Alle inzendingen over tocht OR waar het hoort OR vloedlijn

Nu weet ik het zeker: God is liefde zoals ik hem laatst tegenkwam op een winderige straathoek in verschoten spijkerjas, pijnzend over iets zeer lastigs ik wist niet wie hij was en vroeg hem naar de weg, gehaast zoals altijd die wist hij niet- hij was hier niet zo goed bekend maar uit zijn onbeholpen worden sprak hoe graag hij me geholpen…

Iedereen bewonderde zijn weidse blik - zoals díe uitkeek over het landschap bergen, dalen, bossen en meren woestijnen en oceanen onafzienbaar als ze waren toch hélemaal in zich opnemend die blik die zei: pas als ik dat allemaal belopen bereden, bevaren heb en daar dan ben, dáár daar helemaal achteraan, weet je wel dan ben ik er -…

En daar, die man, die zit daar al een héle tijd met onverzettelijke moed te schrijven hij legt de laatste hand aan een gedicht waarin hij, ergens aan het einde -als het meezit zal proberen niets op niets te laten rijmen.…

Vinden jullie het niet vreemd een mens zijn enzo en leven…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek, en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein, zo echt en het gebeurt verwonderlijk dichtbij…

De zwaarste tocht was het door hooggebergten, wilde rotspartijen over spiegelgladde ijsvlakten dwars door meerdere oerwouden haast ondoordringbaar, en doorsneden met de meest onvoorstelbaar wildstromende riveren door verschillende verschrikkelijk dorre hete kale woestijnen heen en terug over diverse oceanen met slechts een houten…

Aan de ontelbare wezens die in leed, in werkelijk leed en vertwijfeling leefden en stierven en nog zullen leven en sterven zou het niet kunnen dat althans mijn hoop voor jullie m'n pijnlijk onbeholpen hoop lijnrecht in tegen alles wat ik weet! dat tóch, op één of andere manier... dat die wellicht toch iets- hoe ijdel ook.…

De zon staat laag het is nog fris maar aan de kleuren zie je dat het bijna zomer is ik ga uit bed en doe zowaar mijn best je bij het opstaan niet te storen de zon staat laag het is nog fris er is zover ik zie nog niets verloren.…

Wij zijn verdeeld over zijn poëzie maar hij had hoe dan ook de gave om met steeds weer nieuwe woorden ons te laten zien hoe alle woorden zullen falen.…

Nazomerkrekel hoor ik in je getjirp al oktoberregens?…

Warempel, daar! een ander mens- en net als ik gevangen middenin 'n onbeholpen ogenblik.…

Uw wijsheid is oneindig, heer! want wat ik zoek is in geen vorm of woord te vangen zo bodemloos is m'n verlangen dat op m'n gebed in antwoord inderdáád alleen uw grootste stilte past.…

Vanmorgen om een uur of negen maakte de professor zijn bevindingen bekend het was uit hele nauwgezette metingen gebleken: er is alleen maar dit moment.…

gedoe om die natuur zoals bijvoorbeeld wel of niet een landbouwpolder onder water laten lopen een bos met alles wat er leeft te kappen voor een weg of toch weer juist te laten staan wel leuk, maar weet je het maakt eigenlijk maar weinig uit komaan er zal toch altijd wel een barstje in het asfalt zijn een spleetje langs de stoeprand waar…

Boven het steekspel van hun blikken toonden de kruinen van de bomen stervend steeds weer nieuwe kleuren zonder naam een milde wind trok bij hun eerste stemverheffing ruisend nog wat verder aan -het was herfst op het scherpst van de snede.…

Ach, als hij bestaat, dan kan hij toch enkel, denk ik zo groot zijn, zó groot dat hij bestaat geheel & al buiten elk onderscheid om helemaal dat van wel of niet bestaan waar of niet waar. Ach, of god bestaat dat is leuk maar daar kan hij zelf - áls hij bestaat - denk ik enkel een beetje om lachen.…

Want 'k zweer, dat 'k waar ben, als geen die hier wonen, Opdat wat gij hoort, in mijn Lied, van 't Schone Op uw verdre tocht door 't Leven u schoor'! ------------------------- uit: Verzen II (1902)…

Verlangens versmelten in de nachten tot echolood en waar enig houvast nog te vinden is wordt minder toegankelijk voor mij, wat achter bleef wat ik op de vloedlijn vond. Uit de bundel: "Wat ik op de vloedlijn vond". Pama…

kleine dieren Vergezellen je op je tocht Je hoort geen lawaai geen tieren Ik ben aan die stilte verknocht Een zonnestraal door de bomen Speels wandelend over je gezicht Je eigen ik tegen komen Plots beseffen als in een bliksemschicht Dat je alleen bent en niet alleen Zoveel mooie dingen in het leven Vooral die stilte om je heen Alles…

het hoort…

Een kind vraagt nooit waarom, waartoe het toch op aarde werd geworpen. Daarom en niet omdat het hulpeloos zou zijn verzorgen wij het trouw, vereren het als god. Tot het de dood ontdekt en een der onzen wordt. ------------------------ uit: 'Hora incerta',1993.…

jij hoort bij mij...…

Dit is een vraag voor de psychopaat IN DE HEER: Wie zeg mij wie hoort het luide wenen van jouw slachtoffers het gekerm in de nacht en het schreeuwen om eeuwige gerechtigheid....?…

aanlopende fietsketting en een brommer ergens achter en een soort getthodisco in een auto wachtend voor een open brug verder weg een overkomend vliegtuig en een vrolijk deuntje van een ijscobusje nu het zoemen van de computer en ergens een irritante piep in huis wat opeens ophoudt en de vraag vrijmaakt of het ook je gedachten zijn die je hoort…

De Greenpeace-activisten kwamen vrij, En Mark ging met een zware delegatie, Maar tijdens een private conversatie, Bekritiseerde hij de maatschappij. Daarop kwam Poetin naar het Holland House, En zo oogst iedereen tot slot applaus.…

Ze waren een voorbeeldig stel Geen kreukje te bespeuren Ze wisten precies hoe het hoort Nee, niets kon hen gebeuren Des zondags altijd naar de kerk Vooraan de eerste banken Hij nette broek, zij stijve rok Geen vlekje of wanklanken Het huis was altijd spik en span Daar at men van de vloeren Er kwam ook alleen chic bezoek Nee…

“In China praten over mensenrechten? Ja, móet dat nou? We gaan toch voor het geld? Dit is een onderwerp dat te veel knelt, Ik kan die muur van onbegrip niet slechten. Maar kijk! Nu ga ik héél graag nog een keer; Want ik wil best een derde pandabeer.”…

je luistert en je hoort 'once I was seven years old' een liedje al 84 miljoen keer beluisterd op you tube en zeker het is waar dat we ooit zeven jaar oud waren en dat je daar niet helemaal meer bij kunt en naar terug dat je dan graag dat liedje hoort die je melancholie uitspreekt terwijl we al met zeven miljard zijn alles meegerekend…

Men hoort iets.... zonder 'luisteren' wat men hoort gaat het verder ongehoord onwetend gezegd zo wordt taal nooit uitgelegd worden woorden die nooit werden gezegd nooit het ware verhaal ... nooit écht…

bloemen fietsen richting het noordelijk havenhoofd waar ze stilzwijgend worden neergelegd witte rozen gestoken in het rulle zand, aan de vloedlijn laten hun hoofden hangen evenals vrienden die naar de zee turen waar gisteren vijf vrienden al surfend vermist raakten in woeste golven vol schuimkoppen…