige geheimen.…
De volgende dag...
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 358 Die is nog een mysterie,
je kan iets voorbereiden,
wat vooruitblikken, maar
meer niet...…
nooit eindigend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 114 zacht en teder
ga ik verder
met houden van
om datgene
wat voortkomt
uit mysterie
als het bijzonderste ooit
in alle intimiteit
te beleven…
Verdwalen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Laat me
verdwalen
in dit mysterie
van verwarring,
totdat ik niets
meer weet
over niets weten,
totdat dit ik
verdronken is
in deze rivier,
en het enige
dat blijft
het leven zelf is.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
De wel
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.722 Als een die, wandlend in een groot groen woud,
Een wijle neerzit bij een waterwel*,
En in zijn handen 't water schept, dat snel
Vervliet, tot hij geen druppel overhoudt;
En, in gepeinzen, telkens weer dat spel
Herhaalt, als had hij nimmermeer aanschouwd
Hoe 't vonklend vocht, als levend zonnegoud,
Zich niet laat vangen in de kleine cel;…
DECEMBER
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.442 Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht.
Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt
De weke wegen, waar ’t geplet fluweel
Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef.
De hoge bomen, zwart en bladerloos,
Wien grijsgroen mos de ruige stammen dekt,
Herdenken, droef, de zoete zomertijd,
En schudden zacht de wijze, kale kruin.
In de oude toppen…
Slapend kind
poëzie
3.0 met 1 stemmen 597 Terwijl daar buiten wilde stormen loeien,
Slaapt, in haar bedje, 't lieve kind tevreden
Half blootgewoeld, de reine rozeleden,
De frisse wang nog blozend-warm van 't stoeien.
Het donzen dek is losjes neeergegleden.
De blonde lokken, gouden sluier, vloeien
Om 't zacht gezichtje, dat mijn blik blijft boeien.
't Half open mondje heeft…
BADENDE KNAPEN.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 573 Mild zaait de zon, door 't klaterloof der popels,
Haar gouden spranken op het stromend water,
Waar, slank en blond, twee vlugge knapen zwemmen,
Als zwanen blank en fier als jonge goden.
Op hals en armen beeft der blaadren schaduw
En vonklend vloeit, van beider brede schouders,
In 't golvenblauw een regen van juwelen.…