Alle inzendingen over twijfels OR angst OR onzekerheid

Waar liefde is en vertrouwen ook twijfel en onzekerheid van een beeld zonder naam. Klanken van onbekende woorden waarin je zoekt naar de ware zin van het leven en het doel van ons bestaan.…

Een vraag die ik mijzelf wel duizend keer heb gesteld Het is een feit deze pauze in mijn ontwrichte leven waarin ik nu met angst van onzekerheid samensmelt……

Onzekerheid, eenzaamheid, angst, voor mijn diepste gevoelens ben ik het bangst. Waar moet ik heen met deze last, laat me niet alleen, houdt me vast.…

Cultuur en tijdgebonden uiting van zelfrespect soort van onzekerheid angst voor negatief effect.…

Wat te doen wanneer zekerheid juist twijfel brengt Wanneer samen blijven om loslaten gaat Als jij mij en ik jou ben En wij onszelf niet kennen? Wat kan ik doen? Ik tast dan naast mij in de nacht In het vertrouwen jou daar te voelen Het kloppende hart dat mij heeft gevonden: Een klein, onzeker, maar ook gelukkig man Ik hou van jou.…

Een leven lang twijfel Heel erg onzeker Opeens minder wankel Je komt iemand tegen Die heel voorzichtig Met de sleutel die past Bijna als voorspel Onzeker maar vast Als in een roman Zelfs op de tast Het ijs verwijderen kan Heel langzaam maar zeker Door zwaartekracht bepaald Het ijs gaat bewegen Maar is het verdwaald?…

Ze tovert liefde - duizelingwekkend en kent geen twijfel in de hemel die naar haar knipoogt. En als het nacht wordt zullen de goochelkunsten blijven om alle angsten weg te wuiven.…

Een reus van zwarte angst schiet gaten in het denken zie hoe de kansen zwenken realiteit slaat op de vlucht Angst, je bent te voelen ontembaar op de achtergrond bepaal je het hele toneel Als tegelijk souffleur en regisseur die de onzekere acteur iedere vrijheid ontneemt…

waar is mijn geloof gebleven nu'k het nodig heb ben ik het kwijt hoog heb ik er van opgegeven nu viert hoogtij droefgeestigheid lieve Heer, ik wil niet twijf'len gelijk een golf op woeste zee wees mijn rots in sterke branding en, neem ook mijn twijfel mee…

Ga ik ooit het licht nog zien En mijn onzekerheid verliezen!?…

Moet ik mijn eigen weg gaan Maar waar moet ik dan heen Moet ik mijn pad volgen Maar als ik het verkeerde neem Sla ik straks mijn vleugels uit Maar stort ik dan niet neer Zal er iemand van mij houden Of doet hij me telkens zeer Vragen tollen door mijn hoofd Mijn hart lijkt stil te staan Alles is opeens zo anders Ik wil hier ver vandaan.…

ik zou ze eigenlijk moeten ordenen op alfabet in een kastje binnen handbereik voor momenten van onzekerheid maar het komt er haast niet van…

kunnen kiezen het is de onrust in mij dat me tot hier heeft geleid dat muurtje dat liet langzaam los en daarbij kwam onrust en onzekerheid ik was aan zet maar waagde niet wat ik gister niet wou zien dat heb ik nu helder ik heb het zelf vergald en trok me terug daar waar jij me de keuze liet...…

er is altijd dat kleine vleugje met onzekerheid een wolkje voor de zon die helder schijnt de tussenhup in ferme stap zomaar uit de pas nooit heb ik de hand kunnen leggen op dat mysterieus gevoel zelfs na het tipje van de sluier komt er geen gezicht…

Nee, dat wil ik niet. Ja, dat wil ik wel. Misschien wil ik dat niet. Misschien wil ik dat wel. Maar... Nee, dat wil ik niet. Of ja, wil ik dat wel? Weet je wat? Ik denk er morgen verder over na.…

ik ontmoet mensen ontmoedigd en ontredderd, mensen die aan alles en iedereen twijfelen, mensen die niemand vertrouwen omdat ze zelf nooit weten wat het beste is: blijven of vluchten, verder zoeken of er mee kappen.…

vrouw, allerlaatst had u een eigen gelaat doch op elke huid zitten onregelmatigheden er bestaan geen middelen die wegvagen krab ze niet open zodat zweren ontstaan u leeft zo goed als zonder twijfel en ergernis gescheiden van o zo verstarde wederhelft zie niet om in wrok doch wees op uw hoede laat u niet opnieuw aan banden leggen ©…

snel kleurt de bloesem aan de twijfelboom daar waar jonge bladeren hun lente dromen rijpen vruchten in wanstaltigheid met een ongepast voorkomen wij gaan ze niet oogsten onze zomer zal ze allemaal verdrogen…

Mijn onverklaarbare angsten. Mijn wisselende stemmingen. Mijn behoefte aan erkenning. Mijn twijfel over de vraag of ik wel gewild geboren ben. Als oude man beklemt me de vraag of de kinderen die na ons kwamen zich wel door ons begrepen voelen. Worstelen ze met dezelfde vragen? Kennen wij de antwoorden? Verstaan we hen?…

sommige mensen komen zo zeker over zij hebben de wijsheid in pacht ze zullen het jou wel even vertellen want jij hebt altijd verkeerd geleefd en gedacht maar als er een tipje van hun sluier wordt opgelicht dan zie je opeens het gezicht van een mens die door het zo zeker weten zijn eigen twijfel en onzekerheid probeert te vergeten…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Onzekerheid Angst Verdriet Eenzaamheid De wanhoop nabij Muur van beton Lichaam van steen Ziel verdwenen Hart van klei Niemand komt ooit nog dichtbij…

waar jij spreekt in zachte kleuren dringen twijfels doorheen een zwijgend vereren omdat er meer is dan alleen stilte faal ik het blauw gestapeld en verweven in jouw teder reikende hemel betreed ik onzeker geruisloze schemer ik zoek jou in mij en beef…

Ook al heb je verdriet Gelukkig dat men dat niet ziet Dat is de twijfel en onzekerheid Raak ik dat ooit is kwijt Het zit gewoon in mijn bloed Doe ik het wel goed Ik ben niet zo sterk als een rots Maar ik heb wel mijn trots.…

ik ken je geheimpjes die je bewaart want tijdens je dromen mompel je woordjes je mond vertelt veel pikante verhaaltjes mijn oren staan open maar in geen enkele zin hoor ik mijn naam vallen en dat vind ik zo triest die nacht maakt me bang om je hart te verliezen ik verlang naar de morgen want dan…

Hoop is ook angst te zullen worden vergeten. Hoop is ook twijfel, dat je geen uitweg meer vindt. Dus........ Sluit in mijn ogen en vouw ik mijn handen. Neem van mij de twijfel, de angst en de pijn. Vervul mij met vuur, dat uw Geest doet ontbranden, want dan zal mijn hoop pas zekerheid zijn…

Hoe kalm en wijs en rustig evenwichtig was de mens nu is hij overspannen de bovenboog houdt vast hij mijmert spant en barst in woede angst en twijfel de onderbouw is uit het lood…

In de diepte gevallen door angst en twijfel op golven van gevoel zweven in het schemer. Waar je dan tussen verlangen en vechten in het donker blijft hopen dat licht je zal omarmen.…

mag ik de vreemde hand aanpakken woorden zeggen die ik goed bedoel maar anders voel de blik ontwijken van ogen die diep in mij kijken mag ik me zo laten gaan in mijn onzekerheid of even nog het voordeel van de twijfel geven ik draai me om heb ineens het land aan die ogen en de hand…