9304 resultaten.
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Eenzaam vertrek
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.380 Als vergeten staan de koffiekopjes
Op een verlaten tafel
De stoelen schuin weggeschoven
Een half uitgedrukte sigaret kringelt
De stoet is halverwege
Linten verwaaien verward
Zojuist gedolven graf omkranst
Met losgelaten bloemen, bedolven
Witte kist, voor altijd gemist
Een lege kamer borrelt na…
zelfbevlekking op het strand
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 796 je wil niet weten
hoeveel mensen
hoeveel zoutjes
aan het hete strand
in één dag eten
op hun stoelen
lakens matten
of gewoon op zand
witte uitslag
op de huiden
in vette vlekjes
als bij kaas
gesloten oogleden
dicht gepekeld
in scheveningen
zeggen ze laconiek
die zijn gaar
voor de visfabriek…
de stoel en het gedicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 142 Iets is
een stoel
of een gedicht.
Op een stoel
kan je zitten.
Op een gedicht ook
mits het gedicht
op een stoel ligt.
Een stoel is dus
belangrijker, maar wat
zou een stoel zijn zonder gedicht?…
Watertaal
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 als watervrouw of als golfslaggodin
schuim ik de kust af
met schelpen als letters
met roeiriemen trage eenvoud
en al het water van de zee
boetseer ik willende watertaal
die danst als de golven
op boten van luiheid
die soms gevangen wordt
als drijvende kurk in een vissersnet
misschien zijn mijn woorden
te licht voor zware geesten
ik…
zondagsmens
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 798 hij luimt zich loom
zijn arm over haar dij
zij deint zachtjes weg
naar het andere eind
van het ledikant
ergens loopt een mens
met een wens, wie weet
sleept de dag zich voort
eindeloos, betekenisloos
een dozijnen dag als anders
kraakt een veer gespannen
in antwoord op het gekreun
van een vermoeide zondagman
die zijn arm te lam bevindt…
[Mieren gaan hun gang]
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 458 Mieren gaan hun gang
op de natte berkenbast
Ik sta voor het blok…
[Mieren gaan hun gang 2]
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 353 Ik sta voor het blok
Op de natte berkenbast
trekt een mier een spoor…
Adagio cantabile
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.659 hoe de dood geruisloos
in je lichaam kroop
werd zacht belicht in je
witte huid en broze gezicht
hoe je oude ziel als milde
gloed vervloog
blijft zichtbaar in een lege
stoel en stille traan
waar een geliefde sonate
jou vaak kon bekoren
de tijd weer stilaan
verder tikt…
Winter
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 205 Kijk
sneeuw
zeg ik
tegen haar
in een stoel
die nooit meer tuinstoel zal zijn
daar
achter het grote venster
ligt winters wit
bevroren
haar blik verdwaalt
want het sneeuwt ook al weken
in het landschap
achter haar ogen
nu is vandaag
en gisteren
en morgen
waar taal nu ligt
is het voor altijd winter
en het sneeuwt in mij
van onmacht…
Ons witte doek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 138 Rode stoelen, wit doek en films.
Wij zien beeld en horen geluid.
We lachen of huilen tranen.
We denken en fantaseren.
Over plezier. Over liefde. Over leed.
Pas wanneer de film echt is afgelopen,
beseffen we waar we naar hebben gekeken.
Naar het witte doek in ons hoofd,
waar gedachten komen en weer gaan.
Dat stille witte doek.…
Rond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 353 Terwijl zij langzaam
blad voor blad omslaat
en herinneringen traag,
zeer traag wees laat worden
verbergt een ezelsoor
een beetje krom gevouwen
schimmen van wazig zwart-wit
vloepapier lijkt te dansen
maar kraakt plotseling
bij het laatste tafereel
ze staat op
schuift haar stoel achteruit
en sluit de gordijnen…
Rond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 Terwijl zij langzaam
blad voor blad omslaat
en herinneringen traag,
zeer traag wees laat worden
verbergt een ezelsoor
een beetje krom gevouwen
schimmen van wazig zwart-wit
vloeipapier lijkt te dansen
maar kraakt plotseling
bij het laatste tafereel
ze staat op
schuift haar stoel achteruit
en sluit de gordijnen…
Oud buiten
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 464 Daar zit hij weer buiten
op zijn schaduwplekje
de wind waait wit
door schaarse haren
zijn ogen staren
in de verte, leeg
de oorlog, zijn kinderen
zijn allemaal overleefd
de wereld is allang
te ver weg voor hem
hij is bij al zijn doden
al bijna in het niets
straks
gaat hij weer naar binnen
naar zijn vertrouwde stoel
het enige verschil…
Eenzame stoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Dagelijks einddoel
toevlucht, veilig gevoel
daar staat de stoel.
