Alle inzendingen over terras OR aarde OR nachten

‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’ Ovidius, Metamorphosen I, 5 chaos was alles, geen woord benoemde leven, dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee, mateloos wit was alles één, en heerlijk om het even. verheven niets, geen ding dat deinde met iets mee.…

De koe die hier in Tallinn zit te wachten Op aandacht die zij – nogal wiedes – krijgt, Is fraai gebronsd, heeft goede zin, maar zwijgt, Al heb ik een idee van haar gedachten: “In Frankrijk hebben ze ‘la vache qui rit’, De Esten hebben mij, het liefst bien cuit.”…

Op de keien liep ze. De lippen strak als haar rok; de rest gekreukt als haar bloes, hand in hand met het resultaat van een - onverhoopt geslaagde - seksuele inspanning. 'Papa boos?' vroeg die kleine, blonde schoonheid naar boven. Onmerkbaar knikte het hoofd, maar wij zagen het, de blonde en ik. Zij vroeg niets meer en ik begreep…

Op dit terras in de zon.…

“Graag drie bier en een droge witte wijn, Een muntthee, een gin-tonic en Westmalle, Daarbij een plankje met tien bitterballen, Omdat we vieren dat we samen zijn.” Nog één week wachten, luidde het betoog, Ik wou dat Rutte dáár eens over loog.…

Ach, geef mijn uitgemergelde karkas toch alsjeblieft een bed op een terras.…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

hartstochtelijkste nachten, vanachter hun koele frappeetje...…

nacht…

zomaar een plek in Belgie een pad, een meer, een terras vol van historie om mij heen smaakt het bier me best…

Terras. Goddelijk glas met witte wijn als ambrozijn en mootjes zalm in dieselwalm.…

Een jonge lijster huppelt over mijn terras heel onverschrokken gewiekst kijkt zij mij aan en pikt en denkt die ken ik al…

Laat ons mensen samen, van donkere nachten, lichte dagen maken.…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

De storm rukt daken weg van zoldergeheimen -- verslindt verledens.…

open mond Zo alleen als ik daar stond Ik sta nu buiten Lekker op het terras te huilen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

samen een bakje koffie drinken op een gezellig terras in Scheveningen toen er tranen in je ogen welden werd het een bakkie troost…

verlatenheid ontsiert het plein, de wind buiten adem en het terras mist de taal van verliefden waarin de ochtend altijd wordt ontkend. de stad sluimert nachtvogels ontvluchten een gapende leegte de overbodigen van de dag mijden de tijd.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

de kletspraat de onzin en de lach de dubbele tongen de laatste dan een terras zijn slechts verdiensten maar de hemel voor Jan en alleman oh, als die toch weer open kan!…

bestaat er iets mooiers fluisterde de wind in haar krullende haarbos dan hier te zitten in een bijna lentezonnetje en warm te worden achter glas……..op een terras…

De man -hij had nog steeds een droge keel- bestelde weer een pils op het terras. Een dametje -geboeid door ’t tafereel- hield bij hoe ver de man gekomen was. Hij had nog steeds last van een droge keel en pakte nog een pils op het terras.…

Adam en Eva bedachten god en al gauw -- was die hen de baas.…

Mensen besmetten hun baby's meteen met de -- verhaalparasiet.…

En als de nacht zich sluit als een schelp en men sluiten gaat, werkt de snorrende ijskast stationair door aan zijn aanwezigheid. ------------------------------------------- uit: 'Instructies voor een ober', 2004.…

hij, van zijn hoog terras, volgde de lange strepen, het vluchtig zog van nooit geziene nooit gedroomde schepen door het gemarmerd zilver van de zee.…

Hij heeft de aarde bewoonbaar gemaakt Wij hebben onze woning gekocht, gehuurd Misschien met lotgenoten bij nacht en ontij, gekraakt? Onze aarde er bewoonbaarder van geworden?…

Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren, Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt, De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt, De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken, De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…

dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…