Alle inzendingen over taag OR douro OR fado

Als een violist die met geloken ogen zijn melodie laat suizelen, zo zacht streelt de wind het bedauwde gras. Aardse geuren kruidig gevormd, kronkelen omhoog langs ontluikende bloem omzich te vermengen met lange zilverwitte zonnestralen, die door de morgen schemer, de dag doet ontwaken.…

thuis is daar waar liefde de deur opent en rust zich nestelt in een oude stoel waar geluk dwarrelt als gouden stofjes in een zonnebaan en het oude schilderij verlicht waar geuren van lavendel en roos zich vermengen en gastvrij binnen komen door het open raam thuis is daar waar tevredenheid de gordijnen sluit een vrije vertaling…

Er was een kind, dat niemand wilde - of wel wilde, maar niet hebben kon, en dat daarom een vlucht verzon, wanneer men krijste, schreeuwde, gilde. De kleine kinderblik verkilde, paste zich aan, kameleon, vervloekte zwijgend toen de zon. De kinderlach verdween, verstilde. Daar niemand om die kleine gaf, - want druk met eigen somberheid -…

hoe dikwijls zocht ik niet vergeefs naar klank en kleur maar vond ik slechts verkeerde woorden hadden wij maar fado in ons land dan kon ik mijn gevoel vertolken en schrijven over donkere wolken van opklaring en zonneschijn maar calvinisten zoals wij kiezen uit de grijze brij die in de pappot staat te gisten bij toeval tref ik soms…

Bij de brug onder de Tuin der Dichters zit ik te kauwen op de wereld zoals ze is Ik zie de mensen gaan jong, moe of roekeloos de beschermheilige tartend die aan de binnenspiegel bungelt Laat in de avond lopen ze in de berm met bagage of sprokkelhout op hun hoofd, kruizen om hun nek op de schouders van hun ziel en als hangers in de kledingkast…

nog één keer door de grachten raak weer in mijn ban zoals gefascineerd was door jouw aanstekelijk élan, jouw daadkracht om mij te bekoren ontvoer me in je zijspan in september laat me vergeten mijn bagage mee te nemen rijd me over 's heren wegen naar het land van mijn droomtaal laten we naar steden gaan waar de taal van het hart de fado…

aan de rand van het graanveld ontgroeien we de wereld toon en kleur raken de dunne huid meer dan ooit Schaue hier Herz und Auge weint vor dir Bitterlich de fado verblindt ons met tranen op de dag dat het nauwelijks waaide het intense lila blauw van de pruimen in de boomgaard het stralend geel van een fiere…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Stad, leer mij het onverstaanbare, het openbare, de sporen van kleine roeiers over de Taag. ------------------- uit: NWT, 1997.…

zuchten alsof ik ook voor deze dag moest vluchten ik stiet tegen een muur doch plots zag ik weer het licht een ingebouwde schakelaar was voor mijn wijsvinger gezwicht * Wenn der Schatten fällt wenn die Finsternis mich überfiel blieb mir noch übrig das Tasten und Seufzen als ob ich auch vor diesem Tag…

Werveling van Fados in brakke tranen glijden langs haar wangen, vloeibaar goud van de Taag, druppels gloeiend klaaggezang verheffen zich in het hart, laat het sneller kloppen, aan de oevers van mijn zwanenzang, in de snaren van de ziel, door de magie van klanken van alledag tot elkaar verbonden.…

(Toren van Bélem) Als een ce- remonië- le toegangspoort aan oever van de Taag te Lissabon sta jij hier sinds het begin van historische 16de eeuw Neo-ma- nuelijnse versieringen invloed van Moorse de- coratieve kunst overal goed zichtbaar in zowel bastion als toren Ook Vlaamse gaaien vliegen van Noord- naar Zuid…

Misschien is het een lied geworden, een lekkere rocksong, een fado of een mooi chanson. Ergens dan een luisteraar verwend. Gek idee, maar mij mooi onbekend. Of ligt het nu te wachten lekker lui op een wolk op z’n rug, waait het nu de wereld over En komt het op een mooie dag een keer, toch nog bij me terug…

Stromen Fados en brakke tranen glijden langs haar wangen, vloeiend goud van de Taag, druppels gloeiend klaaggezang verheffen zich in het hart, laat het sneller kloppen aan de oevers van mijn zwanenzang en in de snaren van de ziel, door de magie van klanken van alledag tot elkaar verbonden.…

oude verlangens we volgen valk en vlinder we horen ver verdriet herschrijven een bezonken Testament van Boudewijn en Bob alleen over de dingen die we liefhebben hallucineren met Gabo in honderd jaar eenzaamheid kennen de wetten van weerstand en woede we voelen Brel’s dictaat van norse vloed die beukt aan het zwart basalt Amalia’s fado…