In dezelfde hoek gevangen
als je verlangen
die zitplaats te vervangen.
Nergens heen
de horizon verdween
de stoel staat daar alleen.
Blikken door het raam
buiten, eenzaam
de stoel vormt nog je naam.
Pijn van wachten
in je eigen gedachten
kan de stoel niet verzachten.…
Dit is de tijd
gedicht
3.0 met 58 stemmen 16.840 Dit is de tijd. Je mag zeven keer raden.
Zeven maal zeventig keer heb je de tijd
om gissend en missend, door schande en schade
wijs, te ontkomen aan de kwade
droom van de wenteltrap eeuwigheid.
Dit is de tijd, de tijd om te zorgen,
zorgend staan met je rug naar het vuur,
bloot aan de dood, in het leven geborgen,
lezen de schaduwen van morgen…
Een vers, breng ik voor u.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil
met oude veren, ouder dan ik in jaren tel
te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun;
het is mijn wens te spelen van uit een cocon,
kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun
heb graag de warmte in de rug.…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Leeg theater
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 461 Het is een open eind
-niet bijzonder-
Als een man
staat de rij voor me op
Schaduwen op 't witte doek
hoofdrolspelers tijdens
de aftiteling
Ze komen niet voor
in 't boek
maken 'n nieuw verhaal
Waarin winterjassen
en 't gevecht de armen
in de mouwen te steken
de stoelen die achterbleven
op rij na rij
Flesjes en glazen leeg…
haiku
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 456 puur maagdelijk wit
zover mijn ogen reiken
schone illusie…
wit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 331 Een ster is zij temidden van de nacht
voor niemand dan zichzelf
en haar wild verlangen
Vertrouw het toe aan de maan
Verschijn wit aan wolken
Fluisterend gemurmel van de sterren
ongehoord
Haar ademhaling licht
en glijdend
Ze droomt nog steeds
iets te betekenen
In het donker van de nacht…
Wit
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 651 Ik denk sneeuw
Paddentrek, sneeuwdek
IJzig gegeeuw
Zomervertrek
Heersend eigengerief
Niemand is lief
Geef mijn woord
Gevoel gesmoord.…
Witte nachten.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 401 Ik lig klaarwakker in een hagelwitte nacht,
onherbergzaam als een wijde oceaan.
Ik kijk naar buiten en de sneeuw valt zacht
op de vaart die wordt beschenen door de maan.
Ik denk aan de mensen die ik zelden kan behagen.
En ook wel aan mijn moeder die in haar duizend vragen
wil weten hoe het werkelijk met me gaat.
Dat ik eigenlijk nooit antwoord…
vond ik opnieuw de liefde uit
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 796 als je kon
was je weer een vlinder
wit
helemaal in 't wit
je fladderde
als je kon
je dartelde
boven lavendel
blauw
heel diep blauw
als ik kon
vond ik opnieuw
de liefde uit
licht
ik omvormde
licht tot goud
ik sprokkelde
schonk het je
bladgoud
voor de liefde
nooit te oud…
Herfstlicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 730 De pastoriemuur
is van een soort wit
dat mild en zacht
een brokje stilte pacht
een wit dat met
kamille langs een korenakker
eenvoud deelt
een wit dat
als een haagwinde
zich aan de zon blootgeeft
hier kom ik graag
de ingangspoort
met ronde boog
is altijd open
er staat
een uitgebloeide
blauwe regen…
gebroken wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 wit was de jurk
wit de vlag
wit was de woede
wit het licht, wit de zon
die het zicht ontnam
wit de handen in de zakken
wit de schilder
wit ook het doek
wachtend op pigmenten
wit de mistflarden, wit het gezicht
met haar verre blik
wit ook, de geesten, het huilen
van de storm die gebroken, zijns
gelijke niet vond.…
Oogverblindend wit
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 459 De kantelpoort klikt
hoorbaar dicht verbluffend licht
valt op mijn gezicht
ongelooflijk wat voor een
oogverblindend wit is dit…
Wit
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 469 Maandag-
ochtend
fris
vlier in bloei
seringen
in het witste
wit
fluitenkruid
dove netel
en jasmijn
zo edel…
Een kwatrijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 426 Zo klaar was lang niet meer
het water van de gracht
er dreef een zwaan zo wit
als had zij het kasteel gepacht…
Helder
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 101 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van de gebalde vuist
wit de gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit het roerloze doek
dat leeg op beelden in pigmenten wacht
wit is de razende storm
die…