206 resultaten.
afgezette wilg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
152 afgezette wilg
de stompen priemen
ten hemel…
Verscheurd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
83 De rechter zware arm
van fraaie Wilgenboom
langs de schors gescheurd
wordt straks geamputeerd
haar schoonheid
ligt nu kreunend in het gras
lichamelijk is zij aangedaan
treur in alle naaktheid
zelfs de wind kermt mee
hier treft hem geen blaam
wiegen kan ze daar wel laten
dat richt zich naar de sterke kant…
Modeltuin
netgedicht
3.0 met 10 stemmen
156 Een drukte van jewelste
in mijn witte tuin
en ik, ik zoek er woorden bij
de wintercollectie is uit
wat berken en een populier
met wolgemutste kruinen
de treurwilg oud fit
naast een slanke den
oogt witter dan de witste sneeuw
een paar bomen van letters
spreken mij aan
het zijn zes essen op een rij
zij kennen geen alfabet
ik plak…
Jouw kleerscheuren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
684 het waren jouw kleerscheuren
die je hier had laten liggen
welke me pas opvallen wanneer
ik er bijna over struikel
ik waande me op grote hoogte
waar de wind mijn rokken deed bollen
het spiegelbeeld bleek in diepe rouw
buigende treurwilg helde over
pardoes val ik op de grond
verwens ik jou ten zeerste
als ik 'n plan smeed
*…
dag pa
netgedicht
2.0 met 115 stemmen
6.289 wolkjes adem achterna
in de vrieskou
auto’s met veel tinten wit
het is ochtendmist
flarden levenslied
uit een café
over een moeder
hoog in de hemel
kijk toch even omhoog
onderweg naar vak D707
twijgjes treurwilg plukken
vlecht een bezempje ermee
veeg de geboortedatum schoon
van vijftien jaar
denkbeeldige resten vuil
negentig…
Wiegelied
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
307 ik wieg je in het koren
bij het vallen van de nacht
hoor de treurwilg lieflijk zingen
zelfs de aren neuriën zacht
ga maar slapen lieve jongen
want jouw oogjes zijn zo moe
van al jouw rare bokkensprongen
nu mag je naar dromenland toe
ik wieg je in het koren
op het ritme van de wind
welke niemand kan verstoren
droom maar zacht lief sterrenkind…
hartepijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
250 mijn hemel de rozen verwelken
de treurwilg staat op nul
ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven
alleen om een kwestie van bukken
verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen
geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…
Vroeger
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
148 Als vroeger is verdwaald
bijten de herinneringen
als zuur
gemis laat sporen zien
waar herkenning zich verschuilt
tussen de flarden van de tijd
zelfs het geliefde tuintje
verdwijnt
in de kille asem het verlies
de gele trossen van de treurwilg
hangen zwaar
en de laatste bloesems tooien
zich tegen beter weten in
terwijl de herinnering…
Lente
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
57 De treurwilg wordt als eerste groen.
Het zijn mijn vroegste kinderjaren.
Ik weet geen woorden nog, ervaren
dat deed ik onbewust nog toen.
Ik lag maar simpel in mijn wieg,
naar boven, naar de lucht te staren.
Er kwamen wolken langs gevaren
en dichterbij zoemde een vlieg.
Mijn ik had zich nog niet gevormd.…
mank
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
763 stormgewassen zuiver ruikt het bos
een populier ligt neerslachtig dwars
over het voetbalveld geveld
moeder eend telt nog een keer
vandaag mist ze er drie
van de vijftien maar de vijver
maakt een draai waar ze zich
verstoppen kunnen boven water
onder de treurwilg buiten beeld
in de verte vindt een trein zijn
rails terug evenwijdig
er…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen
980 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
"De zon spreidt haar bed."
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
122 De treurwilg huivert
in al z’n diepe wortels,
zuigt z’n tranen droog.
Bamboe in de tuin
schieten jonge scheuten,
die gaan niet dood.
Betraande zaden
zullen nooit vogels kooien,
ze planten bomen.…
er is een open en toe gaan van deuren vandaag
netgedicht
3.0 met 14 stemmen
302 in het papier
is er een muur
het houdt de letters
op afstand
woorden die niet geschreven
kunnen worden, woorden die nog nooit
bij elkaar hoorden
zoals - ik mis je -
ik streep ze door
mijn liefste verdriet
is een gesloten toekomst
wellicht wordt dit alleen in poëzie begrepen
zoals een treurwilg die met zijn trieste vlagen
te…
Rustplaats
netgedicht
3.0 met 18 stemmen
1.340 Een doodse stilte wordt verbroken
door de helle schreeuw van een vogel
verstopt in de oude treurwilg,
vlak voorbij de oude kapel.
Bloemen sieren deze trieste plek,
waar tijd lijkt stil te staan,
en treuren schijnbaar in stilte,
om het leven, waar kruisen aan herinneren.…
Begraafplaats
gedicht
3.0 met 48 stemmen
32.837 Waarover de treurwilgen treuren,
wie, wie die er wakker van ligt?