Klabund: Morgenrot, Klabund, Die Tage dämmern Waar kraait nu weer de haan? Want 't is de tweede maal Dat ik door de welbeminde werd verraân. Nu zal mijn levenshardheid harder worden Als ooit te voren; mijn arm hart, - ik wil niet wenen, - Zal tot een harde diamant verstenen.…

‘amarres’… Michelbach, zus van Gerolstein, stad van bruisend water… Michelbach, wandelparadijs, wieg van ‘Karel de Grote’… hier kan ik staan waar ik wil, kan ik doen wat me zint, niemand die komt zagen… hier kan ik zijn wie ik ben, ja, een bruisende bron, in ’ t land van de kraters… Michelbach, du Ideales Ziel, für erholzame Tage…

leere ich kam heute zu nichts machen sie sich keine sorgen es soll wahrhaftig wieder besser gehen morgen es gibt so eine art von tagen heute mehr als jemals hier die keine antwort erfragen und mich machen zu einem nutzlosen arbeitstier der mut sinkt mir in die schuhe ein bestürzter märtyrer von geisttötendem bestand brütet hier…

Magie draagt voor zover bekend Zorg voor een heidens element 593 I think I was enchanted When first a sombre Girl- I read that Foreign Lady- The Dark-felt beautiful- And whether it was noon at night- Or only Heaven-at Noon- For very Lunacy of Light I had not power to tell- The Bees-became as Butterflies- The Butterflies-as…

Toen ik in de straten van Barcelona mijn nieuwe kleren showde en her en der een wijntje bestelde sierlijk waggelend naar mijn hotel terugging een Panter-sigaartje rookte en de stof uit mijn jas sloeg stierenballen verorberde en Spaanse kreten uitte Lorca citeerde met Spaanse pepers in mijn maag een fado-zangeres het hof maakte die een travestiet…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

Waar ik huis beneden de stille vaart, Die niets van de Taag door Lissabon heeft, omdat hij smaller en korter is, Langs het dorp aan de rand van de drukke stad, Die men gewoonweg het centrum noemt. Mijn doodstille dorp is zomers uitgestorven vooral rond de begraafplaats. Er loopt bijna geen hond rond.…

Ben ik bij jou dan ben jij bij me maakt niet uit waar of we zijn of waar we dan mee bezig zijn want da's het enige dat telt ongemerkt passeert de tijd voor mijn gevoel staat hij ook stil wanneer we samen lachen zingen als jij me kust word ik zèlf stil Kleuren schieten door me heen ik wou dat ik ze zo kon zingen voel duizend en één…

Toen kwam, dwars door de kim, de blauwe Taag en De bruine heuvlen weken, hemelsbreed: Of ’t vaderland zijn armen opendeed, Ons weergekeerden aan zijn hart wou dragen. Uit Lisboa vlamden geen vreugdevuren. Een gele vlag woei van de oude vest’. Geen wimpels zwierden van de lege muren. Men hield de vloot op stroom, bevreesd voor pest.…

't Bloed vooral, dat in mijn aderen met een deel uws aanzijns vloeit; kostbaar erfdeel onzer Vaderen, die, met Oosters vuur doorgloeid, daar, waar Taag en Ibex vlieten, eenmaal schitterden op de aard, en wier grootheên ons verlieten; doch - hun eer bleef nog bewaard! God beschouwt het uit den hogen, wat Gij voor mij waart en zijt!…

Eerst kijk ik naar de man aan het tafeltje dan naar het raam van het strandcafé stil als een foto, witte lijnen om de ruiten die mijn aandacht vasthouden zo mooi dat het me niet verveelt - het wit! het licht! de vlakverdeling! Ik raadpleegde de wijsheid van het internet: Waarom zijn foto's nooit saai? en kreeg gerijmelde gemeenplaatsen…

En in dit herbergzaam Noorden Als aan Taag- en Tiberboorden Costa's oud en eerlijk bloed Weder blonk van riddelgloed! O indien … doch zwijg, mijn mond! Weten wij, verblinde mensen, Wat wij van de hemel wensen, In een onbedachte stond? Die ons 't aanzijn doen herleven, Dierbre weêrhelft! Uit uw schoot, Op de dag, die Hij besloot!…

Hij herformuleerde Aristarchus' theorie En grondvestte aldus de moderne astronomie Zodat er een nieuwe ideeënwereld naakte Die aan ons bijgeloof een einde maakte Met zijn planeet die om een ster heen draait Heeft Copernicus ons gedachtengoed verfraait Waardoor de wetenschappelijke tijd aanving En de kerkelijke macht ten onder ging Nu zitten…