10327 resultaten.
Mijn boot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 161 Mijn boot heeft al twee keer
een flinke aanvaring gekregen.
Toch vaar ik iedere dag vrolijk naar zee en
blijf daar even voor anker.
Gisteren kreeg ik weer een
waarschuwing voor een aanvaring,
maar ik kon het roer tijdig keren.
Terwijl ik nu vaar, hoor ik rustig
het kabbelen van het water.…
Zonder boot
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 112 Schip op rots
ziek en klots,
kokosnoot
hoelahoep,
flessenpost
ik ben zoek.
Sos
wie redt mij?
Haai en vis
averij,
nee, zij niet,
vrees de baai!
Zee is wild
het zand brandt,
spoelden mee
slechts wij twee,
man en muis
ver van huis.…
De boot.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 176 Ik ben als de boot
die moe van al dat roesten
in de dokken vaart.…
Op de boot
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 142 maar eenmaal verwaaid als glitter,
één met de glinstering van water.
Je bloemen van de uitvaart,
verjaard, geurden nu als een wildboeket,
en dreven na
droge rozeblaadjes, takjes mochten met je mee
oplossen in de zee tot fijnste stof.…
De Boot
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 de boot was lek en oud
het moest wel dat hij zonk
het water was erg koud
en gaf een diepe lonk
gelukkig vond ik een
stuk van de kajuit
een deur gemaakt van hout
zodoende hield ik het uit
ik zag ze om me heen verdrinken
en uiteindelijk langzaam
naar de diepte zinken
een moeder en haar kind
een beeld dat zich iedere
nacht weer aan me…
Ontbening
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 191 Ontbening van vrouwen,
ook al gebeurt dat symbolisch,
tart elke beschrijving.
Ontlichaamde vrouwenbenen mogen.
Ontbening tart het openbaar gezag.
Op onthoofding staat levenslang.
Ontbening mag.…
Zomerleven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 De zon spiegelt zich vrolijk in het water,
met een zilveren glinstering.
Het water rimpelt,
als door en zachte hand bewogen,
in de zoele zomerwind.
De boot glijdt zachtjes over het water,
de riempjes spattend nat.
De lucht is vol met geuren...
en aan de einder kleuren
zich de bomen paarsig mat.…
IJsselmeer
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.469 Het is stralend weer
boten varen op het meer
reflecteren in het water,
komt de wind even later
gaan de zeilen flink tekeer.
Als ze voor anker gaan
de boten verlicht
door 't schijnsel van de maan
blijven we nog even staan.
Iemand speelt gitaar
treurige klanken weliswaar
toch heerst 'n uitgelaten sfeer
in de haven van 't IJsselmeer.…
Waar 2 of 3 in Mijn naam bijeenzijn
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 78 Het dondert in de Hemel, God vloekt
Zijn ze helemaal bedonderd, daar in Staphorst
Tijdens dit wereldwijde waaiende Covid- virus
Ze tarten die pandemie
Ze tarten de overheid
Ze tarten mij, God de Vader
Jullie oefenen al honderden jaren
Jullie lezen en bezingen mijn schrift
Jullie bedoezelen deze ten zeerste
Nooit gehoord, nooit gelezen…
De Veerman
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.051 ik moeizaam uit de boot ga
zie ik me zelf daar liggen
aangespoeld…
Avond aan de waddenkust
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 231 Links ligt de boot
die straks naar Schier zal gaan,
rechts de verlichte havenpanden,
achter het glas
twee visetende mannen.
Wind buldert vlaggen strak,
het wijde water golft.
Achter beslagen ramen
ademt serene rust
die langzaam wordt gewekt
als links van ons de boot vertrekt.…
Svens Olympische Spelen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 299 Drie gouden plakken
Sven tart het Olympisch vuur
ijskoud de sterkste…
Een grote vierkante wasbak
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 4.617 Het is een wonder dat hij het toelaat
hij die altijd alles heeft bepaald
de kapitein van een wrakke boot
in vreemde wateren.
Nu zwemt hij in die wasbak.
En hoe meer water er stroomt
hoe meer verwonde kinderlijfjes
erbij komen, ze drijven om hem heen
draaiend van rechts naar links
het water kleurt steeds roder.…
als stille getuigen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 648 een beetje weemoedig denk ik aan
de zomer terug
en het water dat glinsterde
glinsterde in de zon
boot en stoelen op de vlonder
als stille getuigen.…
Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.770 "Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten
over de melkweg blies en in de maan gezeten
langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer,
ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand,
mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer
in 't dode firmament, niets dan…
Het geluid van mijn tuin
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 124 Na de ijzige katharsis is mijn hart weer rein;
mijn wonden zijn geheeld, ik kan weer bollen planten,
en adoratie voelen voor al het verwante
en liefde brengen waar ze hoort, ootmoedig zijn.