--------------------------------
uit: 'Woelig stof', 1989.…
Aan de sonnetten (I)
poëzie
3.0 met 14 stemmen
1.686 De ware vrijheid luistert naar de wetten:
Hij stelt de wet, die úwe wetten achtte:
Naar eigen hand de vrije taal te zetten,
Is eedle kunst, geen grens, die haar ontkrachtte;
Beperking moet vernuft en vinding wetten;
Tot heersen is, wie zich beheerst, bij machte: -
De geest, in enge grenzen ingetogen,
Schijnt krachtig als de popel op te schieten…
Green Deal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
48 Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje
_______________________________
DEAL OR NO DEAL
Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt
Met aanbevelingen voor Adema:
Voor piekvervuilers enkel Canada
Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…
Zaagsporen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
1.267 Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen
Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld
Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot…
Zaagsporen
netgedicht
1.0 met 8 stemmen
958 Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen
Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld
Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot…
Als de avond nadert
netgedicht
3.0 met 22 stemmen
519 mijn innerlijke waarden
zij omsluiten heden mijn trage denken
woorden blijven liggen op de aarde
alleen mijn vingers bewegen
door wat mij wordt opgedragen
ik volg slechts de toonaangevende zegen
die opborrelt uit onaantastbare lagen
afscheid hangt boven het meer
in een dromerig hemels groen
stilte geeft de volheid van leegte weer
een treurwilg…
In het park.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
333 Een treurwilg, een berk en een oude
eik, de mensen voelen zich de koning
te rijk.
Het is volle maan, mensen komen en gaan.
Sommigen lopen langzaam, anderen ras...
Een konijntje doorkruist hun pad.
Daar in het park alsof het er nooit eerder was.…
Ontworteld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
171 er is een boom aan het land ontworteld
hij ligt voor een huis en een dorre tuin
zijn takken raken de deuren en ramen
waar jij vele winters vaak achter zat
je bleef er uren zitten tuurde voor je uit
schilderde met je camera en luisterde
naar de regen en het geselde van de wind
die de oude treurwilg tot vallen bracht
maar nu wandel ik en…
Tour de force
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
78 van de man
die zijn simple things
in een etude zingt
voor Jellie maanvlinder
de kunststofkoningin
Vallende engel
uit het noorden
die dichter bij
ons wist te komen
in de stilte ongehoord
was wat ontstond
een scheppingswonder
Dank, Titaantje
voor je kussen
en de vrijage
zonder woorden
Adieu Jellie
et bon voyage
au pays d'or…
Ontgoocheling
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
1.102 Ik schoof popelend aan
Een wachtrij tot op de markt en verder
Want op deze beurs
Beloven ze de eeuwige glimlach
Kant en klaar als geschenk verpakt
Een gekruld lint
Een motief van vergulde stippen
Je hebt alleen wat grof geld nodig
Knisperend in de handpalm
Of een kredietkaart die soepel
Langs het rode oog glijdt
Ik had mijn rekening geplunderd…
ZOMERAVOND I
poëzie
4.0 met 3 stemmen
227 De avondwind drijft ver en zwakker
Langs de popels, die de akker
Zomen, over 't land te loor.
Buiten dralen zoete roken —
Geur, die van de zomer is —
En de ogen half geloken,
Droom ik, voor het raam gedoken,
't Uur, dat voor de dromer is.…
LENTEKUS
poëzie
4.0 met 2 stemmen
467 En trillen niet, gebaad in maneglansen,
De hoge popels, die het meer omkransen,
Wanneer de wind hun smachtend love kust?
Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen
Bij elke bloem, waarin hij zalig rust?
En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust,
Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen?
-'Natuur is God en God is Liefde!…
Elke dag
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen
827 Zoals een treurwilg heb ik
de eerste bladeren verloren,
mijn liefde heb je al
tijdens de zomer ingevroren.
Dag na dag schud ik
de tranen van me af,
het is de herfst die jij me gaf.
Geen enkel blad
beroert nog jouw ogen,
dauwdruppels zullen
nooit meer opdrogen.…
Zwanennacht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen
158 Herinner me oeverloze liefde
onstuimige lijven aan de kust
schaduwen van treurwilgen
blauwe reigers loerend naar lust
midden in de vakantiezomer
de zwanennacht
onze nachtelijke oertooi
zelfgemaakte liefdeswapens van eenvoud
verstrooide ratio in regenjassen
toen de maan achter een wolk dreef
zoals dromen wolken manen doen schuilen
nam…
Jong geleerd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
334 Morgen terugkomen en kijken
of gisteren veranderd is, achteraf
een treurwilg wiegt met de wind
Een engel gemaakt in de sneeuw
een sneeuwman met steenkolen ogen
versleten muts op en sjaal
Zelf geschapen met koude handen
rondgelopen met tenen, stampend koud
naar de melkman gezwaaid
Een poging tot vliegen gedaan
een meter van de grond gekomen…
De Heemen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
72 boerenhofsteden
het eerste begin van Blijham
een steenhuis verplaatst
naar hoge grond
toen Dollardwater kwam
aan het Oosteinde
de weg naar Bellingwolde
die een andere loop nam
het oude tracé
loopt nu dood
het laatste stuk ervan
is de oprit bij
het huis van
Ineke en Jan
N969 de nieuwe weg
een stukje verlegd
in een bocht met beton
om die oude treurwilg…