Alle inzendingen over verandering OR niet meer willen OR verleden

Zonder altijd te willen veranderen, verbeteren, voltooien. Hoe moet een mens dit leren? In stilte zonder haast te drinken van het nu; en door de tijd niet steeds vooruit te hollen.…

de tentakels van het verleden houden mij in een ijzeren greep nu eens probeer ik mij voorzichtig los te maken dan weer met bruut geweld niets helpt geboeid zie ik het heden van gedaante veranderen langzaam maar zeker toekomst annexerend grijnzend mijn verweer gadeslaand het verleden dwingend het hof makend mij degraderend tot de bekende…

Nog even in dit kwijnend heden, dan is er weer een nieuw verleden.…

Wervelwind in mijn hoofd Echo van het verleden Van zoveel moois beroofd Terug in de tijd gegleden Donkere wolken vullen mijn ziel Regenbuien veranderen in stromen Langs mijn kin zout als de zee Verdronken in vervlogen dromen…

zou willen dromen nooit meer bij willen komen fantasie de hoofdrol laten spelen niet meer de wonden hebben die maar niet helen zou willen weten hoe verder het verleden te vergeten een stap vooruit en niet constant blijven staan niet meer dolend maar daadwerkelijk ergens heen te gaan…

op de beslagen ruit schrijft ze het wilde ritme van haar dansende herinneringen ze wordt overspoeld door de snelle klanken van haar verleden met oneindig geduld probeert ze het wilde tempo te veranderen in adagio uiteindelijk cirkelt ze rond in een langzame wals één twee drie één twee drie ze pakt de hand van haar verleden…

Voor mij nog geen hosanna van een overgang in het uitzicht te willen delen in gebonden tafelbloemen voor hun bloei; haast ingewijde handen knoppen draaien door aarzelend licht, alsof rozen beschrijvend raken aan de verandering ter groei.…

(verandering) zoals men kut gebruikt om er weerzin mee uit te drukken zo moet het ergens ooit zijn misgegaan op een plek in het recent verleden zijn de knoppen omgegaan de tederheid bestreden met het begrip banaal zijn wij ver afgegleden naar 't koude digitaal…

De dood is de toekomst het leven het heden de jeugd het verleden Alleen aan het heden kun je wat veranderen de dood komt toch wel en de jeugd kun je niet meer terug halen Als je er iets mee kunt als je er iets mee doet biedt deze conclusie best toekomstperspectief…

De mensen, ze hebben geprobeerd mijn geloof te doen veranderen. Het is ze niet gelukt. Mijn geloof is gebleven voor wat het is, en sterker alleen sterker gegroeid. De mensen, ze kunnen zeggen en doen wat zij willen maar zullen nooit ofte nimmer mijn groei en honger naar geloof ooit kunnen stillen.…

De tijd staat nooit stil. Dat zelfde geldt voor de wil. Het is nooit genoeg.…

Achterstevoren rijd ik in een trein het landschap volgend naar de einder mijmerend peins ik over fouten in mijn leven steeds kleiner word ik inzicht wordt me niet gegeven wanneer details naar achtergronden vervloeien vooruit ga ik rijden in de trein focus krijg ik op het landschap de horizon zet zich uit komt razend…

: ik verander Maar die ander is zo ver weg van mij Hoe ik ook verander, daar kom ik nooit bij Niet te vatten dat zij wil dat je haar schrijft als ze bij een ander blijft die alles belichaamt wat jij niet kunt of bent Of heb ik haar dan nooit gekend?…

Heeft u nog een orgaantje te doneren Als u straks onverhoeds de pijp uit gaat Een bijnier, lever of wellicht prostaat Toch leven na de dood...het kan verkeren Wat zegt u: “Alles mee tot in de kist” Postuum geregistreerd...als egoïst…

Verandering is noodzakelijk, verre van vermakelijk… Doch als zij nog samen gelukkig verder willen leven wordt het een kwestie van wederzijds nemen en geven. Na 51 jaar huwelijk lijkt dat toch niet onmogelijk voor ons, als kinderen maar onze lieve ouders willen de ouderdom met man en macht verhinderen……

de wereld plat en vasthoudend een straktrekkende horizon veranderlijk het verticale liggend in het gras want vers breekt niet maar buigt onder zijn schouderbladen streelt een voorbijtrekkend wolk wederom verleden tijd ontglipte kinderjaren als in de binnenzijde bevoelt een rilling een bijzonder zijn vanavond bezoek ik je ogen…

