Alle inzendingen over verdriet OR kinderen

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…

Mag ik je schouder om even op uit te huilen, wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren, ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen nu kan ook ik woorden van troost even niet horen.…

Liefde kan niet sterven de stilte zal het je doen ervaren, ervaren wat te koesteren wat bewaren is en mag zijn, al zal het onmeetbare leed ook altijd voelbaar zijn. Maar weet liefde, liefde kan niet sterven, zelfs als ook het zout van tranen de herinneringen als wijn zoals je zelf ook gaat ervaren uiteindelijk nooit op zullen zijn…

het diepe verdriet dat je bracht omdat je hem toen hebt bedrogen Jij wil alle touwtjes in handen jij moet degene zijn die wint maar ik kan écht niet begrijpen dat je gaat over de rug van je kind Waarom sta je als man zo zwak waarom heb je geen rechten waarom die eindeloze strijd als je voor je kind moet vechten…

Mens bleef achter zonder kind, kind bleef achter zonder vrind en verweer, beweent in de ogen van een verlaten kind. Kind en mens geschonden, vast in ondeelbaar verbond van verdriet en tijd gebonden, slijten de wonden van weleer, waarin in liefde voor dat kind de mens z'n angsten overwint en z'n sporen hervindt.…

Samen, twee samen zo vanzelfsprekend verdriet en vreugde herinneringen opgetekend weet je nog wat papa zei - mijn kinderen mijn dierbaarste bezit ik kies voor jullie allebei -…

Ik huilde de wind koesterde mijn verdriet achter een waas van transparant Eerst verblind ontworstelde ik mij van de dwaasheid te groot te zijn Ik voelde me weer kind toen ik het raakte zonder minder of meer te zijn…

Lezend op haar steen ‘Geven is ontvangen’ wat zij deed na jouw lijdensweg zelf te zijn gegaan tot na haar einde om weer bij haar jongste kind te zijn. Verdriet tot as verteerd - moederlijk verlangen…

mensen weenden luid om de man die hen verliet maar het ergst van alles: ze hadden verdriet om iets dat niet bestond de man die zij zo diep aanbaden was het kind dat al die tijd verstoppertje had gespeeld…

Al heb ik door de jaren heen niet altijd je tranen gedroogd, toch blijf je mijn kind Al heb ik misschien verzaakt bij je opvoeding, toch heb ik je negen maanden gedragen en blijf je toch mijn kind Al heb ik veel gemist van je leven, toch heb ik je dat leven bij geboorte gegeven en daarom blijf je mijn kind Al heb ik als moeder soms verdriet…

Ogen kijken zonder glans zo wezenloos de wereld in niets lijkt meer op dat kind van toen het leven heeft voor haar geen zin. Ze loopt door plassen langs de straten verdriet vult nu haar hele leven het kind zijn heeft te kort geduurd haar onschuld heeft ze moeten geven.…

leer mij weer even kijken door de ogen van een kind verwonderd nieuwsgierig en vol verlangen laat mij weer kijken door de ogen van een kind dat z’n vreugde en verdriet slechts in een ogenblik vindt en ogenschijnlijk niet in emoties blijft hangen leer mij het leven weer ervaren als een nog onbezoedeld kind kwetsbaar lieflijk onschuldig…

Huilend hart vervuld van smart uiteen gescheurd verdrietig verscheurd Verloren gaande jeugd uitgevlogen vreugd weggevlogen kind zijn mijn hart doet pijn…

Het is niet erg dat het leven geen zin heeft er is voedsel genoeg en huilen mag om illusies die verdwijnen - ik ben een kind uit de tijd van wederopbouw en weet verdriet bestaat sinds heugenis, dus lang voordat de Duitsers kwamen.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

verdriet van een liefhebbende moeder zij die haar volwassen kind niet meer zag MOEDERDAG iedere keer verdrietig terugdenkend aan die baby/kinderlach MOEDERDAG jarenlang verlangend naar weerzien toch kaarten stuurder op zijn geboortedag MOEDERDAG stierf vermoedelijk hopend op eeuwig amenzijn in wonderland zou het toch hand…

Het zien van jouw foto Doet mij verdriet Denkend aan de leuke tijd samen Toen wij steeds nader kwamen Maar jij durfde het niet aan En liet ons gaan Tot mijn groot verdriet Ik wilde dit niet Met gevolgen zo groot Niet meer te overzien Jij blijft er voor wegrennen En wil het niet erkennen Ik weet dat je het niet wil horen Maar hij is toch…

Zij heeft tranen in haar ogen denkt aan het kind dat eens in haar heeft bewogen. Dat ze nu door de dood heeft verloren. Vraagt zich af waarom het zo moest zijn . Het verdriet doet haar zoveel pijn Zij hoort de wind die fluistert, maar de wind kan haar niet helpen.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ik heb hem altijd lief gehad ook al geloofd hij het niet ik heb zijn tranen gedroogd in al zijn kinderlijk verdriet. Hij zal altijd mijn kind zijn hoe je het ook wendt of keert nooit zal mijn liefde voor hem doven want liefhebben heb ik nooit verleerd.…

Jij die niemand onrecht deed En in schreeuwen uitbarstte Met een troep wanhopigen om je heen Ter vermenging van woede en verdriet Zelfs al zou iedereen voor je huilen Je jammerend hun mededogen betuigen Het onrecht voor de camera slepen Het kind gewikkeld in een blauwe doek Je gedode kind dat niemand onrecht deed Blootgesteld aan geweld…

Laat dan mijn ziel maar rusten dicht bij U en kijken met de ogen van een kind omdat ik nieuw besef door U te zijn bemind. Laat alle dof verdriet genezen in Uw licht omdat mijn diepste wezen weer door U wordt opgericht.…

Wat zou ik weer graag zorgeloos zijn, zoals een kind die de dag begint, zonder gevoelens van verdriet en pijn.…

Vaal het late voorjaarslicht Dat zonder verd're gedachten Plotsklaps van kleur verschiet In uitbundige zomerzon - Waarin alle pijn en verdriet Onzichtbaar versmelten Als bestonden ze niet…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

Vandaag en morgen mag je mij nog zoenen de trap naar boven en de keuken boenen, de vlinderboom en seringen nog even niet snoeien maar mij nog wel met je voordrachten boeien. Vandaag mag je mij nog steeds omarmen met je liefste woorden stralend verwarmen, nog een blokje omgaan in het licht van de maan even verliefd met mij bij de kastanjeboom…

Een traan die verdampt en een lach die zich laat zien. Die zijn levensecht.…

zie ze daar staren naar nergens staren naar hoop hoop op een morgen een morgen die beter zal zijn tranen voor afscheid tranen van verdriet vervallen huizen, zieke kinderen. brandende zon op hun rug vragende ogen ogen voor vrede dromen van vrolijke vogels, dansende kinderen. laat dit waarheid worden waarheid voor altijd…

Ouder Van kinderen Jaren gaan tellen Dan kijk je achterom Een heel leven gaat voorbij Jaren met liefde, vreugde en verdriet Honderd procent inzet, soms niet zo gemakkelijk Dank wordt niet altijd vrijmoedig getoond of uitgesproken Met een cadeau en woorden doe ik je tekort Ik geef gevoel: fijn dat ik je kind kon zijn…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…