Alle inzendingen over vader OR po�zie OR bundel

Even doe ik mijn ogen dicht In mijn gedachten verschijnt het gezicht van mijn vader Het lieve, oude, vermoeide gezicht van pa De rimpels om zijn ogen, de glimlach om zijn mond Zijn grijze haar dat langzaam dunner wordt. In zie zijn lichaam, door ouderdom en ziekte langzaam wat gebogen.…

ze raakt volledig ondergedompeld in de glorie van een geboorte woorden in haar soort blauw gekozen gaan van mond tot mond van hand naar hart daar boven als in de hemel ergens onder de stompe toren in het Vlaamse land verschijnt, haast ordeloos, een ongenummerd boek omrand met ijzeren staven van oever naar oever ik lees…

niets is wat het lijkt de vraagtekens van het leven vind je overal…

vanuit het perzik roze bed prijkt hij kloek tussen de lakens rond zijn zomerbruine borst, kassa krakend wulps gedrapeerd er scheren ohhh’s en ahhhh’s gedempt door meters etalageruit toch uitgegild, boven zijn hoofd: een dame buigt en vraagt of hij wat drinken wil daar zwemt een meermin in zijn glas ze oogt hem wulps voorbij en zwaait…

Ik zie het aan, ietwat verweesd, want bundels zijn niet echt mijn ding. Maar hoor ik dan dat daar de krant door ‘t gleufje glijdt en met een plofje op afspraak op de mat belandt, dan laat ik slof en apostrofje voor wat ze zijn daar in mijn mand, want knauw je hem het eerst, dan bof je.…

Vereende krachten bundelen mijn spierweefsel tot ledematen.…

ik schrik als ik leunend op zijn schoffel vader zie hij zwijgt voorgoed in brons tuurt nu in oude verten…

Het script zal zich vandaag opnieuw ontrollen Mijn kinderen komen eten als gewoon Ik ben hun vader maar nog steeds zijn zoon Ik zie hem voor me langs de vloedlijn hollen Hoe verder weg hoe dichter komt hij nader Nog een keer naar het strand toe met mijn vader.…

bundeling is verbladering in de herfst je waait weg je blijft liggen weggerot geveegd op hopen je weet niet meer je vergeet door d’ontluist’ring na d’ontblad’ring storm en beregening ontlezing als herinnering zo blijkt telkens weer bij lang verleden dichters die ooit in bundels waren…

Gespierde bundel, poëtische krachttermen, gewichtige druk.…

mijn vader de ogen kijkend zie ik alles wat ik ben wil ik het antwoord weten op wat mij bewegen laat fluister mij vader fluister mij dan ter bevestiging het antwoord op de vindtocht van mijn leven ook nu ik hier en jij daar bent vertel mij vader vertel mij dan ben ik grootgebracht geworden de zoon de man en de mens die jij wilde dat…

Subtitel: Eye-catcher Graag zou ik nog het Sydney Opera House willen beleven bij leven en ook wel met ziekte Polycythemia Vera Die ziekte die Polycythemia Vera draag 'k reeds ruim drie decennia met mij mee Ongeneeslijk, ongeneeslijk hoe heeft onze Schepper/Creator zoiets kunnen bedenken Natuurlijk begrijp ik 't creëren van vele…

voor de gelijknamige bundel t.g.v de Boekenweek…

- Maar een bundel van mij is verkrijgbaar, als jij een paar schrijfseltjes kan kopiëren met een printer - zo klaar! Niet ze dan aan elkaar. Ik zal gaarne die bundel signeren.…

(Gerrit Komrij; 30 maart 1944 - 05 juli 2012) Als echt' liefhebber en kenner Van schrijvers tot po- eten Bekend als fel polemicus Dus geenszins een 'anonymus' Opdat wij niet vergeten 'Ga niet in therapie', zei hij 'Ga lekker schrijven en licht' Lang woonachtig in Portugal Aanwezig op het Boekenbal Altijd weer een nieuw gedicht…

je vader is de man die zolang je leeft je vertrouwen en bescherming geeft de man die je streng maar rechtvaardig advies kan geven en die heeft gezorgd dat je vooruit komt in het leven nu je ouder wordt zie je steeds meer dat je op hem lijkt en op dezelfde manier naar het leven kijkt vader bedankt voor alles…

Van de schrijver Hans Werkman, dé biograaf van Willen de Mérode, kreeg ik ooit de bundel 'Lichtgeraakt' van Jaap, en warempel nog aan toe, Hans leek eveneens op mijn vader en Jaap. Ook dat overwegend vrouwelijke en integere. Ik zag hem eens in de trein naar Amsterdam. Ik denk dat hij Jaap ging bezoeken.…

Mijn vader kijkt dat ik moet zwijgen, ik zie de woorden die hij denkt. Hij is zo taai als wat wij eten. Zo ver als soms de donder is. Soms zie ik hem in dagen even om mij te dwingen met zijn blik. Heeft hij mij lief? Ik weet het niet. Hij is zo donker als een onweer. Hij zit daar in een hoek te roken en kijkt naar mij zonder te zien.…

Uit de bundel : Wie doet ons het licht uit?…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Via mijn mail op internet vernam ik dat mijn griezelverhaal in de bundel 'Enge verhalen bundel' is geplaatst, mijn kat sprong van geluk vier meter in de lucht en daarna in mijn openstaande mond, waarna ik hem heb uitgekucht en wij samen van verbazing bij Bol.com voor zo'n 15 euro deze bundel hebben besteld.…

Ik zie een kind lopend aan moeders hand samen naar de dokter waar het gesprek begint over de ziekte van moeder tussen dokter en kind. Ik zie een kind lopend aan vaders hand samen naar de school de inschrijving begint vader voert het woord met als tolk datzelfde kind.…

Dat zie ik wel...…

goed ik ook kijk, ik zie er geen Sommigen zien een oude vrouw, maar ik, ik zie het echt, ik zie jou!…

Ik probeer geen reactie te ontlokken, maar waarom zie jij niet in mij?…

Zie de krokusjes en de narcissen in de bermen staan. Bloesems beginnen knopjes te vertonen. eieren uit vogelnestjes beginnen uit te komen. Sneeuwklokjes steken met hun kopjes boven de grond uit. Hoor de vogels met hun gefluit. Bijen kun je horen met hun gezoem en strijken neer op een bloem; en zuigen allen de nectar eruit.…

‘wat jij me toe dichtte’ weet je nog we renden de heuvel af langs lieflijk zwaaiende halmen en in jou zong de zomer, ter hoogte van mijn hals ik liet me ruggelings vallen in je armen en in de bunker waar poëzie het verleden verschoof vol vertrouwen, om dromen waar te maken met die immer voortdurende vraag je was meer dan hartstocht…