Zonder elkaar te willen veranderen. Zonder elkaar als gelijken te beschouwen. Liefde is niets anders dan elkaar vertrouwen. Liefde is het hart van vriendschap. Is niets anders dan in elkaars ogen, onze eigen spiegelbeelden zien.…

ik bewonder je diversiteit van gedachten en meningen in onze vaak heftige dialogen als voer voor psychologen ik blader terug in het kijken en vergelijken van verleden en heden met de lach van gelijk dat verbaasde me meer dan ik zou willen want een open blik is ook de hand die overbrugt wachtend op een kus ik heb lang naar je gekeken…

Veranderen voor verandering, zodat toeval bedoeling wordt. Zoals ons speelse leven leeft. Conservatieven willen graag, dat ons leven hetzelfde blijft, zodat morgen gisteren wordt. Wie progressief zijn versnellen, zodat morgens toekomst blijven. Dromers dromen en weten, waarom slapers graag slapen. Zien, hoe stroming stroomt.…

Ik schrijf hier een steun voor het nieuwe jaar. Wie ziek is, wens ik gezondheid. Wie opgebrand is: weer vuur Wie platligt: weer veerkracht. Wie alles beter weet: twijfel. Wie de moed dreigt te verliezen: hoop. Wie kou lijdt: Warmte. Wie triest is: troost. Wie dwaalt: het licht. Wie zoekt: de vondst Wie schrijft: de ijver Ik zie iedereen…

, oorlog van binnen gevoelens van onmacht en een pijnlijk gemis het doel is uiteindelijk om te overwinnen beseffen dat het verleden niet te veranderen is Verlangend naar vrede begint het vergeven de wolken verdwijnen, het zicht wordt zonneklaar het boek wordt gesloten, "verleden tijd" erbij geschreven bevrijding is daar!…

bekijk die idioten als orbán of trumpje, poetin, bolsonaro, xi ’tis allemaal despotisch wat ik zie en dirkje ezel kan er ook wat van de clowns van deze wereld zijn perfide en vroeger mocht het echt, tirannicide…

Partijen etaleerden idealen In aanloop naar de zeventiende maart Alles werd anders, beter uiteraard Zo hoopten ze uw stem binnen te halen Ik denk niet dat er veel verandert hier Want Mark blijft toch echt Mark in Rutte 4…

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

Als ik kijk naar hoe ik ben En hoe ik had kunnen zijn Dan zie ik zoveel verschillen En dat zien doet dan pijn Ik mis zoveel dingen Die ik in mijn leven nooit heb gehad Verlang naar van alles Zoals je verlangt naar een verborgen schat Ik wil zoveel meer kunnen Maar mijn verleden liet dat niet toe Mijn heden lijdt daar nu onder En naar…

Als ik in je lieve donkere ogen kijk, zie ik hoe veel moeite het je kost, je wilt sterk zijn, niet bang zijn, en van die vreselijke pijn verlost Ik zou willen dat ik iets voor je kon doen, iets om de pijn dragelijker te maken, misschien wel om hem af en toe te laten vergeten, zonder je zelfrespect te raken.…

Eenzaam ben ik onderweg naar een gevonden bestaan van nieuwe schaduwen en een geboren licht waar ik weet dat de verlossende slaap en de vragende tijd alleen op mij zullen wachten…

Ik weet wat zij vragen van mij en huiver Ze willen dat ik sterk ben en compleet En dat ik volwassen en wijs en zuiver De dingen zal doen die mijn vader deed Maar wat kan ik nu nog aan goeds voor ze doen? Niet genoeg Nooit genoeg!…

wie kan het lezen een gedicht zonder woorden je zou het willen…

wat ik zou willen... stilletjes met je aan het strand, zitten op een heuveltje zand, niets hoeven te zeggen, alleen als er behoefte is om iets uit te leggen. wel een gebogen arm om me heen en dan staren in de verte van de zee.…