Alle inzendingen over telefoontje OR leven OR tijd

na 'n telefoontje vol paniek over 't kwijt zijn van haar pinpas haast ik mij naar het huis van negentig plus daar vlij ik neer op de bank en vind het boek ' Poëzie op Pootjes' met daarin mijn naam 'zal ik je mijn gedicht voordragen ' vraag ik aandachtig luisterend wordt ze weer rustig nu belt ze mij iedere dag om te vertellen…

winden Menig telefoontje of een mail Niets was jou ook teveel Omdat we straks gaan vertrekken Proberen werken, op andere plekken Qua mensen is het wel even wennen Rustiger om dingen leren te kennen Soms met een praatje over deze tijd Telkens raakten we helaas iemand kwijt Uiten, er samen over kunnen praten Van de plek die we moeten verlaten…

Te midden van het droevig klagen, van ’t zoeken en het antwoord vragen komt plots weer licht en blijdschap aan en iedereen wil graag verstaan dat leven toch ook mooi kan zijn, al blijven leed en droefheid, pijn… Maar Jezus is doorheen de dood verrezen in het morgenrood; het nieuwe leven wordt geboren, verkondig dit aan wie ’t wil horen.…

snel gedaan en heb je er even bij stil gestaan, je hebt er aan gedacht al was 't maar even, dan weer snel verder met je leven, mijn gedachten dwalen weer over de kust, het zal nooit wennen die stilte en rust.…

Geen tijd!…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

ik moet mij haasten deze ochtend het telefoontje kwam laat zwaaiend in de deur de fragiele vrouw 'hier moet je zijn' en ik deed mijn ding klom op een ladder, het stof lag hoog en zij moest steeds gaan zitten omdat zij niet meer zo gemakkelijk bewoog ik heb alles uit de kast gehaald, ik word daarvoor betaald en alles terug…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

in de lengte van dagen kronkelt de tijd ongenadig, zonder vragen elke seconde ben je kwijt leven is toekomst verliezen verglijden in herinnering het heden lonkt naar ooit gisteren is voorbij vol vragen naar morgen in het antwoord van vandaag was dit een mooie dag die de toekomst herinneren mag…

de wereld staat dan plotseling stil gepeins over de zin van het leven die overdenkingen veranderen je wil en je besluit je leven meer inhoud te geven dankbaar zijn voor wat je hebt gekregen intens genieten van de mooie natuur elke dag ervaren als een zegen bewust leven ieder uur.…

.*) Hoor, het leven vliedt, de klok holt, tik, tik - zingt het jammerlied van het ogenblik. -------------- Uit: Verzamelde Lyriek, 1966. *) geleen: geleden.…

Kist me maar, tijd, stop me en koester de stokken waarmee je me murw slaat.…

levensavond samen uitkijken over het kalme water tevreden luist’ren naar eenden, net als vroeger rondkwebbelend in het riet…

De toekomst vangt een tijd van louter voltooid verleden aan mij sleurt het heden. Er is niets wezenlijks te zeggen dat mij of een ander verder brengt alleen van wat er niet toe doet valt misschien iets uit te leggen iets te duiden of aan te wijzen maar telkens wist het vergeten. Ik heb geen richting ik tol om mijn eigen as.…

Pas toen het licht zich door mijn gordijnen herinnerde werd ik me bewust van de tijd die door mijn vingers gleed. En ik kwam nader tot mijzelf, sloot mijn ogen en droomde.…

de tijdsoldaat voorbij de lege ruiten nestelt zich in parallellen en meridianen en vraagt mij om de ogen te sluiten doch in woekering en met psalmen kreunend durf ik mij niet te uiten de spiralen van het universum reiken mij meermalen de sluiers van het stof maar ik zet tegen beter weten in steeds weer de rouwmuur zonder vensters neer…

Het leven is als een kaartspel, dat eeuwig lijkt te duren. Met iedere fout pak je weer een nieuwe kaart. Voor zo lang als het leven gaat. Tot de stapel op is En je wijs hebt te spelen, Met de kaarten in je hand. Die de tijd en het leven deelden.…

gaten in zijn armen waar de plakkers zijn verwijderd zelden zag ik iemand met zoveel geweld de toetsen van een telefoontje dan komt het bericht: er is vertraging hij stampt, krijgt zin de trein te slopen ik mag niet kijken gasvlammen komen uit zijn oogkassen ik ben als een konijn gevangen in groot licht ik moet oppassen hij…

Als ik verlang naar jouw liefde en jouw leven, dan is het een gegeven dat ik lijd en dat de dood me pas bevrijdt.…

Tere takken, jonge twijgen, bloesem in de knop beloftes die een aanvang krijgen het voorjaar volgt de winter op De lucht zindert vol beloften van leven de tere twijg wordt weer een tak de zwellende knop tot bloem verheven voor het oog met het grootste gemak Pasen schenkt nieuw leven het oude is voorbij gegaan een levend licht wordt ons…

Lang leve contrasten. Gisteren was het licht. Vannacht is het donker. Wie kent de morgens? Wordt morgen grijs? Dichters vermoeden veel of iets. Ze willen er graag over schrijven. Meestal zijn ze erg overgevoelig. Helaas, NU weten we bijna niets.…

NU wordt, zo lijkt dat voor mensen, tijd geboren. Mensenklokken gaan lopen. Mensenbloed gaat stromen, van leven naar dood, in sterfelijke momenten. Eeuwigheid bevriest. Onze kloktijd staat, zo lijkt dat voor ons, voor eeuwig stil.…

Ooit keren we allen terug, naar vanwaar we allen kwamen. Naar het kind dat ik destijds was. Terug tot de stof waaruit ik ontstond. Verbonden in de geest die we samen zijn. Daar blijf ik wie ik ben en altijd was. Een dier zoals alle dieren waren. Als toeval dat bedoeling werd. Als kind van ons heelal.…

Het kwam op een avond heel onverwacht dat vreselijke telefoontje dat mij helemaal van mijn stuk bracht ik kon het niet geloven jij was van mij weggegaan zonder ook maar afscheid te nemen ik voelde mij zo eenzaam er waren geen woorden voor waarom overkwam het jou we moesten elkaar nog beter leren kennen o wat hield ik veel van jou…

Vandaag heb ik geen zin om mij te uiten Vandaag blijf ik de hele dag in bed Met krant, een tijdschrift en een stapel boeken Mijn telefoontje heb ik uitgezet Een uitgebreid ontbijt kan ik vervloeken Alleen een kopje thee en sigaret Vandaag heb ik geen zin om mij te uiten Vandaag blijf ik de hele dag in bed Oh nee, je krijgt me met geen stok…

Vanmorgen kreeg ik het telefoontje van de moeder van K. Zo overstuur. ----------------------------------------- uit: 'Oedipoes werpt jongen', 1996.…

Uw mans onderzoek heeft niets ernstigs aangetoond zit tussen z'n oren; had gisteren gebeld, was hij vannacht niet gestorven…

Geen tijd meer over om van te leven, Druk met alles, druk met niks, Geef mij die lege tijd dan maar Waar ik mateloos naar verlang - Die ik naar eigen inzicht En naar hartenlust in kan vullen, Een lege tijd om in te leven…

Als ik ooit een keer echt doorheb hoe te leven, ben ik er dan nog? Als ik eindelijk begrijp hoe het leven gaat, zal het dan nog gaan? Wie kan mij zeggen: Bestaat er tijd van leven zonder verlangen? Zal ik weer dansen als ik het leven liefheb? Of is dat te laat?…