Ik kan luisteren naar de merel in de heg
die ik vorig jaar nog een lied van Mozart wou leren,
maar toen ik hem eens grondig wou laten studeren
kende hij…
later
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 225 Tijd trekt
draden door mijn gezicht
De douche spoelt met
het water
mijn dromen door
het afvoerputje
tekenend voor mijn bestaan,
voorbije gedachten
voorbij de dromen
alleen maar de nacht
koude nacht,
steenkoude botten,
water in mijn ogen
glijden over mijn
wangen heen,
later, alsmaar later,
is het al later
of is het al tijd?…
Lege batterij
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 987 Een zeilschip zonder wind
is een zee zonder boot.
Een zon zonder zonnestralen,
is een universum zonder sterren.
Een rivier zonder wateren
is het land zonder aarde.
Een boom zonder blad
is een dag zonder dat ik jou heb gehad.
Zonder jou ben ik vrij,
maar ik voel me meer een lege batterij.…
Gevangene
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 376 De esdoorn houdt in zijn wintertakken
de wassende maan op haar plaats
Een late gans vliegt door de nacht
Het onvermoeibare water van de rivier
draagt een boot naar de zee, die wacht
Takken wijken, maan slaat op de vlucht…
WILD SCHUIM
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 172 De woeste branding
van de wereldzee "leven"
springt brullend op
tegen rotskust en klippen
wil het harde lot
dat onafwendbaar schijnt
tarten _ verwinnen
maar
stort vernederd in elkaar
woelt krullend door zich heen
om straks weer aan te vallen
moede golven rollen
traag tussen de stenen
zijn dan bezadigd water
in nauwe ruimtes
overhuiven…
Alles wat ik weet.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 630 Geen vlees , geen bloed
alleen nog gebroken botten,
beide kanten branden.
Geef me water, geef me brood.…
Spinalonga
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 2.720 De boten doorklieven het mediterrane water
Aan boord mensen die ten dode zijn opgeschreven
Verbannen naar het eiland van grafstenen
Hier moeten zij tot de dood met elkaar leven…
Als vee worden zij bij elkaar gedreven
door de poort van verlatenheid
In een eenzaam lijden zullen zij sterven
Tranen schreiend in bitterheid…
Langzaam wandel ik…
veersemeers gedicht 2
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 150 Avond aan ’t meer
Als het veersemeerse water
Zich vermengt met
Veersemeerse lucht
En een grote grolse maan
De volle kater jaagt
En de boten trillend
Zinken in hun vlucht
En de vissen vliegen
In de lucht
Dan verwacht
Het veerse meer
De nacht…
De boot naar de lente
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 367 De voorjaarsglinstering op het water roept me.
De oranje ondergaande zon roept me.
Het kleurenpallet aan de horizon roept me.
De melodie van de koude zeegolven roept me.
Alles is nu opzoek naar een speelkameraadje
en ik ben op zoek naar de boot van de lente.…
Water
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 droogte, van water ontheven
uit poriën verdrongen
in kelen geworteld
hongerig, ontbloed
dooraderd met steen
ontbost, verbrand tot as
kringelend in kale rook
tot op het witte bot
water, ontdaan van franje
ontdaan van moleculen
ontdaan van ontdoen
zodat slechts ruimte overblijft
intermoleculaire ruimte
als vloeibare leegte
als onaantastbaar…
Stem van water
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 227 Door water
werd hij betoverd
door wetering
sloot en plas
Met golven
rimpelingen
was hij
in z'n sas
In verten
zeilen
een schip
of boot?…
Marcherende bergen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Woeste rotsen
Een grijze Kolos
Stampend en stampend
Een landrug
Tart zijn lot
Raast
Breekt
En schuift op…
Bij Boot Koffie Drinken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 Koffie van Boot.…
Silentium
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 213 de stilte steekt
diep tot op
het bot
slap verweer
denkt ongemerkt
langszij te komen
wrijft zijn
onschuld in
kobaltblauwe verf
wat al snel
sporen achterlaat
in het wassende water
de agitatie groeit
©Lady Love…
verloren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 175 toen de zee de
boot zonder mast
voor even nog
zeilloos spartelen
liet toen de
zee zich bedacht
en jou achter
een muur van water
aan het zicht
onttrok toen de
zee de vermoorde
onschuld speelde
toen balde plots
een diepe rouw
in mij samen…