Kijk, zijn oog achter de ramen
knijpt hij toe en dan begint
in die uithoek van 't heelal
waar hun huis staat in het dal
een sonoor geluid: hij spint.
Nu wordt het te koud daarboven
en ze sluiten de gordijnen.
Daarna zal de ster verdwijnen
als ze ’t buitenlicht weer doven.…
maar wordt
ingezogen
Daar is de maan je rijzend voorgegaan
Haar achterzijde blijft in 't duister staan
In 't nachtlicht wordt de aarde rond bewogen
Haar schijnsel dat Eurazië belicht
Siberië noordpool Galactica
En Groenland Arctica America
Daarop had eerder nooit een mens goed zicht
Bezien wij nu de terranova
kant
Incognito, van uithoeken…
Het eiland zover weg in een uithoek.
In een verre uithoek.
Geboren uit twee ouders die elkaar zo goed vasthielden.
Want ze wilden alleen bij elkaar en voor elkaar zijn.
Volgens de Maori dan.
Het is een schemeravondland.
Begroeid met varens.
Het eiland is bleek en zeepgroen.
Groen als zeep van de varens.…
aangetast door de tijd zijn sommigen verbleekt of is het plaatje verdwenen
schijnbaar heeft de alcohol meer schade berokkend dan dat ik altijd had gedacht
de tol voor de drank was zo hoog dat ik daar geld voor heb moeten lenen
het leven leek toen een feest maar was in feite zo zwart als donkerste nacht
met tegenzin graaf ik dieper in de donkerste uithoeken…
En de eenzame man die huilt om haar dood
in een uithoek van een ver land
sluit de hele wereld in de cirkel in.
En dan heb ik het nog niet over het huilen van de wezen
dat reikt tot de zetel van God
en daar voorbij, en dat de cirkel
zonder grenzen maakt en zonder God.
............................................................…
Er zijn vier ramen, naar
elke uithoek een. Vrij kan ik reizen naar elk hart.
Ik kan je kraken, raken en weer helen. Want de liefde
krijgt een kans zonder reden. Onder al jou woorden
heb ik een luik gemaakt, een geheime gang
diep naar beneden. Onder al jou woorden is een taal,
die jij voor een deel bent kwijt geraakt.…
de dorpsgek in zijn oude Janusjas
as
bestuift nochtans beschilderd vel
in later dagen schraal
- een weggeboende schandvlek -
de konen blank, de zatte kop ontbloot
voorbij
uren gedrenkt in dwaze kolder
verloren nijgt de danser nu zijn tollend hoofd
ontdaan van narrenkap en schelle rinkelbel
- vertrouwd gezelschap -
verbannen naar de uithoek…
217
Bezig met laden